Κριτική ταινίας: Η ζωή συνεχίζεται (C’mon C’mon)

Έπειτα από μια αλυσίδα απρόσμενων συμβάντων ο ραδιοφωνικός παραγωγός Τζόνι που εργάζεται σε ένα πρότζεκτ συνεντεύξεων με παιδιά σε αμερικανικές πόλεις, αναλαμβάνει την κηδεμονία του ανιψιού του.

Μια λιτή, τρυφερή ιστορία μέσα από τη σχέση θείου και ανιψιού και κυρίως τη ζεστής και ειλικρινή ματιά με την οποία ο σκηνοθέτης αγκαλιάζει τους ήρωές του. Γραμμένο σε ασπρόμαυρο, το φιλμ έχει την ένταση μιας αφτιασίδωτης αλήθειας. Το να μπορέσουν να ακούσουν οι ενήλικες όσα έχουν να τους «διδάξουν» τα παιδιά είναι το ουσιαστικότερο σχόλιο του έργου. Ο Χοακίν Φίνιξ αφήνεται στα χέρια του ανήλικου Γούντι Νόρμαν, που κάνει το κουμάντο, με τη χημεία τους να είναι εντυπωσιακή. Μέσα από τις συζητήσεις θείος και ανιψιός (χιουμοριστικές ή με συναισθηματική φόρτιση) προσπαθούν να καταλάβουν ποια είναι η θέση τους στον κόσμο αυτό και κυρίως ποια θα είναι η επόμενη μέρα όταν επιστρέψουν στις προηγούμενες ζωές τους.