Το Φεγγάρι του Δία

Η αλά Χόλιγουντ τεχνογνωσία των ταινιών με ήρωες σούπερ ήρωες συναντάει την ανθρωποκεντρική ματιά του ούγγρου σκηνοθέτη του «Λευκού Θεού» σε ένα φιλμ για το μεταναστευτικό που παρά την ηλεκτρισμένη, δυναμική του γραφή δυσκολεύεται να βρει τα πατήματά του. Με απλά λόγια η ταινία δείχνει να μην έχει πυξίδα προσανατολισμού ενώ σε μερικά σημεία της παραμένει υπερφίαλη και σε ενοχλητικό βαθμό ναρκισσιστική. Ο Μουντρούτσο έχει την ικανότητα να φτιάξει μερικές σκηνές όπου καθηλώνουν το βλέμμα του θεατή αλλά η έλλειψη βάρους (όπως εκείνη της απουσίας βαρύτητας που μετατρέπει τον ήρωα σε αιωρούμενο αντικείμενο) και ευαισθησίας δυναμιτίζουν το όλο πρότζεκτ και το αφήνουν στα επίπεδα της αμετροέπειας και της χαμένης ευκαιρίας.