Όταν ο Μαρξ συνάντησε τον Ένγκελς

Αστοχίες, φλυαρίες και μάλλον αδόκιμα σχήματα (πέρα από τη φιλία και την ανταλλαγή ιδεών παρακολουθούμε και τα ερωτικά βάσανα των δύο αντρών) που δύσκολα καταφέρνουν να βρουν το συνδετικό κρίκο της πολιτικής ανάγνωσης μιας βιογραφίας που θεωρητικά τουλάχιστον αυτό τον στόχο έχει ή έστω θα όφειλε να έχει. Εκτός κι αν όσα παρακολουθούμε στο φιλμ αφορούν συμπληρωτικά και κάπως ανούσια ευφυολογήματα γύρω από την ανάπτυξη της φιλοσοφίας των δύο μεγάλων προσωπικοτήτων που με τις πολιτικές ιδέες τους έθεσαν τις βάσεις για να αλλάξει ο κόσμος. Η ταινία πάντως του Πεκ είναι τόσο παλιομοδίτικη και μονοδιάστατη, που δύσκολα θα επιχειρούσε και μόνο ως σκέψη κάτι τέτοιο (την αλλαγή του κόσμου δηλαδή) παρά τη βαριά κοσμοθεωρία –και κυρίως ιστορία– που κουβαλάει στις αποσκευές της.