Η καναδέζα Φιόνα παίρνει γράμμα από τη παριζιάνα θεία της Μάρτα, που την καλεί να έρθει γρήγορα στη Γαλλία για να τη βοηθήσει να αποφύγει το γηροκομείο. Εκείνη ανταποκρίνεται αμέσως, αλλά όταν φτάνει στην Πόλη του Φωτός βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σειρά από απρόβλεπτες περιπέτειες.
Το σλάπστικ κωμικό στοιχείο κουμπώνει τέλεια με τον ιδιότυπο ρομαντισμό ενός φιλμ που πίσω από μια τυπική ιστορία αγάπης μιλάει για τη σκληρή, ωμή σχεδόν, πραγματικότητα της αφιλόξενης σύγχρονης δυτικής μεγαλούπολης που εδώ –όπως δηλώνεται και από τον εμφατικά ειρωνικό τίτλο («Lost in Paris», ο αγγλικός τίτλος του φιλμ, σαν να λέμε «Love in Paris») ταυτίζεται με το «ειδυλλιακό» Παρίσι. Οι συνκηνοθέτες και πρωταγωνιστές του φιλμ συνθέτουν μια σειρά από σπαρταριστά σκετσάκια που έχουν κάτι από τη μαγική αύρα του Ζακ Τατί, προσαρμοσμένα όμως με περίσσευμα ειρωνικής φαντασίας για τη σύγχρονη εποχή. Έτσι το άρωμα και οι φωτισμοί της ρομαντικής πόλης μπορεί να είναι πιο έντονα από ποτέ, αλλά χρησιμοποιούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να αναδεικνύονται και τα πιο σκοτεινά (άστεγοι, μοναξιά, εγκληματικότητα, αποξένωση, ρατσισμός, ξενοφοβία κ.ά.) σημεία της.
