The Last Face

Πλήρης η αποτυχία του Σον Πεν να προσδώσει το κάτι παραπάνω πλην του εύκολου και ανούσιου συναισθηματισμού στην ταινία του που ήταν παλιό πρότζεκτ της πρώην του συζύγου Ρόμπιν Ράιτ, ενώ εδώ ο σκηνοθέτης δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε άλλη μια τέως (η Σαρλίζ Θέρον άδικα παλεύει να βγάλει το φίδι από την τρύπα). Η ταινία, που ήταν υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα (κάποιος στην Κρουαζέτ πρέπει να απολύθηκε), είναι ένα ναυάγιο από κάθε άποψη. Την αναβίωση του ρομάντζου (παρακολουθούμε σε φλας μπακ τη σχέση που διακόπτεται απότομα πριν αναβιώσει κάπως μετά από 10 χρόνια) εν μέσω φυλετικών εκκαθαρίσεων, πολιτικών παιχνιδιών και του καθημερινού αγώνα για επιβίωση, μόνο ως κακόγουστο ανέκδοτο μπορούμε να την εκλάβουμε.