Ο σκηνοθέτης του «Old boy» επιλέγει το μυθιστόρημα «Fingersmith» της Σάρα Γουότερς και μεταφέρει τη δράση από τη βικτοριανή Αγγλία στην Κορέα του 1930, που βρίσκεται υπό ιαπωνική κατοχή. Αντίθετα με ό,τι φαντάζεται κανείς, το φιλμ μόνο «δαντελένιο» δράμα εποχής δεν είναι. Τολμηρές ερωτικές σκηνές μεταξύ των δύο γυναικών που θυμίζουν τη «Ζωή με την Αντέλ», ντελιριακή σκηνοθεσία, εικαστικές καινοτομίες, ακαταμάχητο χιούμορ, στοιχεία θρίλερ αλλά και ανατροπές βγαλμένες θαρρείς από ένα αυθεντικό φιλμ νουάρ, συνθέτουν τις κινητήριες δυνάμεις ενός έργου που σε κάνει συνένοχό του για πολλές μέρες αφότου το έχεις παρακολουθήσει. Η συναρπαστική ματιά του κορεάτη δημιουργού κεντάει σε πολλά επίπεδα. Αφηγηματικά, επιλέγει το «σπάσιμο» του έργου του σε ένα συμμετρικό τρίπτυχο, με φλας μπακ και διαφορετικές όψεις της ίδιας ιστορίας (αναλόγως τη γωνιά που τη βλέπει ο κάθε πρωταγωνιστής), ενώ χάρη στην ακλόνητη αυτοπεποίθησή του το απογειώνει στα επίπεδα μιας γκροτέσκας ντελιριακής σινε-οπερέτας. Σε επίπεδο ιδεολογίας η ιστορία ακολουθεί αντίστροφη διαδρομή. Υπόγεια τρυφερή, ύπουλα δραματική και χαμηλότονα υπαρξιακή, κινείται γύρω από μια φράση που ακούγεται κάπου στη μέση του φιλμ («Η ομορφιά είναι από τη φύση της σκληρή») και στην οποία ο Παρκ αποδίδει πολιτική χροιά. Ο σκηνοθέτης αναζητάει στα ιδρωμένα κορμιά των δύο γυναικών που κάνουν έρωτα, τις ρωγμές που θα συνταράξουν τα θεμέλια της ταξικής και κοινωνικής τυρανίας στην Κορέα του ’30. Σε έναν κόσμο που η γυναίκα είναι απλό σκεύος ηδονής (καταπληκτική η σεκάνς που η ηρωίδα διαβάζει με ηδυπάθεια... Ντε Σαντ στους ξαναμμένους άρρενες φίλους του θείου της), η αποδόμησή του αρχίζει από τη στιγμή που εκείνη αντιλαμβάνεται τη δύναμή της και αποφασίζει να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού.
11°
