Δεν είναι η πρώτη φορά που το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Γκαρί μεταφέρεται στο σινεμά. Είχε προηγηθεί η ταινία «Υπόσχεση της αυγής» του Ζιλ Ντασέν το 1970, με τη Μελίνα Μερκούρη στο ρόλο της μητέρας του ήρωα. Όπως και σε εκείνο το φιλμ έτσι κι εδώ το βάρος της διαμόρφωσης της προσωπικότητας του συγγραφέα πέφτει στη θεατρική φιγούρα της αφοσιωμένης αλλά και εύθραυστης συναισθηματικά μάνας. Από τη σκληρή, σχεδόν ασπρόμαυρη και τρομακτικά φτωχή παιδική ηλικία του Ρομέν Γκαρί μέχρι τις ρομαντικές περιπέτειες και τα ηρωικά κατορθώματα σε Αγγλία, Αιθιοπία, Μεξικό, η κυρίαρχη εικόνα της μάνας που τρέφει μεγάλες ιδέες για τον γιο της προκαλώντας τα γέλια των γειτόνων και την ντροπή του δύσμοιρου μικρού, δίνει τη ρότα που θα ακολουθήσει ο Μπαρμπιέ σε όλη τη διαδρομή της ταινίας, η οποία κέρδισε το βραβείο κοινού μπίρας Fischer στο πρόσφατο γαλλόφωνο φεστιβάλ της Αθήνας. Φράσεις όπως «ο γιος μου θα γίνει μεγάλος και τρανός», «θα σώσει τη Γαλλία» κι άλλα τέτοια πικάντικα, που δεν σταματά να εκστομίζει με στόμφο η θεατρίνα μάνα –είτε ο Ρομέν είναι μικρό παιδί είτε στρατιώτης που ετοιμάζεται για τον πόλεμο–, συνθέτουν τον πυρήνα της σκέψης αλλά και της καρδιάς του συγγραφέα, που στοχεύει πλέον να γίνει σπουδαίος όχι τόσο από δική του ανάγκη αλλά από χρέος προς εκείνη. Η πιασάρικη βιογραφία του Μπαρμπιέ, εύπεπτη και φιλική προς το πλατύ κοινό, μοιρασμένη μεταξύ της κωμικής υπερβολής και του ακραίου μελοδραματισμού, διασώζεται πάντως από τη μετριότητα χάρη στις ερμηνείες και τη δύναμη της πραγματικής ιστορίας. Ο Πιέρ Νινέ δίνει όλη την πολυμορφική διάσταση του χαρισματικού συγγραφέα που βασανίστηκε από τα τραύματα της καταγωγής και της παιδικής ηλικίας, αλλά η Σαρλότ Γκενσμπούρ σε έναν κόντρα ρόλο κερδίζει τα εύσημα για τη γουστόζικη, πληθωρική ερμηνεία της μητέρας του ήρωα που θα ταίριαζε γάντι σε μια ηθοποιό τύπου Άννα Μανιάνι ή Σοφία Λόρεν. Η σύγκριση και μόνο με αυτά τα ιερά τέρατα είναι επίτευγμα!
13°
