Δύσκολες ώρες στο Ελ Ροαγιάλ

Η ταινία φλερτάρει διαρκώς με τα κλισέ του ταραντινικού σύμπαντος: μαύρο χιούμορ, ευφυείς διάλογοι, απρόβλεπτες ανατροπές και προσεγμένα γραμμένοι χαρακτήρες. Έχοντας τον χαρακτήρα ενός παλιομοδίτικου περιπετειώδους θρίλερ αλλά με τα μοντέρνα κομμάτια ενός ψηφιδωτού που ποντάρει στην εντυπωσιακή σκηνοθεσία (πολλές σεκάνς τις βλέπουμε από διαφορετικές γωνίες), το φιλμ μιλά για πολλά και αταίριαστα μεταξύ τους θέματα. Το κυνήγι του θησαυρού που μετατρέπεται σε μια άλλη εκδοχή του αμερικανικού ονείρου, δένει με το τραύμα του Βιετνάμ και το χίπικο κίνημα, ενώ η μάχη Καλού - Κακού παρουσιάζεται στη νευρώδη αντιπαράθεση του Μπρίτζες με τον Χάμσγουορθ. Έχει κάποιο ενδιαφέρον η άποψη του Γκίνταρντ («Cabinin the Woods») αλλά δεν τολμά να πρωτοτυπήσει εκεί που η ιστορία μπαίνει σε επικίνδυνα χωράφια, όπως η θρησκεία, ο ρατσισμός και ο borninthe USA ηρωισμός.