Η φετινή αναλογική διαδρομή του αθηναϊκού κουαρτέτου διαφοροποίησε τη ροκ ταυτότητα που ξέραμε. Το έκτο άλμπουμ των Μέντα «Téléphérique», με 9 πρωτότυπες ορχηστρικές συνθέσεις και χρήση παλιών αναλογικών synthesizers, επαναπροσδιορίζει τον ήχο τους με αναφορές στην ηλεκτρονική σκηνή των 70s και 80s. Λίγο πριν μοιραστούν τη σκηνή του Death Disco με τους –εξίσου ανανεωμένους– Film παρουσιάζοντας ζωντανά το νέο τους ήχο σε ένα analog synth session, o κιμπορντίστας του γκρουπ Δημήτρης Λαϊνάς έχει το λόγο.
Πόσο έχετε αλλάξει από το ξεκίνημά σας;
Ο ενθουσιασμός και η επιθυμία για μουσική δημιουργία δεν έχουν μεταλλαχθεί. Ωστόσο, με το πέρασμα των χρόνων ωριμάζουμε και η μουσική μας ακολουθεί. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η σχέση μας με τα κομμάτια μας είναι όμοια με αυτή ενός γονιού που μεγαλώνει το παιδί του και μοιραία, στην πορεία της ζωής τους, γνωρίζει ο ένας τον άλλον όλο και πιο βαθιά.
Πώς προέκυψε η ηλεκτρονική διάθεση για το «Telepherique»;
Τα τελευταία λίγα χρόνια, σε πείσμα των καιρών, έχουμε αποκτήσει μια μικρή συλλογή από αναλογικά synthesizers, αναζητώντας νέα εκφραστικά μέσα στους ηλεκτρονικούς ήχους. Αυτό και το ότι στα πρόσφατα ακούσματά μας έχουν συμπεριληφθεί πολλοί δίσκοι ηλεκτρονικής μουσική μάς έφεραν σε αυτό τον ήχο.
Πόσο σχετίζεται η moody κινηματογραφική ματιά του με την κρίση;
Εικόνες της κρίσης δημιούργησαν τα νέα μας κομμάτια. Είναι εκείνες που μπορεί να δει ο καθένας στη σημερινή Αθήνα, κάνοντας απλά μια βόλτα στο κέντρο της πόλης και όχι μόνο.
Ποια ταινία θα επιλέγατε για να ξαναγράψετε τη μουσική της;
Δύσκολο να φανταστώ ποιας ταινίας τη μουσική θα ξαναγράφαμε. Θα ήταν ωραία όμως να γράφαμε για το «Σπιρτόκουτο» του Γιάννη Οικονομίδη, που δεν έχει μουσική.
Το σημερινό soundtrack της Αθήνας;
Αξίζει να ακούσεις το «Lost Themes» του John Carpenter περπατώντας ή οδηγώντας στο κέντρο της πόλης.
Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα;
Αυτή την εποχή νιώθουμε πολύ ικανοποιημένοι από τη στροφή που κάναμε στο Telepherique. Έτσι, έχουμε αρχίσει να επεξεργαζόμαστε ιδέες προς την ίδια, νέα για εμάς, κατεύθυνση. Όμως ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί έως την ολοκλήρωση του επόμενου δίσκου. Το καρτέρι της έμπνευσης κάνει αυτή τη διαδικασία λίγο βασανιστική, αλλά και συναρπαστική.
Ποιο είναι το τελευταίο μουσικό όνομα που σας καθήλωσε;
Κυρίως νέοι μουσικοί μάς αρέσουν. Ανάμεσα τους η Pharmacon, ο James Blake, ο Mac DeMarco. Όμως, αφού πρέπει να πω μόνο έναν, θα διάλεγα τον Ariel Pink.
Ποιο ελληνικό και ξένο άλμπουμ θα κρατάγατε από τη μουσική ιστορία; Από την ελληνική δισκογραφία θα κρατούσαμε το ομώνυμο των Στέρεο Νόβα και από το εξωτερικό το «Pet Sounds» των Beach Boys. Και τα δύο έδωσαν μεγαλύτερη αξία στο είδος της μουσικής που αντιπροσωπεύουν.
Death Disco, Ωγύγου 16 & Λεπενιώτου 24, Ψυρρή, 210 0006666. Έναρξη 21.00. Eίσοδος € 5. Στις 3/10. Το «Telepherique» είναι διαθέσιμο σε αριθμημένα αντίτυπα βινυλίου με διανομή από την Inner Ear και σε digital download.
19°
