Μία ζόρικη rock τελετή που καταλήγει σε έκσταση μετά από δύο εξαντλητικές ώρες χορού, παράνοιας, γαλαξιακών ταξιδιών, καλειδοσκοπικών εικόνων και χρωμάτων, ψυχεδελικών περιπλανήσεων. Ο αρχιερέας Michael Gira είναι ένας εμμονικός άνθρωπος, ένας βαθιά θρησκευόμενος πιστός του rock ’n’ roll. Ψιθυρίζει και ψέλνει παράφωνα, καθώς κρουστά, καμπάνες και μανουάλια τρεμοπαίζουν ήχους, επαναλαμβάνει με απίστευτη μανία λέξεις, φράσεις αλλά και μουσικά θέματα μέχρι να με τρελάνει, πιάνα, κιθάρες, τύμπανα, κρουστά, χάλκινα, αλλόκοτα όργανα με πλησιάζουν φιλικά και, μόλις παραδοθώ, μου επιτίθενται με μανία και απίστευτη ένταση, τα αυτιά μου πονάνε, το κεφάλι μου πάει να σπάσει, ένα ηχητικό τείχος χτίζεται μέσα μου και με διαστέλλει και μετά γκρεμίζεται και καταρρέω μαζί του.
Ο Michael Gira είναι ένας εμμονικός άνθρωπος που θέλει να δημιουργεί «φαραωνικά» έπη με την επαναχρησιμοποίηση όλων των γνωστών rock υλικών, των παγανιστικών συμβόλων και των ψυχεδελικών ταξιδιών της ροκ κουλτούρας. Ένας αιρετικός δέσποτας της θρησκείας του rock ’n’ roll, που κι εγώ ασπάζομαι.
Προτρέπω όλους τους πιστούς αδελφούς να ακούσουν αυτό το άλμπουμ δυνατά και να αφεθούν στη χάρη του για να έχουν ευλογία και να θυμηθούν τι σημαίνει ταξίδι του μυαλού με rock σάουντρακ, πώς είναι να βλέπεις τον κόσμο μέσα από το καλειδοσκόπιο που με κόπο, απώλειες, καταστροφές, χαμένα μυαλά και πολύ πόνο έχει δημιουργηθεί τα τελευταία 50 χρόνια.
Μετά την επανασύνδεση των Swans ο Gira ξεκίνησε ένα συμπαντικό ταξίδι του μυαλού απ’ αυτά που έχουν εντελώς αβέβαιη επιστροφή (ρώτα τον Syd Barrett, τον Roky Erickson, τον Bryan Wilson και τόσους άλλους), όμως αυτός κατορθώνει να βρίσκει το δρόμο.
Είναι το 4ο και τελευταίο άλμπουμ/έπος που δημιούργησε με αυτή την ομάδα εξαιρετικών και δημιουργικών μουσικών (Thor Harris, Christoph Hahn, Phil Puleo, Christopher Pravdia, Norman Westberg). Το διαστημόπλοιο των Swans με αυτό το πλήρωμα ολοκληρώνει το ταξίδι του με ένα κύκνειο άσμα ικανό να μεταφέρει μυαλό και σώμα «2.000 light years from home», να μετατρέψει την ακρόασή του σε «celebration of the lizard», να ανεβοκατεβάσει την παράνοια με «13th floor elevator», να σε παρατήσει εκστασιασμένο στην «dark side of the moon» χωρίς να μπορείς να επικοινωνήσεις ή να επιστρέψεις, να νιώσεις πραγματικά τι είναι «21th century schizoid man», να φωνάξεις δυνατά «my guitar wants to kill your mama» κι ακόμη πιο δυνατά «father I want to kill you, mother I want to f*** you».
Με το «The Glowing Man» απασφαλίζεις το περίστροφο του William Burroughs, μετακομίζεις στο «νησί» του Aldous Huxley, συμμετέχεις στα πειράματα του Timothy Leary, βλέπεις τη διεσταλμένη κόρη του ματιού του Kurt Cobain, φοράς τα ρούχα του Sun Ra και τα καπέλα του George Clinton, κάνεις μακροβούτι στη θεοσκότεινη πισίνα του Scott Walker, βλέπεις τον ιδρώτα να στάζει από την κιθάρα του Jimi Hendrix, συμμετέχεις σε κάθε παγανιστική τελετή της αφρικάνικης ηπείρου, σε κάθε τελετή όλης της γης, γίνεσαι ένα με το σύμπαν, έχεις λουλούδια στα μαλλιά, τους αγαπάς όλους και τους μισείς ταυτόχρονα, είσαι απελευθερωμένος για 1ώρα 58 λεπτά και 22 δευτερόλεπτα. Λίγο το ’χεις;
24°
