Ο Κλιντ Ίστγουντ στα μέχρι τώρα έργα του αναζητούσε την έννοια του ηρωισμού και την ταυτότητα του πραγματικού ήρωα. Έχοντας ξεπεράσει προσωπικές αγκυλώσεις και… ατυχίες (είναι υποστηρικτής του Τραμπ!) κατάφερε να φτιάξει ταινίες μεγάλης πνοής που οδηγούσαν την κυρίαρχη θεματική του σε ουμανιστικές αξίες που ξεπερνούσαν κάθε πολιτική ιδεολογία. Το τελευταίο του φιλμ είναι ίσως η πιο μελανή στιγμή στη σκηνοθετική καριέρα του – από την εποχή που γύριζε ταινίες με… χιμπατζήδες. Μια αφελής, πατριωτική και παιδαριώδης αποτύπωση ενός αυθεντικού γεγονότος (παρακολουθούμε την κοινή πορεία της ζωής των φίλων από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση, μαζί με περιστατικά που τους οδήγησαν σ’ αυτή τη στιγμή ηρωισμού), που προκειμένου να γίνει ακόμη πιο ρεαλιστική, ο Ίστγουντ εμπιστεύτηκε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στους ίδιους τους ανθρώπους που σταμάτησαν τον φανατικό τρομοκράτη! Το αποτέλεσμα; Κάκιστες ερμηνείες και μια τρύπα στο νερό για ένα αλλοπρόσαλλο φιλμ που μπάζει από παντού.
17°
