Κριτική για την ταινία «Eternals» της Κλόι Ζάο με τους Σάλμα Χάγιεκ, Αντζελίνα Τζολί, Κιτ Χάρινγκτον, Μπάρι Κίγκαν, Ρίτσαρντ Μάντεν κ.ά.
Εδώ και 7.000 χρόνια οι Αιώνιοι (εξωγήινοι φύλακες της Γης) προστατεύουν την ανθρωπότητα από τις επιθέσεις των Αποκλινόντων. Κι ενώ θεωρούσαν ότι η αποστολή τους είχε ολοκληρωθεί το 1545 μ.Χ όταν και εξολόθρευσαν τον τελευταίο εχθρό, η εμφάνιση νέων και πιο δυνατών Αποκλινόντων στη σύγχρονη εποχή, τους αναγκάζει να ενώσουν ξανά τις δυνάμεις τους.
Η οσκαρική Κλόι Ζάο («Η Χώρα των Νομάδων») βρίσκεται σε λάθος γήπεδο. Είναι προφανές ότι νιώθει άβολα στη διεύθυνση των υπερηρώων της Marvel και οι προσπάθειές της να προσδώσει στην τυποποιημένη περιπέτεια της κάποια στοιχεία ουμανισμού ή λυρισμού (κινηματογράφηση αυθεντικών τοπίων σε όλο τον κόσμο αντί της ψηφιακής ευκολίας, ποιητικά διαλείμματα που σπάνε τη δράση κ.ά.), ενισχυμένα με ιστορική επικάλυψη –Βαβυλώνα, Μεσοποταμία, Ιράκ, Ναγκασάκι– μάλλον περισσότερο κακό κάνουν παρά καλό. Η επιλογή της Ζάοστο τιμόνι των «Eternals» έχει να κάνει κυρίως με την ανανέωση του κομιξάδικου σύμπαντος της Marvel και της προσέλκυσης ευρύτερου κοινού πέρα από τους παραδοσιακούς φαν. Όμως το τελικό αποτέλεσμα ίσως να μην αγγίξει ούτε τους μεν ούτε τους δε. Πολλές σκηνές δράσης μοιάζουν παρωχημένες, αρκετοί ήρωες δεν παρουσιάζουν πραγματικό ενδιαφέρον (η παντελώς αδιάφορη Θήνα της Τζολί είναι η θεά Αθηνά που εδώ γίνεται και θεά του πολέμου) και κάποια αφελή τσιτάτα για την αξία της θνητής ζωής σε αντίθεση με την ανούσια αιωνιότητα, είναι σαν να είναι βγαλμένα από άλλη ταινία. Της Ζάο ίσως…
