Κριτική για τις νέες ταινίες της εβδομάδας (30 Ιανουαρίου-5 Φεβρουαρίου): Ο φάρος, The Gentlemen, Cosmic Candy, Το απίθανο ταξίδι ενός φακίρη.
Ο φάρος (The Lighthouse) **** Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Έγκερς
Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ Πάτινσον, Γουίλεμ Νταφόε
1890. Σε απομονωμένο νησί στη Νέα Αγγλία των ΗΠΑ φτάνει για να εργαστεί στο πλευρό του γέρου φαροφύλακα ένας λιγομίλητος και αινιγματικός νέος. Πέρα από την ευθύνη της λειτουργίας του φάρου, οι δύο άντρες θα αναγκαστούν να συνυπάρξουν –παρότι τους χωρίζουν τόσα πολλά– ενώ και το τοπίο μοιάζει να τους ασκεί μια παράξενη έλξη.
Η δεύτερη ταινία του ταλαντούχου Έγκερς σκιαγραφεί μοναδικά το δύναμη του φανταστικού που επιβάλλεται σε ένα κόσμο δεισιδαιμονίας (αμέτρητοι οι ναυτικοί μύθοι που μοιράζονται οι δύο άντρες) και προκαταλήψεων. Όπως με τo «Η μάγισσα» –η πρώτη του ταινία, παραγωγής 2016, δεν βγήκε στις ελληνικές αίθουσες– που αφορούσε στα περίεργα συμβάντα μιας οικογένειας στη Νέα Αγγλία του 1630, έτσι κι εδώ το μεταφυσικό μοιάζει να ορίζει τις τύχες των δύο αντρών στην ίδια περιοχή των ανατολικών αμερικανικών πολιτειών. Η απόκοσμη γοητεία του επιβλητικού τοπίου είναι έντονη από το πρώτο κιόλας πλάνο που αφορά στον ερχομό του νεαρού φαροφύλακα. Ο Έγκερς χτίζει το θέμα του πάνω στα στέρεα υλικά ενός σκοτεινού (ασπρόμαυρου στη συγκεκριμένη περίπτωση) παραμυθιού. Αρχέγονοι θεοί, ναυτικοί θρύλοι, αίσθηση απομόνωσης, εφιαλτικά όνειρα και μια υποψία παράνοιας μεταφέρουν στην κόντρα των δύο αντρών το βασικό θέμα της ιστορίας που ξεκινάει από τον προμηθεϊκό μύθο και καταλήγει στη θύελλα του μυαλού. Ο κίνδυνος που παραμονεύει σε κάθε σκηνή είναι όχι απλώς ορατός αλλά και χειροπιαστός. Η εικόνα της αισθησιακής γοργόνας, το σκότωμα του γλάρου που σηματοδοτεί την ύβρη, το ανίερο μεθύσι των δύο αντρών, ο αγώνας για την επιβίωση. Όλα συντείνουν προς μια αλληγορική ιστορία για τον εγκλεισμό, που οδηγεί σταδιακά στην παράνοια. Ή μήπως όλη αυτή η δοκιμασία δεν είναι τίποτε άλλο από μια ανατριχιαστική διαδρομή στα αβαθή του νου και τα σκοτάδια της ανθρώπινης φύσης; Όπως και να έχει, ο «Φάρος» είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία πάνω στην εξερεύνηση ενός λιντσεϊκού πυρετού. Τα ανείπωτα μυστήρια αυτού του παράξενου μέρους ορίζονται από τις ναυτικές ιστορίες, το πάντρεμα αρχαίων θεών και θαλασσινών συμβόλων, τη συνύπαρξη του ανοίκειου με τη βλασφημία. Ένα ψυχόδραμα σουρεαλιστικό, κλειστοφοβικό και ενίοτε μακάβρια αστείο που δίνει την ευκαιρία στους εντυπωσιακούς Ρόμπερτ Πάτινσον και Γουίλεμ Νταφόε να φτάσουν στα όρια της υποκριτικής τους δεινότητας. Μία υποψηφιότητα για όσκαρ χάρη στη θαυμάσια φωτογραφία του Γιάριν Μπλάσκε.
Ένας αμερικανός έμπορος ναρκωτικών που έχει απλώσει τα πλοκάμια του στο Λονδίνο θέλει να «πουλήσει» τις μπίζνες του σε ζάμπλουτο βρετανοεβραίο, αλλά οι προθέσεις του θα γίνουν αντιληπτές στους ανταγωνιστές που καιροφυλακτούν.
Η γνωστή βιρτουοζιτέ του Ρίτσι, που δίνει άλλο βάρος στην έννοια «βιντεοκλιπίστικη» σκηνοθεσία, υπηρετεί μια καθαρόαιμη γκανγκστερική περιπέτεια που περικλείει τις προσφιλείς θεματικές του βρετανού: ανίερο μαύρο χιούμορ, φάτσες βγαλμένες από το βρετανικό περιθώριο, διάλογοι βασισμένοι σε γουστόζικες παραβολές και τσιτάτα. Κυρίως είναι η επιλογή του κεντρικού αφηγητή (ένας απολαυστικός ρόλος για τον Χιου Γκραντ) που κάνει τη διαφορά στο φιλμ και δεν το κάνει μια από τα ίδια. Σε ένα στόρι που γνωρίζει αμέτρητες ανατροπές, κάθε φορά που πατάει γκάζι ο Ρίτσι δίνοντας φρενήρη ρυθμό στο φιλμ, το θέαμα απογειώνεται και η αποενοχοποιημένη απόλαυση είναι εξασφαλισμένη.
Η Άννα, μοναχική ταμίας σουπερμάρκετ που έχει αδυναμία στην Κόσμικ Κάντι, την καραμέλα που σκάει στο στόμα, αναγκάζεται να πάρει υπό την προστασία της το 10χρονο κορίτσι του διπλανού διαμερίσματος, όταν εξαφανίζεται ο πατέρας του.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Δραγασάκη είναι ένα καλοζυγισμένο, βραδυφλεγές, αφηγηματικά άρτιο δράμα με στοιχεία νεο-νουάρ. Το στοιχείο που δίνει επιπλέον αξία στο έργο είναι η συνεργασία των δύο ηρωίδων. Η Μαρία Κίτσου και η Μάγια Πιπερά έχουν ιδανικό συμπλήρωμα στις μεταξύ τους σκηνές παρότι σε αρκετά στιγμιότυπα υπάρχει έντονη η αίσθηση της επιτήδευσης κάθε φορά που το δράμα μοιάζει να σκληραίνει. Στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης η Ρηνιώ Δραγασάκη κέρδισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, καθώς και το Βραβείο του ελληνικού τμήματος του WIFT.
Το απίθανο ταξίδι ενός φακίρη (The Extraordinary Journey of the Fakir) ** Σκηνοθεσία: Κεν Σκοτ
Πρωταγωνιστούν: Ντανούς, Μπερενίς Μπεζό, Εριν Μοριάρτι, Μπαρκάντ Αμπντι, Ζεράρ Ζινιό, Μπεν Μίλερ
Ένας νεαρός φακίρης από τη Βομβάη ξεκινάει ένα απίθανο ταξίδι με προορισμό το Παρίσι για να βρει τον πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ του. Εκεί ανακαλύπτει τον έρωτα σε ένα κατάστημα ΙΚΕΑ και ζει μια εξωφρενική περιπέτεια παρέα με μερικούς σομαλούς μετανάστες.
«Στο Παρίσι υπάρχει ένα ιδιαίτερο γεωμαγνητικό πεδίο, που κάνει τον έρωτα 10 φορές πιο δυνατό από κάθε άλλο μέρος στη Γη»
Το παραμυθένιο ρομάντζο και η σκληρή οδύσσεια συνδέονται στη γλυκανάλατη κωμική περιπέτεια που ο ήρωας αφηγείται στους τρεις πιτσιρικάδες που τον ακούν αποσβολωμένοι. Το ζητούμενο για τον ήρωα είναι ο απόλυτος έρωτας σαν εκείνον που ανακαλύπτει στο πρόσωπο της όμορφης Αμερικανίδας στο ΙΚΕΑ. Το κάρμα και η τύχη, οι πολιτισμικές διαφορές, το μεταναστευτικό και πάνω από όλα οι θυσίες που απαιτούνται για την ευτυχία είναι στοιχεία που βάζει με στρωτό τρόπο ο Σκοτ στην πλοκή, αν και η απουσία μιας πιο τολμηρής ματιάς, ειδικά στα φλέγοντα πολιτικά ζητήματα, αποδυναμώνουν το έργο.
ΑΚΟΜΗ
▶ Μετά από τα θεατρικά και τηλεοπτικά μεγέθη ο Μάρκος Σεφερλής δοκιμάζεται στο σινεμά με το «Χαλβάη 5-0» (½) που φέρει στη σκηνοθεσία το όνομα του Μάνου Καμπίτη. Το στόρι θυμίζει λίγο από Χάρρυ Κλυν (ένας βιομήχανος χαλβά βρίσκεται δολοφονημένος στην έπαυλή του και ο αστυνόμος Μπέκρας αναλαμβάνει να βρει τον δολοφόνο μεταξύ των 5 υπόπτων) με τα εξωφρενικά αστεία να είναι τόσο θλιβερά που τελικά γελάς από τα νεύρα σου.
▶ Το «Πρόβατα εναντίον λύκων 2» (-) είναι η συνέχεια της προ τριετίας ρωσικής ταινίας κινουμένων σχεδίων.
16°
