Είναι ωραίο που βλέπουμε «περισσότερη» Dallas αυτή τη σεζόν, συμφωνείς όμως πως εξακολουθεί να παραμένει ένας «γρίφος» σε σχέση με τους υπόλοιπους χαρακτήρες;Πράγματι, μοιάζει να εξελίσσεται ακόμα σαν άνθρωπος και σαν χαρακτήρας, προσπαθώντας να ξεπεράσει το πιο πρόσφατο κεφάλαιο της ζωής της που έκλεισε. Κάποιες φορές οι άνθρωποι δεν συμπεριφέρονται όπως θα ήθελαν ή θα έπρεπε. Κι εκείνη δεν καταφέρνει πάντα να είναι «σωστή». Και αυτό αντικρούει στην επαγγελματική της ιδιότητα. Αυτό όμως είναι και το στοιχείο που την κάνει πιο ενδιαφέρουσα.
Αυτό αρέσει και σε μένα – αυτή η αντίθεση, ο «διχοτομημένος» της χαρακτήρας και τα όρια που υπάρχουν και στις δυο πλευρές.
Και υπάρχει έντονο το ηθικό στοιχείο μέσα της. Αν και δεν λειτουργεί πάντα με αυτό ως κριτήριο. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο στοίχημα αυτής της σεζόν, νομίζω, είναι αποφασισμένη να κάνει σωστές επιλογές. Το ότι δίνεις συμβουλές στους ανθρώπους, δεν σημαίνει απαραίτητα πως κι εσύ κάνεις πάντα το καλύτερο δυνατό για τον εαυτό σου. Μπορεί απλά να είσαι καλός στο να παρατηρείς και να λες στους άλλους τι να κάνουν.
Δεν νομίζω πως μας αποκαλύπτεται ολόκληρη η ιστορία για τη Dallas, τι έχει περάσει, όσον αφορά στις σχέσεις της, έτσι δεν είναι;
Κάποιες λεπτομέρειες λείπουν, όντως. Είναι άλλωστε δύσκολο να το δεις από την πρώτη κιόλας σεζόν – χρειάζεται επεξεργασία. Προσπαθούν να βρουν τι σου ταιριάζει και πως πρέπει να το παρουσιάσουν. Στην πρώτη σεζόν, αν θυμάμαι καλά, παντρεύεται και μένει χήρα, έχει αποκτήσει ένα παιδί και ο δεύτερος σύζυγός της της εκμυστηρεύεται πως είναι γκέι - λέει ψέματα - και την αφήνει για να δημιουργήσει καινούργια οικογένεια. Εξ ου και η οργή που νοιώθει - δεν προέκυψε ξαφνικά. Και μετά με τη Φράνσις - δεν ήταν ποτέ επικριτική απέναντι στη Φράνσις. Ακόμη και για την «ανάρμοστη» σχέση της με τον Τόνι.
Νομίζω πάντως, πως ακόμη και μέσα από τα «σφάλματά» της, είναι αρκετά ειλικρινής με τον εαυτό της – ξέρει ακριβώς τι κάνει.
Σωστά. Δεν σκεφτόταν πως εκείνος θα μπορούσε να γίνει σύζυγός της. Πιστεύω ακόμη πως ίσως ανησυχούσε κιόλας για την ικανότητά της να κάνει για τον εαυτό της τις σωστές επιλογές. Και εδώ έγκειται ο «γρίφος». Φαντάζεσαι πως, δεν μπορεί, κάτι ξέρει. Και μετά, η ανατροπή, όχι, μάλλον δεν εμπιστεύεται τόσο τον εαυτό της. Νοιώθεις λίγο εξαπατημένος σαν θεατής μερικές φορές. Αυτό όμως είναι που την κάνει τόσο ανθρώπινη και τόσο ευάλωτη και όχι απλά, οργισμένη.
Μοιάζει τόσο διασκεδαστικός χαρακτήρας να τον υποδύεσαι…
Όντως. Μου αρέσει. Ακόμη και τα «αλλόκοτα» του χαρακτήρα της, όλα μου αρέσουν. Οι σεναριογράφοι είναι πολύ καλοί - τους εμπιστεύεσαι απόλυτα - και νομίζω πως το αποτέλεσμα αυτής της εμπιστοσύνης, αξίζει.
Μου αρέσει που εκείνη και η Φράνσις και η Νταϊάν δεν είναι παλιές φίλες, από το κολέγιο, για παράδειγμα. Δένονται μεταξύ τους και γίνονται σημαντικές η μια για την άλλη πολύ αργότερα. Τέτοιες φιλίες δεν «συναντάς» συχνά στην τηλεόραση.
Έχεις δίκιο. Μπορεί να βγαίναμε κάποτε συχνά για φαγητό ζευγάρια και ξαφνικά, να χαθήκαμε. Εξελίσσεσαι, προχωράς, κάνεις άλλα πράγματα, ίσως και να μην είσαι ο εαυτό σου. Και είναι και τρεις εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες. Αναρωτιέμαι, θα τα πήγαιναν καλά η Dallas και η Νταϊάν μόνες τους; Μήπως είναι η Φράνσις ο συνδετικός κρίκος; Αναρωτιόμαστε γι’ αυτό. Νομίζω πάντως πως όλοι βρίσκουμε «ευχάριστη» τη Νταϊάν. Αυτή τη σεζόν βέβαια, δεν βρισκόμαστε αρκετά οι τρεις μας - είμαστε σε διαφορετικούς κόσμους, αν σκεφτείς μάλιστα πως η Νταϊάν αναζητά το διαφορετικό στη ζωή της.
Μου αρέσει που δημιουργεί αυτή τη σχέση με τον Τεντ. Δεν καταλάβαινα όμως αν, όταν λέει πως εκείνος δεν βλέπει ψυχολόγο, το λέει ως κάτι καλό ή κάτι κακό.
Νομίζω πως αυτό είναι μάλλον κάτι κακό.
Ένας Αμερικάνος θα το σκεφτόταν έτσι, ένας Βρετανός όμως θα έλεγε απλά, αυτό είναι φανταστικό.
Η ζωή που δεν έχει «εξεταστεί», ναι. Νομίζω πως κι εκείνη το σκέφτεται: ω, θεέ μου, ευτυχώς. Μου αρέσει αυτή η αντιμετώπιση, δηλαδή, εντάξει, όλα καλά. Δεν είναι απαραίτητη πάντα η «ενδοσκόπηση». Σίγουρα όμως ένας ψυχολόγος θα έλεγε… χμμμμ. Γι’ αυτό αναρωτιέστε κι εσείς, είναι καλό ή κακό αυτό; Είναι δηλαδή εκείνος «εντάξει»;
Ξέρω ανθρώπους που πιστεύουν πως δεν πρέπει να κάνεις σχέση με κανέναν, εκτός κι αν πηγαίνετε μαζί στην ίδια ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης. Οι Βρετανοί πάντως θα έφριτταν με την ιδέα.
Αν ήταν βρετανικό το σίριαλ, ναι, θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα.
Η ιστορία διαδραματίζεται στη γειτονιά του Χάντσον – πιστεύεις πως η «προαστιακή» νοοτροπία, προσθέτει αυτή τη διαφορετική διάσταση, σε σχέση με αυτό που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε κωμωδίες ή δραματο-κωμωδίες;
Ναι, έχω κι εγώ αναρωτηθεί πολλές φορές μήπως «αφαιρεί» λίγη από τη λάμψη της ίδιας της ιστορίας. Το γεγονός όμως παραμένει, έχεις ένα περιβάλλον σε σχετική ευημερία και ανθρώπους, φιλόδοξους, που κάνουν τα πάντα ώστε να διατηρήσουν ένα συγκεκριμένο lifestyle. Φαντάζομαι βέβαια πως αυτό συμβαίνει γενικότερα, δεν αφορά μόνο τη ζωή στη Νέα Υόρκη. Οι περισσότεροι άνθρωποι στα προάστια κατοικούν. Η Dallas ζει σε ένα διαμέρισμα. Αυτή η «διαφορά» μπορεί να σου στοιχίζει, εννοώ, η Φράνσις σίγουρα θα προτιμούσε η γκαλερί που θα πάει να μην ήταν στο Χάντσον.
Νομίζω πως ο κόσμος της Νταϊάν είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν της Φράνσις και της Dallas
Ναι, σίγουρα, είμαστε εργαζόμενα κορίτσια και μητέρες.
Νοιώθεις πως αυτή είναι μια σειρά ακριβώς για τις «σχέσεις» μας σήμερα; Δηλαδή, δεν θα μπορούσε να υπάρχει σε παλαιότερες εποχές.
Πράγματι, όταν ήμουν μικρότερη και τα ζευγάρια χώριζαν, δεν υπήρχε αυτό το «μαζί», να μεγαλώσουμε μαζί τα παιδιά μας παρόλο που έχουμε χωρίσει. Αντίθετα σήμερα το βλέπεις πιο συχνά. Ο κόσμος ίσως χωρίζει ευκολότερα σήμερα, αλλά δεν αποχωρίζεται ο ένας τον άλλον, παραμένουν κοντά, και με το παιδί. Κάτι που είναι καλό. Είναι θετικό - που οι άνθρωποι βρίσκουν τρόπους και διεξόδους. Σίγουρα δεν είναι εύκολο, ειδικά αν σκεφτείς το οικονομικό κομμάτι, όταν έχεις μια τέτοια ευθύνη. Ο χαρακτήρας του Τόμας, για παράδειγμα, έχει πολλές τέτοιες υποχρεώσεις. Ακόμη πιο δύσκολο γίνεται όταν ζεις σε μια «σπάταλη» και απαιτητική κοινωνία και θέλεις να ταιριάζει σε αυτό το πλαίσιο.
Αυτό συμβαίνει και με την Dallas – δηλαδή δεν ανήκει απαραίτητα σε αυτή την κατηγορία αλλά «τροφοδοτεί» αυτή την εικόνα lifestyle ή τουλάχιστον δανείζεται πολλά της στοιχεία;
Νομίζω πως έχασε το δικό της lifestyle, νομίζω πως στην πρώτη σεζόν που πηγαίνει σε αυτό το διαμέρισμα με τον γιο της, νοιώθεις πως μάλλον ήταν αναγκαίο να μετακομίσει από ένα σπίτι σε ένα διαμέρισμα. Δεν ξέρω τι σχέση μπορεί να είχαν οι καταστάσεις, αλλά ναι, έπρεπε να «κατέβει» ένα σκαλοπάτι. Έχει όμως το δικό της γραφείο, μπορεί δηλαδή να στηρίζεται στον εαυτό της. Και νομίζω πως το πιο ενδιαφέρον στη σχέση της με την Νταϊάν είναι ότι ναι, θα πάει και σε μια γκαλερί. Δεν τη χαρακτηρίζει δηλαδή αυτή η ζωή, εκείνη είναι του «σπιτιού», μεγαλώνει το παιδί της, δουλεύει. Ζει στο διαμέρισμα. Το αποδέχεται όμως. Και δεν της κακοφαίνεται. Δεν αντιστέκεται.
Νομίζω πως αυτό είναι που τη «συνδέει» με τον περίγυρό της περισσότερο. Επιπλέον, πιστεύω πως επειδή ακριβώς η σειρά τοποθετείται μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, σου δείχνει πως τα χρήματα δεν σε «απομονώνουν» τελικά από τα προβλήματα των άλλων.Κοίταξε, ένα διαζύγιο είναι μια εντελώς διαφορετική κατάσταση. Πιστεύω επίσης πως αυτό που συνειδητοποιεί κανείς παρακολουθώντας τη σειρά είναι πώς, εκείνοι που δίνουν έμφαση στα «δράματα» είναι οι δικηγόροι. Μου φάνηκε πολύ αληθινό και όμορφο, δυο άνθρωποι να θέλουν να διορθώσουν τα πράγματα. Την ίδια στιγμή όμως, θέλουν να πνίξει ο ένας τον άλλον. Αυτό είναι «δουλειά» των δικηγόρων, αυτό τους «ερεθίζει», αυτό επιδιώκουν. Είναι ο τρόπος που χειραγωγούν τους ανθρώπους. Και μου φαίνεται πως αυτό αγγίζει ευαίσθητες χορδές.
Συζητώντας με τη Sarah-Jessica (Parker), κατά την πρώτη σεζόν, αναφερθήκαμε στην Esther Perel. Είναι ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας του βιβλίου «Ζευγαρώνοντας σε αιχμαλωσία» (“Mating in Captivity”). Η Perel λοιπόν λέει πως επειδή ακριβώς το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί, η ιδέα του γάμου - ότι είμαστε με έναν άνθρωπο όλη μας τη ζωή - δεν μας αντιπροσωπεύει τόσο πια. Υποστηρίζει πως οι περισσότεροι άνθρωποι θα παντρευτούν δυο ή και τρεις φορές στη ζωή τους. Μπορεί να είσαι με τον ίδιο άνθρωπο ή διαφορετικούς, αυτό εξαρτάται από το κατά πόσο μπορείς - ή όχι - να αλλάξεις τον άλλον ή τον εαυτό σου.
Ενδιαφέρουσα ιδέα, πράγματι. Κάποτε έφτανες το πολύ μέχρι τα 40, φυσικό ήταν η διάρκεια ενός γάμου εκείνες τις εποχές να μετρούσε διαφορετικά. Νομίζω όμως πως το θέμα είναι η διάθεση και η προσδοκία μας να μοιραζόμαστε πράγματα. Αυτό είναι βασικό για να σκεφτείς καν το γάμο, όπως εξίσου σημαντικό είναι να διατηρείς και σε έναν βαθμό την ανεξαρτησία σου. Προσπαθώ να θυμηθώ τι ακριβώς εννοούσε – αν πιστεύει στις μονογαμικές σχέσεις. Γιατί αυτό είναι το άλλο ζήτημα – δύσκολα «επιβιώνεις» μαζί με κάποιον σήμερα. Δεν είναι όπως τον παλιό καιρό που έβρισκες το ταίρι σου, έφτιαχνες μια φάρμα και «ζούσαν αυτοί καλά», αυτά έχουν περάσει πια, χρειάζεσαι κάτι άλλο, κάτι περισσότερο. Θα ήθελα να το δω αυτό στη σειρά, γιατί αυτό είναι το «σήμερα». Επίσης, οι άνθρωποι παντρεύονται νέοι, ξανά.
Παντρεύονται ξανά σε νεαρή ηλικία;
Ναι, όπως έκαναν κάποτε. Νομίζω υπήρχε μια περίοδος που οι άνθρωποι δεν παντρεύονταν - που ένοιωθαν πως δεν χρειαζόταν να παντρευτούν. Και ξαφνικά, βλέπω κάποιες φίλες της ανιψιάς μου, να παντρεύονται η μια μετά την άλλη. Είναι περίπου στην ηλικία των 30 και κάτι. Μάλλον δεν τις λες και μικρές…
Εγώ νομίζω πως όσοι παντρεύονται πριν τα 35, θεωρούνται ακόμα μικροί.
Ναι, είναι σαν μια περίεργη «παράδοση», που αναβιώνει. Δεν ξέρω, το βλέπεις παντού γύρω σου.
Αφήνουμε τη Dallas σε μια ενδιαφέρουσα «καμπή». Πως θα σου άρεσε να τη δεις στο προσεχές μέλλον ή έστω, στην επόμενη σεζόν;
Θα ήθελα να τη δω να νοιώθει πως μπορεί πλέον να εμπιστευτεί το ένστικτό της. Για κάποια που συμβουλεύει τους άλλους, έχει κάνει επιλογές που ναι μεν έχουν ενδιαφέρον αλλά μοιάζουν «αμφίβολες». Θα ήθελα λοιπόν να τη δω να επαναπροσδιορίζει τον εαυτό της. Δεν έχω μεγάλες ελπίδες, όπως να τη δω να παντρεύεται ξανά, για παράδειγμα. Θα ήθελα όμως να τη δω στη «δεύτερη» πράξη. Είναι όμορφη, έχει μια καλή δουλειά, το παιδί της μεγάλωσε… θέλω να δω τη συνέχεια.
H πολυαγαπημένη σειρά της HBO, «Divorce», με πρωταγωνίστρια την μοναδική Sarah Jessica Parker, προβάλλεται αποκλειστικά στα κινηματογραφικά κανάλια της Nova, κάθε Κυριακή, ταυτόχρονα με την Αμερική στις 4:00 μετά τα μεσάνυχτα και με ελληνικούς υπότιτλους, στο Novacinema4HD. Επιπλέον, η σειρά μεταδίδεται και σε Prime Time προβολή κάθε Δευτέρα στις 21.00 στο Novacinema4HD.
Η σειρά έρχεται σε High Definition και σε ήχο Dolby Digital Surround 5.1., ενώ τα επεισόδια μετά την προβολή τους διατίθενται σε Nova On Demand και Nova GO, ώστε οι συνδρομητές να μπορούν να τα απολαύσουν, όποτε εκείνοι θέλουν και όπου και αν βρίσκονται.
25°
