Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης γράφει την κριτική του για την ταινία «Ο φιλοξενούμενος» του Ντούτσιο Κιαρίνι
Ο Γκουίντο, αναπληρωτής καθηγητής Λογοτεχνίας και επίδοξος συγγραφέας, είχε μια τακτοποιημένη καθημερινότητα μέχρι που ένα «ατύχημα» (σπάει το προφυλακτικό κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης) προκαλεί κοσμογονικές εξελίξεις στη ζωή του.
Ιδιόρρυθμη, ανθρώπινη και οπωσδήποτε περισσότερο δραματική από ό,τι χιουμοριστική, η ταινία είναι μια ειρωνική ματιά πάνω στα όνειρα που παραμένουν όνειρα. Η οπτική του Κιαρίνι πάνω στην τελματωμένη ζωή του Γκουίντο μετατρέπεται σε ένα προσχηματικό αλλά και κατά σημεία αποτελεσματικό σχόλιο για τη γενιά των σημερινών σαραντάρηδων που δεν τολμούν να προχωρήσουν στη ζωή τους. Η ιταλική μεσοαστική τάξη που ανήκει ο ήρωας έχει αμέτρητα κοινά με τη δική μας (αυτό το «ούνα φάτσα ούνα ράτσα») και δεν εξαντλείται μόνο στην καταστροφική σχέση με τη μαμά που ακόμη μαγειρεύει για τον κανακάρη της ή του ψωνίζει τα σλιπάκια του –«κάθε φορά που κάνουμε έρωτα βλέπω τη φάτσα της», ομολογεί η φίλη του– αλλά προχωράει σε πιο επικίνδυνες και ρηξικέλευθες καταστάσεις.
22°
