Ο μελαγχολικός αστροναύτης Markos «Lorn» Ortega διαβάζει το «Αsk the dust» του John Fante ταξιδεύοντας στο ηλεκτρονικό σύμπαν. Δημιουργεί ηχητικά τοπία σκληρά και αφιλόξενα, ονειρικές εικόνες απόκοσμες και νεφελώδεις. Το δεύτερο άλμπουμ του dj/μουσικού από το Milwaukee (από την Brainfeeder του Flying Lotus μεταπηδάει στη Ninja Tune) είναι από τα πιο ενδιαφέροντα ηλεκτρονικά άλμπουμ του 2012.
Neon- Κάθε πραγματικότης, αποκρουστική (**)
Ο 4ος δίσκος των Neon είναι και ο πρώτος τους που οι ηλεκτρονικές τους ατμόσφαιρες συνδυάζονται με στίχους, καθώς επιχειρούν να μελοποιήσουν Καριωτάκη με τη συμμετοχή στην ερμηνεία των: The Boy, Etten, Lolek, Βαγγέλη Στρατηγάκου. Κάθε σπουδαίο κείμενο και ιδίως η ποίηση έχει υποκειμενική ανάγνωση, αλλά αντικειμενική μουσικότητα, όμως οι Neon την παραβλέπουν υπέρ της δικής τους άποψης και του ήχου που συνηθίζουν να παράγουν. Έτσι, απλώς δημιουργούν ατμόσφαιρες για μία «spoken word» αισθητική προσέγγιση του ποιητή, που μετατρέπει την απόγνωση σε στιλιστική μελαγχολία και το σκοτεινό του κόσμο σε μια γκρίζα απόχρωση.
Ο Άγγλος τραγουδοποιός που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην πατρίδα του με τον πρώτο του δίσκο το 2007, απέδειξε με τον δεύτερο το 2009 και τώρα με τον τρίτο πως κατέχει κι αυτός μια θέση στο κλαμπ του «συμπαθούς τίποτα». Εμφάνιση «νεοχίπι», χτυπήματα στην κιθάρα, τραγούδια «θετικής ενέργειας», ρηχοί «στοχασμοί», όμως όταν τελειώνει ο δίσκος τίποτα δεν έχει απομείνει που να τον ανακαλεί και να σε ωθεί να τον ξανακούσεις.
Opera Chaotique- Death of the Phantom of the Opera (***)
O Voodoo Drummer και ο Tenorman δημιουργούν ένα πειστικό κόνσεπτ άλμπουμ που αφηγείται ένα «εναλλακτικό» παραμύθι με το φάντασμα της όπερας. Νέα Ορλεάνη, Voodoo Queen, έρωτες, μυστήριες ιστορίες και τραγική κατάληξη με μελοδραματικό ύφος. Ένα χαρμάνι από καμπαρέ, όπερα, jazz, pop, progressive σε μία λειτουργική αλληλουχία, αν και μερικές φορές η μουσική δεν έχει το ρόλο που της αναλογεί, υποχωρώντας υπέρ της ερμηνείας. Και μόνο που έκαναν την «τρέλα» τους χωρίς να μας υποτιμήσουν…
17°
