Κριτική της ταινίας «Death on the Nile» σε σκηνοθεσία Κένεθ Μπράνα. Πρωταγωνίστουν εκτός από τον ίδιο οι Γκαλ Γκαντότ, Άρμι Χάμερ, Ανέτ Μπένινγκ,Τομ Μπέιτμαν.
Ο Ηρακλής Πουαρό βρίσκεται προσκεκλημένος σε εξωτική περιπέτεια με κουαζιερόπλοιο στον Νείλο, με αφορμή τον γάμο βαθύπλουτης κληρονόμου. Το ειδυλλιακό σκηνικό διαλύεται όταν πραγματοποιείται ένας φόνος και οι ελάχιστοι επιβάτες θεωρούνται ύποπτοι, αφού καθένας από αυτούς είχε τους λόγους τους για να νιώσει ικανοποίηση από το έγκλημα αυτό.
Όταν η Άγκαθα Κρίστι έγραψε το «Έγκλημα στο Νείλο» το 1937 (το βιβλίο πρωτοεκδόθηκε στην Αγγλία την 1η Νοεμβρίου του 1937, από τις εκδόσεις Collins Crime Club, ενώ στις ΗΠΑ κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο) ήταν ήδη 47 ετών και στο βιβλίο αυτό μετέφερε πολλές από τις εμπειρίες της σε ταξίδια στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Η επιτυχημένη συγγραφέας ουσιαστικά με το μυθιστόρημα αυτό ολοκλήρωσε την προβληματική της γύρω από τη λαγνεία και την απληστία της άρχουσας τάξης που είχε αναδείξει στο έτερο μεγάλο της έργο, το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές», το οποίο έγραψε το 1934. Σαν από σύμπτωση ή ίσως κι από εμπορικά κίνητρα, ο Μπράνα επαναλαμβάνει τη χρονική ακολουθία, και ύστερα από τη δική του κινηματογραφική εκδοχή στο «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» το 2017, σειρά έχει τώρα το έγκλημα της Αιγύπτου. Βασισμένος στο ριμέικ της ταινίας του 1978 που έφτιαξε ο Τζον Γκιλέρμιν, ο Μπράνα ακολουθεί την πετυχημένη αν και συμβατική συνταγή. Αξιοζήλευτο καστ, εξωτική φωτογραφία κι ένας κλειστοφοβικός κύκλος αίματος που έχει αφηγηματική δεινότητα σε μια απόπειρα να συνδεθεί το αστυνομικό μυστήριο με το κίνημα της #MeToo εποχής. Όσον αφορά τη σχέση του «Εγκλήματος στον Νείλο» με το προηγούμενο δικό του φιλμ ««Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές», ο Μπράνα επιλέγει να μας διηγηθεί περισσότερα κομμάτια από την προσωπική ιστορία και τραγωδία του Πουαρό που τον καταδίκασε σε εκκεντρική μοναξιά, αλλά και να σχεδιάσει δύο υπέροχες εναρκτήριες σεκάνς που αρχικά μας άνοιξαν την όρεξη για τα καλά. Όμως ούτε τα στιγμιότυπα από τα χαρακώματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ούτε ο ερωτικός χορός μεταξύ της θαυμάσιας Έμα ΜακΚι του «Sex Education» και του Άρμι Χάμερ έχουν την ανάλογη συνέχεια. Ο Μπράνα σαν να ξεμένει από ιδέες, μετά το απίθανο πρώτο εικοσάλεπτο ακολουθεί την πεπατημένη και προβαίνει σε μια σειρά από επιπόλαιες ή άστοχες επιλογές που απλώς κρατούν την παρακολούθηση του φιλμ στα επίπεδα του ανεκτού. Ακόμη και στην επιλογή του καστ υπάρχουν θεματάκια με μεγαλύτερο σφάλμα την παρουσία της Γκαλ Γκαντότ στον ρόλο της πλούσιας κληρονόμου Λινέτ Ριτζγουέι: η Wonderwoman είναι φανερά έξω από τα νερά της. Πάντως, για κάποιον που αγνοεί το βιβλίο της Κρίστι ή την ταινία του 1978 που είχε τον Πίτερ Ουστίνοφ στον ρόλο του Πουαρό και τη Μία Φάροου στον ρόλο της κακομαθημένης κληρονόμου, το φιλμ του Μπράνα παρακολουθείται με άνεση, καθώς ο σχεδιασμός του θρίλερ και η κατασκευή του σασπένς δένουν αξιοπρεπώς με τον εξωτισμό του Νείλου και τα μυστήρια του αρχαίου αιγυπτιακού πολιτισμού.
19°
