Η Αthens Voice και το COCIO διψάνε για vintage ζαχαρένιες ιστορίες από τη χρονοκαψούλα του 1951, τη χρονιά που γεννήθηκε η μαγική συνταγή του διάσημου σοκολατούχου γάλακτος και στην Αμερική ο Πρίσλεϊ δεν έγινε ακόμα Έλβις, αλλά πήζει στο μεροκάματο.
Πολύ πριν ανατινάξει την Αμερική κουνώντας τόσο σέξι τους γοφούς του μαγεύοντας τα κορίτσια, πολύ πριν κάνει μόδα το μαλλί κοκόρι, γίνει το ίνδαλμα των αγοριών, όλες οι μαρκίζες να αναβοσβήνουν «Elvis, Elvis» κι όλος ο πλανήτης να χορεύει σε ρυθμό Prisley. Γιατί δεν γεννήθηκε αστέρι, γεννήθηκε φτωχόπαιδο, και το 1951, χρονιά που αποφοίτησε από το σχολείο, όλοι είχαν ένα άγχος στην οικογένεια για το τι θα κάνει στη ζωή του ο νεαρός μας.
Κι έτσι ο ήρωάς μας βρίσκεται στο εργοστάσιο Precision Tool Company, στο Κάνσας, πιάνοντας την πρώτη του δουλειά, από τις 7 το πρωί ως τις 3:30 το μεσημέρι, με 27 δολάρια μεροκάματο και πήξιμο κυριολεκτικό, μιας και τούτο το κάτεργο φτιάχνει στρατιωτικά είδη για το πυροβολικό και, κακόμοιρε Έλβις: δείτε τον να ιδρώνει και να μονολογεί και να του κάνουν παρατηρήσεις οι επόπτες και να δυσανασχετεί, να λέει δεν είναι ζωή αυτή. Αν και έτσι μπήκε στο πετσί του ρόλου του, εκείνου που τον ήθελε να μελετά τα μπλουζ και να τα ζει ως το κόκαλο, να εντρυφεί στον καημό και να μαθαίνει το κλειδιά του σολ από την ανάποδη, μιας και την καλή θα τη μάθει λίγο αργότερα. Τότε που ο συνταγματάρχης Πάρκερ, μια μέρα που ο Έλβις έχει χάσει κάθε ελπίδα και λέει τζίφος, σιγά μην έχω ελπίδα να ακούσουν το ντέμο μου, ο συνταγματάρχης Πάρκερ, το μεγάλο αφεντικό των Sun studios του τηλεφωνεί και του λέει το πολυπόθητο «Νεαρέ μου, έλα να ηχογραφήσουμε», με τα υπόλοιπα να γίνονται η... Ιστορία.
Όμως το 1951, που στη Δανία γεννιέται το σοκολατούχο γάλα COCIO, η ζωή στην Αμερική μόνο πίκρα κερνά τον Elvis, που για δεκατέσσερις μήνες δουλεύει στη φάμπρικα μέχρι να ελευθερωθεί από το «τηλεφώνημα» και όλα να γίνουν κιθάρα, ροκ εν ρολ και Be bop a Lula, she's my baby!
20°
