Ο νεαρός Γιόνγκσου μόλις έχασε τη δουλειά του και σκέφτεται ότι ήρθε η ώρα να πραγματοποιήσει το όνειρό του γράφοντας το πρώτο του βιβλίο. Ώσπου συναντά τυχαία τη Χάεμι, ένα κορίτσι από το χωριό του, και ζει μαζί του ένα μίνι ειδύλλιο. Όμως η Χάεμι φεύγει για ταξίδι στην Αφρική ζητώντας του να φροντίζει τη γάτα της (την οποία δεν βλέπουμε ποτέ ούτε εμείς ούτε ο Γιόνγκσου) και επιστρέφει με νέο φίλο, τον γοητευτικό Μπεν, που συστήνει στον Γιόνγκσου. Οι τρεις τους θα αρχίσουν να κάνουν στενή παρέα παρότι ο Γιόνγκσου δεν βλέπει με καλό μάτι τον αινιγματικό Μπεν, που αποφεύγει να μιλήσει για την προσωπική του ζωή και κυρίως για τη δουλειά που κάνει (ας πούμε ότι… «παίζω» είναι η απάντησή του στην ερώτηση τι κάνει για να ζήσει).
Ένα διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι γραμμένο για λογαριασμό του αμερικανικού περιοδικού «New Yorker» είναι το έναυσμα για να ανάψει το «Burning». Μια ιστορία μυστηρίου γύρω από τρεις νέους ανθρώπους που δύσκολα αποκαλύπτουν τις προθέσεις τους. Το ιψενικό τρίγωνο του Λι Τσανγκ-ντογκ («Η ποίηση») δεν αναλύεται εύκολα. Κι ο λόγος είναι πως τίποτε από τα απλά (αλλά όχι και τόσο συνηθισμένα) πεπραγμένα της ιστορίας δεν είναι ξεκάθαρο. Από τη γάτα που δεν βλέπουμε σχεδόν ποτέ έως την «εξομολόγηση» του Μπεν ότι του αρέσει να βάζει φωτιά σε θερμοκήπια ή το ακραίο φινάλε, υπάρχει η αμφιβολία μήπως όλα αυτά είναι παιχνίδια του μυαλού ή αποκυήματα της φαντασίας είτε του ερωτοχτυπημένου Γιόνγκσου είτε της αέρινης Χάεμι που ζει με τον δικό της απρόβλεπτο τρόπο τη ζωή. Εκτός του ερωτικού στοιχείου, που είναι διαρκώς παρόν, η ταινία χτίζεται με τρομερή οικονομία και μεθοδικότητα ανάμεσα στο ταξικό στοιχείο (ο πλούσιος Μπεν είναι ένα είδος Γκάτσμπι μπροστά στα μάτια του επαρχιώτη Γιόνγκσου), γύρω από τις βαθιές ανισότητες που χαράζουν τη σύγχρονη Νότιο Κορέα, και το κλασικό κινηματογραφικό παιχνίδι μυστηρίου του φαίνεσθαι και του είναι στο οποίο μεγαλούργησε ο Χίτσκοκ. Τολμάμε να πούμε ότι ως καλός μαθητής του βρετανού μετρ του σασπένς, ο Λι Τσανγκ-ντογκ σε πολλά σημεία ξεπερνάει τον δάσκαλο, επιδεικνύοντας μια αριστοτεχνική και πολυσύνθετη ματιά πάνω στο δέσιμο του γενικού με το ατομικό για χάρη μιας ταινίας που δεν γίνεται ποτέ βαρετή. Ουκ ολίγες φορές το «Burning» μετατρέπεται σε ένα θρίλερ με ποιητικές εκλάμψεις που δεν λησμονεί ποτέ την ταξική του καταγωγή αλλά και την αψεγάδιαστη κινηματογραφική του ταυτότητα. Πρόκειται για ένα ατόφιο κομψοτέχνημα για την ερωτική εμμονή, το κυνήγι της ευτυχίας και τη σύγκρουση δύο αντίθετων κόσμων, που τιμήθηκε από τη Fipresci ως η καλύτερη ταινία του τελευταίου φεστιβάλ Καννών και είναι υποψήφιο για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
