Στην υπαρξιακή περιπλάνηση –με ισόποσες δόσεις χαρμολύπης– του Καναδού Ζαν Μαρκ Βαλέ («Dallas Byers’ club», «Crazy») ο πρωταγωνιστικός ρόλος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της εύθραυστης μελαγχολικής φιγούρας του Γκίλενχαλ. Ο ήρωάς του, ένας νάρκισσος χρηματιστής που ζει για να βγάζει λεφτά, σοκάρεται από την απώλεια της γυναίκας του, παρόλο που «δεν την αγαπούσε». Συνειδητοποιεί ότι όσα έκανε πριν –το κυνήγι του χρήματος– στην πραγματικότητα ήταν μια ανούσια διαδικασία και αναζητάει μια αλλαγή στη ζωή του. Αρχίζει να αδιαφορεί για την εμφάνισή του, παραμελεί τη δουλειά του και καταφεύγει σε ακρότητες (τραβάει το φρένο κινδύνου στο μετρό για να διαπιστώσει αν όντως θα σταματήσει) ή εκκεντρικές συμπεριφορές (χορεύει στο δρόμο με τα ακουστικά στα αυτιά), ενώ δεν διστάζει να λέει μόνο την αλήθεια. Σταδιακά αφιερώνεται στη διάλυση αντικειμένων «για να δει τι κρύβουν μέσα τους», ενώ οι εξομολογητικές επιστολές διαμαρτυρίας προς την εταιρεία με το αυτόματο μηχάνημα σοκολατών που του έφαγε λεφτά, προκαλούν το ενδιαφέρον της υπεύθυνης παραπόνων. Στο ρόλο της τελευταίας, η Ναόμι Γουότς είναι εκφραστικότατη ως «μπερδεμένη» μητέρα ενός ζόρικου εφήβου. Αυτές οι τρεις ψυχές θα συμπορευτούν σε μια πορεία κάθαρσης και αναζήτησης του αληθινού εαυτού τους. Ο προβληματισμός του φιλμ απλώνεται σε πολλά επίπεδα (η απώλεια, η αναζήτηση της ευτυχίας, η διαφορετικότητα, η έννοια της φιλίας, η ποιητικότητα ως μέσο έκφρασης, το νόημα της ύπαρξης) και στα περισσότερα ανταποκρίνεται με τον καλύτερο τρόπο.
16°
