Παρά την αντρίκια φωνή και το άκαμπτο ύφος του, τελικά είναι κι αυτός ένας αισθηματίας. Σαν να κάθεται στη βεράντα του αγροτικού του σπιτιού μ’ ένα γιουκαλίλι και να τραγουδάει (όχι σαν επαγγελματίας) κάτι που θα ήθελε να πει σε μια γυναίκα αλλά φοβάται, σ’ ένα παιδί αλλά διστάζει, σ’ ένα φίλο αλλά ντρέπεται. Ένας δίσκος-αλήθεια…
Kate Bush - Director’s Cut (****)
Με παλιά της τραγούδια καταπιάνεται, αλλά με τέτοια πνοή και τέτοιο βάθος που τους δίνει το φιλί της ζωής, δημιουργώντας μια νέα, γοητευτική ατμόσφαιρα στο παλιό δωμάτιο που σε αιχμαλωτίζει. Σπουδαία δουλειά έκανε στα νιάτα της και δικαίως την αντιγράφουν όλα τα κοριτσόπουλα, αλλά τώρα φτάνει σε άλλο επίπεδο. Και δεν του φαίνεται αρχικά…
Ποτέ δεν ήταν κάτι σπουδαίο και η όποια γοητεία τους ερχόταν από τη ζωντάνια, την ανέμελη φύση τους, τη καλή διάθεση που εξέπεμπαν. Αντί να τους τροφοδοτήσει με περισσότερο groove η εξάχρονη διακοπή, φαίνεται πως απλώς τους έκανε να βαριούνται πιο πολύ και να αντιγράφουν τον παλιό τους εαυτό χωρίς πολλή έμπνευση.
Το ντουέτο απ’ το Σικάγο γεννήθηκε σε λάθος χώρα. Τα ευρωπαϊκά τους γονίδια τ’ ακούς απ’ το ξεκίνημα του (4ου) άλμπουμ τους, που ήρθε μετά την επανασύνδεσή τους. Με στοιχεία της indie pop, με ηλεκτρονικές ατμόσφαιρες και μελαγχολική διάθεση δημιουργούν ένα ηχητικό νέφος γοητευτικό και υπνωτιστικό, ικανό να σε ταξιδέψει.
Middle East - I want that you are always happy (*****)
Μια κολεκτίβα από την Αυστραλία συναρμολογεί (στο ντεμπούτο της) ένα γοητευτικό μουσικό σύμπαν από psych folk, μελαγχολική διάθεση, μεταφυσικές αναζητήσεις, χαοτική προοπτική, ήχο πιάνου, κατατονικά φωνητικά, noisy κιθάρες και με το τελικό αποτέλεσμα να δικαιώνει τον τίτλο του άλμπουμ με έναν παράδοξο τρόπο.
The Goldberg Sisters - The Goldberg Sisters (**)
Ο (μέτριος) ηθοποιός Adam Goldberg που θέλει να είναι και (μέτριος) μουσικός. Ο πρώτος του δίσκος υπό το όνομα «LANDy» φανέρωσε αυτό το στοιχειώδες ταλέντο που του δίνει το δικαίωμα και για 2η προσπάθεια, αλλά το θέμα εξαντλήθηκε ήδη. Λίγο folk, λίγο pop, λίγο orchestreal, πουθενά κάτι αξιομνημόνευτο. Το συμπαθές τίποτα ξαναχτυπά.
Beastie Boys - Hot Sause Committee Part Two (**)
Χωρίς διάθεση και ενέργεια, κάνουν ακριβώς αυτό που έκαναν πριν από χρόνια και με διάθεση και με ενέργεια. Κι αυτό βλέπεις, είναι ένα μουσικό είδος που δεν καταλαβαίνει από ωριμότητα κι ενηλικίωση, ούτε έχει νόημα να το κάνεις αν δεν είσαι πραγματικά εκεί…
22°
