Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης γράφει την κριτική του για την ταινία «Το σενάριο που έβαλε φωτιές (Tel Aviv on fire)» του Σαμέχ Ζοάμπι.
Ο Σαλάμ, ένας 30χρονος Παλαιστίνιος που ζει στην Ιερουσαλήμ, πηγαίνει καθημερινά στη Ραμάλα για τα γυρίσματα της δημοφιλούς σαπουνόπερας «Το Τελ Αβίβ φλέγεται». Στο σημείο ελέγχου συναντά τον αξιωματικό του Ισραηλινού στρατού Ασσί, του οποίου η σύζυγος είναι φανατική του σόου. Για να την εντυπωσιάσει, ο Ασσί προσπαθεί να εμπλακεί στην αλλαγή του σεναρίου.
Ένα θέμα που δεν θα έμοιαζε μόνο με καυτή πατάτα αλλά σχεδόν με χειροβομβίδα στα χέρια άλλου σκηνοθέτη, ο αθεόφοβος Σαχέμ Ζοάμπι, το διαχειρίζεται με μοναδική επιδεξιότητα. Κυρίως εκείνο που εντυπωσιάζει είναι η άποψη του δημιουργού που εντοπίζει στο ορκισμένο μίσος μεταξύ ισραηλινών και παλαιστινίων τα ψήγματα μιας μαύρης κωμωδίας που κάλλιστα θα μπορούσε να εξελιχτεί σε σαπουνόπερα. Τα στερεότυπα περί ηρωισμού, η σύζευξη ψέματος και αλήθειας, το lovestory ως πυρήνας κάθε κατασκοπικής ιστορίας. Δίχως να μπορεί να τον κατηγορήσει κάποιος πως σκόπιμα εθελοτυφλεί ή παραποιεί την ιστορία (οι σκηνές και μόνο στη ζώνη του ελέγχου για τους πολίτες που πηγαινοέρχονται μεταξύ Ιερουσαλήμ και Ραμάλα αναδεικνύουν πλήρως το στρατοκρατούμενο καθεστώς και την επίδειξη ισχύος των Ισραηλινών), ο σκηνοθέτης καταφέρνει να φτιάξει μια ξεκαρδιστική μαύρη κωμωδία όπου η κοφτερή πολιτική ματιά δένει μοναδικά με την ανάλαφρη διάσταση της «ανθρώπινης κωμικοτραγωδίας».
