Θυμίζοντας κάπως το άναρχο χιούμορ του φιλμ που τον ανέδειξε πριν από 30 σχεδόν χρόνια («Κάνε το σωστό») αλλά χωρίς τα ξεσπάσματα βίας που οδηγούσαν στο σκληρό φινάλε εκείνου του εμβληματικού έργου, ο Σπάικ Λι υπογράφει μια στιλάτη, ξύπνια και απέραντα ειρωνική ταινία που στοχοποιεί τη λευκή και ρατσιστική Αμερική και έχει τα ίδια αποτελέσματα με εκείνο το έργο χωρίς να ανοίγει καν (περίπου) μύτη. Ο παμπόνηρος και ευφυής σκηνοθέτης, ωριμάζοντας, φαίνεται πως βρήκε τρόπους να εκτονώνει την οργή του χωρίς να γίνεται γραφικός, αντίθετα είναι αποτελεσματικός στις καταγγελίες του. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι ο Σπάικ Λι πρέπει να έκανε πολλές ασκήσεις διαχείρισης θυμού, φτιάχνοντας αυτή την ταινία. Η εξαιρετικά ψύχραιμη πολιτική ματιά του στο άθλιο περιβάλλον του Κολοράντο των 70s (όπου ο ρατσισμός είναι κομμάτι της καθημερινότητας του αφροαμερικανού αστυνομικού, που τον βιώνει στο πετσί του ακόμη και μέσα στο εργασιακό χώρο του) συναντά το αλάθητο ένστικτο ενός σπουδαίου κινηματογραφιστή, που μετά από πολλά χρόνια φτιάχνει μια εξαιρετικά ώριμη ταινία. Στη βασισμένη σε αληθινά περιστατικά «Παρείσφρηση» η αστυνομική περιπέτεια συναντά το ψυχολογικό θρίλερ και το ιστορικό δράμα τη μαύρη κωμωδία. Αυτό που έχει κάνει ο Λι είναι ένα κινηματογραφικό επίτευγμα: με ακρίβεια, ευρηματική γραφή και κυρίως απίστευτο χιούμορ, συνδέει την ακτιβιστική δράση των αφροαμερικανών που γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα, με την αντίδραση που προκαλεί στους κύκλους της Κου Κλουξ Κλαν, δείχνοντας ότι η «Οργάνωση» δεν ήταν απλώς μια κουστωδία από ακίνδυνα απομεινάρια του παρελθόντος, αλλά η «ραχοκοκαλιά» της λευκής αμερικανικής κοινωνίας, που στα 70s έχει ακόμη ισχύ και πέραση. Η φινετσάτη και κωμική ταινία του Σπάικ Λι, που καταφέρνει την ίδια στιγμή που γελάς να παγώσει το γέλιο αυτό, στοχάζεται πάνω στην τρομακτική απήχηση των ιδεών της ΚΚΚ ακόμη και σήμερα κυρίως στους αμόρφωτους, υπερπατριώτες και θρήσκους Rednecks, κάνοντας τρομακτικούς παραλληλισμούς (από τoν ριγκανισμό έως την εποχή Τραμπ). Και είναι βέβαιο ότι θα μιλούσαμε για ένα ατόφιο αριστούργημα, αν το φιλμ δεν ήταν τόσο διδακτικό και με χαρακτήρες που ενίοτε φλερτάρουν με καρικατούρες.
16°
