Μπορεί η «Βηρυτός» του Μπραντ Άντερσον (σπουδαιότερη ταινία του το «Άγρυπνος» από το 2004 με πρωταγωνιστή τον πετσί και κόκαλο Κρίστιαν Μπέιλ) να μην είναι κάποιο φιλμ με σπάνιες αρετές, αλλά καταφέρνει να γίνει απόλυτα ψυχαγωγικό και πετυχημένο στους περισσότερους στόχους που θέτει. Πρόκειται για ένα κατασκοπικό θρίλερ παλιάς κοπής που φέρνει τον Τζον Χαμ σε θέση ισχύος χάρη στην old fashioned γοητεία του (τυχαία χτίστηκε πάνω του κοτζάμ «Mad Men»;) ενώ η πολιτική θεώρηση της ιστορίας έχει κάτι από το ρεαλιστικό σύμπαν του Τζον Λε Καρέ. Υπεύθυνος για αυτό είναι ο πολυγραφότατος Τόνι Γκιλρόι και το σενάριό του, που αποτελεί έναν υποδειγματικό συνδυασμό προσωπικού δράματος, κατασκοπικού σασπένς και γεωπολιτικής ανάλυσης μιας χώρας ταλαιπωρημένης όσο ελάχιστες. Ο αμερικανός σεναριογράφος με τα εύσημα σημαντικών spy movies (η τριλογία του Τζέισον Μπορν, η διπλή οσκαρική υποψηφιότητα τόσο για τη σκηνοθεσία όσο και για το σενάριο του «Μάικλ Κλέιτον» κ.ά.) καταφέρνει να κλειδώσει στο ίδιο δωμάτιο χαρακτήρες και πλοκή χωρίς να αφήνει τον θεατή να πάρει ανάσα. Βέβαια σε μια τόσο risky περιπέτεια όπου το προσωπικό στοιχείο καλείται να δώσει απαντήσεις σε φλέγοντα πολιτικά ζήτημα της Μέσης Ανατολής –με τον ήρωα να βρίσκεται στην άβολη θέση του «διαπραγματευτή» όλων των εμπλεκόμενων πολιτικών δυνάμεων– ο κίνδυνος να χαρακτηριστεί η ταινία από προπαγάνδα (ο πιο εύκολος αφορισμός) έως αφελής αντιγραφή κλασικών ταινιών του είδους (αγαπημένη φράση της κριτικής) παραμονεύει σαν ωρολογιακή βόμβα σε κάθε σκηνή. Ακόμα κι αν αυτή είναι τέλεια γυρισμένη. Στο επίπεδο αυτό η σκηνοθεσία του Άντερσον δίνει τον σωστό ρυθμό, ενώ το κινηματογραφικό ένστικτό του (αλάνθαστο στις κρίσιμες στιγμές) υπερασπίζεται στο ακέραιο το σενάριο που επιμένει στον νατουραλισμό της ιστορίας και τη λεπτομερή ανασύσταση του κλίματος της εποχής. Μιας εποχής όπου ο ήρωας καλείται στα χαλάσματα και τα γκρεμισμένα κτίρια της πόλης να βάλει σε τάξη τις σκέψεις και τις αναμνήσεις του. Η Βηρυτός, η αληθινή πρωταγωνίστρια του φιλμ, είναι μια πόλη-φάντασμα, μια βουβή καλλονή που τον κοιτά αφ’ υψηλού και επιμένει να φορά τα στολίδια της πάνω από τα σκισμένα ρούχα και τις ανοιχτές πληγές της.
