Ο σκηνοθέτης Τζέσι Πέρεζ δεν είναι τυχαίος. Μπασίστας και ιδρυτικό μέλος των «Lemonheads» στα 80s, ακολούθησε φωτογραφική και σκηνοθετική καριέρα ως υπεύθυνος μουσικών videoclip πριν μετακομίσει στη διαφήμιση και την τηλεόραση, όπου ανάμεσα στις δουλειές που έκανε συναντάμε επεισόδια από τα «Newgirls», «Office», «Orange is the new black», «Girls» κ.ά. Η «Τζούλιετ, γυμνή» είναι μια πειστική –και με αρκετό ψαχνό– ρομαντική κομεντί για τους ροκ σταρ και τους θαυμαστές τους. Όπως ισχυρίζεται ο Πέρεζ (πατώντας στο ομότιτλο bestseller του Νικ Χόρνμπι, όπου βασίστηκε η ταινία) πρόκειται για έναν κόσμο χωρίς καμιά απολύτως λάμψη και γοητεία, γεμάτο με εμμονικούς, «καμένους» και ανώριμους τύπους. Σαν τον Τάκερ Κρόου, που φιλοξενείται στο γκαράζ μιας πρώην συζύγου του, χωρίς ουσιαστικό ενδιαφέρον για τη ζωή (ο μικρός γιος του δείχνει να μοιάζει η τελευταία του ελπίδα για κάτι καλό), ο οποίος δεν ξέρει ακριβώς πόσα παιδιά έχει, ενώ σπατάλησε (όπως ο ίδιος λέει) τα καλύτερα χρόνια της ζωής του στα «ναρκωτικά και το αλκοόλ». Η Άνι, που νιώθει επίσης χαμένη και θρηνεί τον χρόνο που ξόδεψε με έναν άντρα που είναι περισσότερο αφοσιωμένος στο μουσικό του είδωλο παρά στην ίδια, αρχίζει να μετανιώνει για την απόφασή της να μη γίνει μητέρα. Όλα αυτά ισχύουν μέχρι τη στιγμή που η Άνι γνωρίζει τον Τάκερ και η ειλικρίνεια που μοιράζονται τους φέρνει στα ευεργετικά επίπεδα μια «σχέσης ζωής». Η ταινία έχει ρυθμό, χαρακτήρες και ποιότητα. Δεν ξεπέφτει σε εύκολα κλισέ ή πιασάρικες λύσεις και φλερτάρει έντονα με μια αδιόρατη θλίψη, αλλά δεν αφήνει ποτέ να γλιστρήσει ο πραγματικός στόχος από τα χέρια της: η κωμική ανάγνωση του σεναρίου του Τζιμ Τέιλορ («Πλαγίως», «Οι απόγονοι») συλλαμβάνει τέλεια το ειρωνικό αλλά και τόσο ανθρώπινο πνεύμα του Χόρνμπι. Η χαρμολύπη της ζωής και το βάρος των αυθεντικών χαρακτήρων που χρησιμοποιεί ο βρετανός συγγραφέας στις σελίδες των βιβλίων του, περνούν με άνεση και στα καρέ του φιλμ έχοντας ως συμμάχους τους ένα άψογο πρωταγωνιστικό τρίο.
11°
