Μία γιατρός των Πρώτων Βοηθειών της πόλης του Γιβραλτάρ ανυπομονεί να ξεκινήσουν οι διακοπές των ονείρων της: μόνη με ένα ιστιοφόρο να ταξιδέψει στον Ατλαντικό με τελικό προορισμό ένα μικρό τροπικό νησί. Ένα απρόσμενο συμβάν θα διακόψει την ανέμελη περιπλάνησή της στον ωκεανό.
Η ιστορία ξεκινά με έναν περίεργο συμβολισμό γύρω από τη σχέση ανθρώπου-φύσης. Δύο μπαμπουίνοι το σκάνε από το κλουβί τους και βολτάρουν ελεύθεροι στους δρόμους της πόλης του Γιβραλτάρ, ενώ λίγο αργότερα παρακολουθούμε κάποιο άσχημο τροχαίο ατύχημα όπου ολοκληρώνεται με την παρουσία της Ράικ, της ηρωίδας που λίγο αργότερα θα μας «προσκαλέσει» στην περιπέτειά της κι εδώ προσπαθεί να κρατήσει στη ζωή τον οδηγό του αυτοκινήτου. Η Ράικ είναι το πρότυπο του επαγγελματικά πετυχημένου αλλά και πολιτικά ευαισθητοποιημένου πολίτη της Δύσης. Μια γυναίκα γύρω στα 40, ανεξάρτητη και δυναμική, που πατάει γερά στο πόδια της και δεν δείχνει να τη φοβίζει τίποτα. Το ντοκιμαντερίστικο στιλ του Φίσερ έχει στόχο να κάνει την κλειστοφοβική ταινία του (τίποτε πιο τρομακτικό από την αίσθηση του απέραντου ωκεανού, ειδικά όταν είσαι μόνος σε μια βάρκα κι έχεις απέναντί σου τεράστια κύματα) μια παραβολή για τη διχασμένη Ευρώπη –οι νευρώδεις διάλογοι της ηρωίδας με τον χειριστή του κέντρου επιχειρήσεων– που εντείνεται, όταν στο φόντο εισβάλλει το σύμβολο της σύγχρονης μάστιγας της εποχής: μια βάρκα με απελπισμένους μετανάστες να κρέμονται σαν τσαμπιά. Η λεπτή γραμμή που χωρίζει την ιδεολογία από το ενεργό καθήκον είναι το σημείο κλειδί αυτής της αγωνιώδους, μινιμαλιστικής περιπέτειας που, αν και δεν έχει την ίδια ένταση σε όλη τη διάρκειά της, πετυχαίνει να ενισχύεται το ρεαλιστικό κομμάτι της χάρη στην ανατριχιαστική ερμηνεία της Σουζάνε Βολφ.
14°
