Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης γράφει την κριτική του για το ντοκιμαντέρ «McQueen» για έναν από τους σημαντικότερους σχεδιαστές μόδας.
Μέσα από αρχεία, εικόνες, μουσική και κυρίως αποκλειστικές συνεντεύξεις του ίδιου (καθώς και από τους πιο στενούς φίλους ή μέλη της οικογένειάς του) παρακολουθούμε το πορτραίτο ενός από τους σημαντικότερους σχεδιαστές μόδας των τελευταίων δεκαετιών, του Σκοτσέζου Αλεξάντερ ΜακΚουίν.
Αν και ο κόσμος της μόδας δεν είναι στα ενδιαφέροντά μου, ομολογώ ότι το ντοκιμαντέρ των Ιαν Μπονοτέ και Πίτερ Ετεντγκουί κατάφερε να με συνεπάρει. Δίνοντας με έναν άρτιο, άμεσο και συγκλονιστικό τρόπο την πορεία του καταραμένου μόδιστρου από τη Σκοτία, το σκηνοθετικό δίδυμο πέτυχε να συνθέσει όχι μόνο ένα χορταστικό από κάθε άποψη πορτραίτο αλλά και ένα δυνατό σχόλιο για τον συγκεκριμένο χώρο. «Η μόδα είναι μια φούσκα» ακούγεται να λέει κάποια στιγμή ο ΜακΚουίν που δεν διστάζει να τα χώσει σε πρόσωπα και φίρμες (καταπληκτικό το επεισόδιο με τη συνεργασία του με διάσημο παρισινό οίκο) του χώρου. Η αντισυμβατική συμπεριφορά, το ασουλούπωτο στιλ και ο «ξένος» που κατάφερε να εισβάλλει στα σαλόνια της υψηλής ραπτικής σηματοδοτεί μια ασυνήθιστη και οπωσδήποτε μοναδική περίπτωση για τον κόσμο της μόδας. Ποιο ήταν λοιπόν το στοιχείο εκείνο που έκανε τον Αλεξάντερ ΜακΚουίν έναν από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του συγκεκριμένου κόσμου; Όλοι οι φίλοι και εχθροί του συμφωνούν: είχε το σπάνιο χάρισμα να φτιάχνει αριστουργήματα από το τίποτα ενώ η φαντασία του δεν γνώριζε όρια. Κάποιες από τις παρουσιάσεις νέων δημιουργιών του είχαν το στίγμα ενός οραματιστή καλλιτέχνη που αποκαλύπτουν ότι άνετα θα μπορούσε να μεγαλουργήσει στο θέατρο ή το σινεμά. Αυτός λοιπόν ήταν ο ΜακΚουίν. Το χοντρό, ατσούμπαλο αγόρι της εργατικής τάξης που δεν είχε λεφτά για να φάει κάποια εποχή, όμως με το ταλέντο του κατέκτησε τον κόσμο κι έφερε τον κόσμο της μόδας στην επόμενη εποχή. Εκείνης της εποχής δηλαδή που η μόδα ζει πιο έντονα από ποτέ την αμφισβήτηση και απομυθοποίησή της αλλά ταυτόχρονα μπορεί να βιώνει και μια από τις πιο χρυσές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας της. Αντίφαση θα πείτε, αλλά αυτό ακριβώς ήταν ο ΜακΚουίν. Μια ιδιοφυής αντίφαση.
24°
