Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης γράφει την κριτική του για την ταινία «Η Μάχη της Επικράτησης» του Αλφόνσο Γκομέζ - Ρεγιόν με τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς.
Το 1880, ο εφευρέτης Τόμας Εντισον (Μπένεντικτ Κάμπερμπατς) και ο επιχειρηματίας Τζορτζ Γουέστινγκχαουζ (Μάικλ Σάνον) βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας επεισοδιακής διαμάχης για την ηλεκτροδότηση σχεδόν όλου του κόσμου που θα σηματοδοτούσε την έναρξη μιας νέας εποχής. Ο Έντισον υποστήριζε την παροχή του συνεχούς ρεύματος, ενώ ο Γουέστινγκχαουζ το εναλλασσόμενο.
Τα πραγματικά γεγονότα εκείνης της ανελέητης μονομαχίας μεταξύ του πληθωρικού Τόμας Εντισον (ένας σόουμαν της εποχής όπως παρουσιάζεται στο φιλμ) και του πιο εσωστρεφή αλλά εξίσου αδίστακτου Τζορτζ Γουέστινγχαουζ, έχουν κάτι από το μανιχαϊστικό σύμπαν των κλασικών γουέστερν. Η διαφορά είναι πως αντί για εξάσφαιρα και άλογα η κόντρα των δύο αντρών που θα κρατήσει σχεδόν για 13 χρόνια, έχει ως όπλα της το ηλεκτρικό ρεύμα, τις επιστημονικές διαφορές τους και κυρίως μια ισχυρή αντιπάθεια που ξεκινά από ένα σχεδόν ασήμαντο συμβάν (το στήσιμο που τρώει μια βραδιά από τον Έντισον ο Γουέστινγχαουζ) για να μεταλλαχθεί σε απύθμενο μίσος. Η ταινία έχει μια κατάρα να τη συνοδεύει καθώς η παγκόσμια πρεμιέρα της στο φεστιβάλ του Τορόντο συνέπεσε με την αρχή της πτώσης του Χάρβεϊ Γουάινσταϊν τον Οκτώβρη του 2017 και έκτοτε εξαφανίστηκε μέχρι σήμερα που επιτέλους βλέπει το φως της κυκλοφορίας της στις αίθουσες. Δεν είναι άσχημο το φιλμ αλλά πάσχει σοβαρά στο κομμάτι της δραματουργίας. Η αφηγηματική αντίληψη του Αλφόνσο Γκομέζ - Ρεγιόν παρουσιάζει αδυναμία ως προς το πού πρέπει να στραφεί (στην υπηρεσία της αληθινής ιστορίας ή στο κατασκευαστικό σκέλος μιας κινηματογραφικής ταινίας;) με αποτέλεσμα να αφήνει μια στυφή γεύση στο θεατή, που δεν γλυκαίνει ούτε με τις μεστές ερμηνείες των διάσημων πρωταγωνιστών.
17°
