Την Παρασκευή 4 Ιανουαρίου βρέθηκα στον κινηματογράφο Landmark στην Pico Boulevard του Λος Άντζελες. Η πόλη των αγγέλων βρίσκεται σε ρυθμούς Golden Globes με πολλές ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις για όσους ψάχνουν. Μια από αυτές ήταν η προβολή της ταινίας Destroyer με την παρουσία της ίδιας της πρωταγωνίστριας, Νικόλ Κίντμαν.
Η Κίντμαν εμφανίστηκε στην αίθουσα τη στιγμή που ο χαρακτήρας που υποδύεται, μια πράκτορας του FBI που έχει χάσει τα πάντα, είπε την τελευταία ατάκα. Μαζί της σε ρόλο συντονίστριας μια εργαζόμενη του κινηματογράφου, επίσης από την Αυστραλία. Οι δυο τους ξεκίνησαν τη συζήτησαν με το απόλυτο θέμα αυτή τη στιγμή στη βιομηχανία, τη θέση της γυναίκας στον κινηματογράφο. Όχι τυχαία άλλωστε. Το Destroyer είναι ταινία με πρωταγωνίστρια, κάτι το οποίο δεν είναι σύνηθες για το Χόλυγουντ.
Μίλησε πολύ για τον χαρακτήρα που υποδύεται αλλά αρκετά και για τον εαυτό της. Η Κίντμαν θεωρεί ότι ρόλος και εαυτός πρέπει να γίνουν ένα όσο διαρκούν τα γυρίσματα. Και εκεί αρχίζουν οι προκλήσεις. Πως τραγικοί ρόλοι αλλάζουν την προσωπικότητά της, πόσο δύσκολο είναι για μια ηθοποιό να διαχωρίσει τον εαυτό της από τον ρόλο όταν γυρνάει σπίτι, αλλά και πως είναι η ζωή με τον καλλιτέχνη επίσης σύζυγό της.
Το budget της ταινίας είναι μικρό για τα δεδομένα της βιομηχανίας. Μόλις 9 εκατ. δολάρια στο σύνολο, ενώ μόνο η αμοιβή της Νικόλ Κίντμαν σε μια παραγωγή στούντιο θα άγγιζε τα 15 εκατ. δολάρια. Έχει ενδιαφέρον ότι οι μεγάλοι σταρ δέχονται να πληρωθούν πολύ λιγότερα χρήματα όταν συμμετέχουν σε ανεξάρτητες παραγωγές, γιατί θεωρούν ότι θα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να κερδίσουν κάποιο βραβείο (τα στούντιο κάνουν εμπορικές παραγωγές ενώ οι «ανεξάρτητοι» επικεντρώνονται στη τέχνη).
Η Κίντμαν είναι λιγότερο τέλεια και ψεύτικη απ’ ό,τι θα περίμενε κάποιος, με τρόπους και ταλέντο από μια άλλη γενιά του Χόλυγουντ. Μια ταλαντούχα παρουσία που φαίνεται ότι αγαπά αυτό που κάνει και θέλει να μιλά όλη μέρα γι’ αυτό.
21°
