Η προβολή της ταινίας του Νίκου Αλευρά απαγορεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης από το διευθυντή του Δημήτρη Εϊπίδη, γιατί: Α) Είναι μια κωμική μουσικοχορευτική τραγωδία για τη γερμανική οικογένεια και για όλα τα σχολεία! Β) Είναι μια τρυφερή ταινία για τους τρυφερούς. Γ) Μια ευαίσθητη ταινία για τους ευαίσθητους. Δ) Μια βίαιη ταινία για τους βίαιους. Ε) Μια κακιά ταινία για τους κακούς. Στ) Μια ερωτική ταινία για τους ερωτικούς. Ζ) Και το «κλου»: δεν είναι ταινία… είναι προκήρυξη της μυστικής ερωτικής εΠΑΝαστατικής οργάνωσης όλων των Ελλήνων, που περιμένουν το σύνθημα για να κάνουν «ντου» στη δυστυχία και την κατάθλιψη όλης της Ευρώπης και για να ξαναφέρουν την ελληνική ΕΥΤΥΧΙΑ κι ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ!
Η ταινία «ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ» ή «KLAIN MAIN PUTS» του Νίκου Αλευρά θα προβληθεί το Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012 στις 18.15 στην Ταινιοθήκη 1 (στην Ιερά Οδό, στάση μετρό Κεραμεικός). Διάβασε τη συνέντευξη-ποταμό του σκηνοθέτη στο περιοδικό SOUL, πριν πας να την παρακολουθήσεις.
Γιατί κάνετε σινεμά;
Δεν κάνω σινεμά, κάνω ποίηση… ποιώ, δημιουργώ, κατασκευάζω ιδέες, φτιάχνω νοήματα και συναισθήματα εκ του μηδενός, διαμορφώνω το χάος, γεννάω, γαμάω…
Μα τι λέτε, κύριε, είσαστε ένας δημιουργός ή ένας γαμήκουλας;
Μα δεν είμαι άνθρωπος, είμαι ο «αλευράς»… ο «πλάστης»… που χρησιμοποιώ αλεύρι για να πλάθω κουλουράκια, όπως η μαμά μου, χώμα και νερό για να κάνω πηλό και να πλάθω «Μήδειες» και «Έρωτες», όπως ο Χαλεπάς, αέρα και φως για να κάνω κινούμενες σκιές, φόβους και οράματα, όπως η μοιρολογίστρα η γιαγιά μου στη Μάνη!
Μπορείτε να μιλήσετε κανονικά;
Την ταινία τη δουλεύω από τότε που γεννήθηκα. Όλοι οι δημιουργοί από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα κάνουν το ίδιο πράγμα, ασχολούνται με το ίδιο θέμα. Προσπαθούν να βρουν, να ορίσουν την «αλήθεια» τους για τη ζωή και τον θάνατο. Και… «Αφού μόνον ο έρωτας τον θάνατον νικά/ Θάναι η ποίησις σ π ε ρ μ α τ ι κ ή/ Απόλυτα ερωτική/ ή δ ε ν θ α υ π α ρ χ ε ι»: Εμπειρίκος.
Είσαστε χαοτικός;
Ακριβώς το αντίθετο. Μπορεί η ταινία να φαίνεται «ελεύθερη», «χαρούμενη», «ανάλαφρη» και «απρόβλεπτη», όπως η ζωή των παιδιών και των «τρελών», αλλά κατά βάση είναι πολύ οργανωμένη και θλιμμένη για την πορεία των πραγμάτων και της αβέβαιης ασυναρτησίας της ζωής μας… προς τον θάνατο…
Ποιο θάνατο;
Του εαυτού μας και των πάντων!
Μα, από ό,τι μας είπατε, η ταινία είναι θετική;
Μα είμαι πολύ αισιόδοξος, αφού ζούμε, αναπνέουμε, γελάμε… Υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το χαμόγελο ενός παιδιού, από το βλέμμα μιας ερωτευμένης γυναίκας; Από τον έρωτα που γεννάει τα πάντα…
Ποια ταινία; Αυτή που γύρισα; Αυτή που γυρίζω; Ή αυτή που θα γυρίσω;
Μα θα μας μιλήσετε κανονικά;
Μα κανονικά μιλάω… Για μένα όλα είναι στο παρόν. Δεν γίνεται να δημιουργείς συνεχώς, να είσαι «ΠΑΝταχού παρών και τα ΠΑΝτα πληρών», και σεις να μην καταλαβαίνεται ότι σας αγαπάω ατελείωτα, κυρία μου. Όλοι οι άνθρωποι είναι δημιουργοί συνεχώς και αδιαλείπτως και ας μην το παίρνουνε χαμπάρι, γιατί τους έκαναν να ασχολούνται με τα πιο ευτελή και ποταπά πράγματα, την πολιτική και την οικονομία… ΠΑΝα μου, Διόνυσέ μου, βοήθεια! Μόλις τέλειωσα την ταινία «Χαιρετίσματα στην Ευρώπη» και με υπότιτλο μεταφρασμένο στα γερμανικά «Klein Main Puts). Είναι μια μυθολογική ταινία πάνω στην ιστορία του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Και ξεκινάει από τα αρχαία χρόνια, πώς μεταμορφώθηκε ο Δίας σε ταύρο και πήδηξε την πριγκίπισσα Ευρώπη και πώς μετά από αυτό εξαπλώθηκε ο Μινωικός και ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός. Είναι ειδικά φτιαγμένη για τους βορειοευρωπαίους, για να δουν πώς ζούμε στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να λέγεται και «η καθημερινή ζωή ενός Έλληνα», και αυτό γιατί δείχνω πώς περνάμε τη μέρα μας: ωραίο πρωινό, γυμναστική με βόδια, δεκατιανό, παρέα με γουρούνια, ουζάκι σαλιγκάρια, βόλτα στο φαράγγι, μεσημεριανό με γουρουνόπουλο, δε μιλάμε για λεφτά, τα έχουμε καταργήσει, γιατί είναι τεράστια ντροπή, έρωτας πρωί - μεσημέρι - βράδυ στο δάσος, τραγούδια συνεχόμενα, παρεμπιπτόντως η ταινία είναι μιούζικαλ, φαγητό βραδινό, συσσίτιο κατά βάση, διαρκής τέχνη, ζωγραφική - γλυπτική και πολλά άλλα που δε λέγονται… Γενικά δείχνουμε μια απόλυτα ευτυχισμένη ελληνική ζωή.
Η ταινία είναι κωμωδία;
Είναι μια δραματική κωμωδία με τρομαχτικές συνέπειες πάνω στην καταπιεσμένη, πονεμένη και απρόβλεπτη ζωή μας! Πιστεύω ότι βγαίνει πολύ γέλιο αλλά και ταυτόχρονα θλίψη και κλάμα, όπου στο τέλος αφήνει μια τρυφερή επαναστατική αισιοδοξία, όπως μετά από έναν παθιασμένο έρωτα!
Έχετε φιλοσοφικές αναφορές;
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ταινία είναι η φιλοσοφική πορεία του Έρωτα και της Ζωής από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα, από την Αρμονία της ελληνικής ζωής, στη κατάθλιψη και τη δυσαρμονία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής και του καρτεσιανού θανάτου. Πιστεύω ότι το ελληνικό πνεύμα για άλλη μια φορά θα καταπλήξει, γιατί θα ορίσει και θα επαναπροσδιορίσει την απόλυτη Ιδέα της ευδαιμονίας και πώς αυτή πραγματοποιείται με την επαναστατική πράξη του έρωτα και της αγάπης! Πέρα από αυτό που είναι ο άξονας, γίνονται αναφορές στους θεούς του έρωτα, στην Αφροδίτη, στον Πάνα, στον Διόνυσο και στον απελευθερωμένο τρόπο της ζωής των Ελλήνων με στοιχεία μυθολογικά, ιστορικά αλλά και ψυχαναλυτικά! Βέβαια, όλα αυτά μέσα από ένα συγκεκριμένο αφηγηματικό Μύθο που κάνει την ταινία μεταπαραδοσιακά ευχάριστη!
Είσαστε υπέρ της παράδοσης;
Είμαι ενάντια σε κάθε τι παραδοσιακά ηθικό, συντηρητικό και συμβατικό της σύγχρονης παράνοιάς μας. Αλλά σαν λαϊκός υπερρεαλιστής, είμαι υπέρ της παράδοσης, γιατί οι ρίζες μας είναι η ίδια η ζωή μας, η αναπνοή μας, η ομορφιά μας, ο πολιτισμός μας. Η μοιρολογίστρα η γιαγιά μου, που παίζει στην ταινία, χωρίς να έχει πάει σχολείο, λέει μοναδικές αλήθειες που δεν μπορεί να τις πει κανείς… Και είναι πολύ πιο σημαντική και πιο γνήσια από την καλύτερη τραγωδό που παίζει στην Επίδαυρο!
Υπάρχουν απρόβλεπτα στοιχεία;
Όλη η ταινία είναι απρόβλεπτη. Κι εγώ που την έχω δει πολλές φορές, δεν ξέρω τι γίνεται πάρα κάτω! Υπάρχουν πολλά που συνδέονται με τις ρίζες μας και τα ξεχνάμε. Όλα είναι μελετημένα μέχρι καρέ, όπως στο τέλος που γίνεται μια υπερρεαλιστική ανατροπή που κανένας άνθρωπος του πλανήτη δεν μπορεί να την προβλέψει, και αυτό γιατί δεν υπάρχει γυναίκα σε όλο τον κόσμο που να με ξυπνάει τα χαράματα και να μου λέει: «Αύριο το πρωί φεύγω με το πρώτο λεωφορείο για να ανατινάξω με δυναμίτιδα εις τον αέρα το Μαντείο των Δελφών», κείμενο του Ανδρέα Εμπειρίκου, που το λέει ο Νεοπτόλεμος, ο Βασιλεύς των Ελλήνων, γιατί ο θεός Απόλλων σκότωσε τον πατέρα του τον Αχιλλέα. Μόνο οι Έλληνες μπορούν να σκέφτονται έτσι… το ξέρετε πολύ καλά!
Είσαστε ανατρεπτικός;
Πιστεύω ότι τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά από ό,τι μας τα λένε και τα πλασάρουνε τα κατεστημένα τσιράκια του συστήματος. Ό,τι και να κάνουν δεν μπορούν να αλλάξουν την ομορφιά μας, τη σεξουαλικότητά μας, την επαναστατικότητά μας, την αισθητική μας για μια διαφορετική ευτυχία και αρμονία των σωμάτων των ψυχών και του σύμπαντος κόσμου! Πρέπει να αρχίσουν παντού, στα σχολεία, στα γραφεία, στα πεζοδρόμια, στις πόλεις, στα χωριά, στα βουνά και στις θάλασσες τα… «Ερωτικά μαθήματα για επαναστατική δράση» για να μπορέσουμε να πούμε «Χαιρετίσματα στην Ευρώπη», ώστε να καταλάβουμε μια και καλή ότι το «Alevrino, το Σπέρμα του Σύμπαντος» θα φέρει ξανά και για πάντα την ευδαιμονία στην ψυχή μας και στον κόσμο!
Δίνει λοιπόν ο έρωτας τη λύση στα πάντα;
Σκοπός της ταινίας είναι να αποδείξουμε ότι μέσα από τις συνεχείς αντιθέσεις και ενώσεις του σύμπαντος, της φύσης και του μυαλού μας, με κινητήριο δύναμη τον έρωτα, εξαφανίζεται το χάος και δημιουργείται η αρμονία και η ευτυχία! Το υπ' αριθμόν ένα θέμα μας, είναι η διαρκής επανάσταση, με σκοπό την αλλαγή του κόσμου και την απελευθέρωση του ανθρώπου από τις καταπιέσεις, για να βρει την ευτυχία και την αρμονία. Ο κύριος άξονας και η βασική δύναμη είναι ο «καθολικός έρωτας» με σύμβολο και όπλο τη γυναίκα, για τον μετασχηματισμό του κόσμου από την καταπίεση της οποιασδήποτε εξουσίας και μιζέριας, σε έναν απελευθερωμένο και αντιεξουσιαστικό κόσμο της χαράς, της ευτυχίας, του έρωτα και της ελευθερίας.
Είστε αντιεξουσιαστής;
Είμαι υπεράνω των αρχών και των εξουσιών που καταπιέζουν τα πάντα και ιδιαίτερα τη δημιουργό αιτία των πάντων, τον έρωτα, γιατί δεν υπάρχει καμιά ιδέα που να μην την αφορά ο έρωτας. Ο έρωτας δημιουργεί την πιο υψηλή ελευθερία, επιτρέποντας στον άνθρωπο να ταυτιστεί με την αλήθεια του, σε μια ψυχή και σε ένα σώμα.
Έχει χάσει την ελευθερία του ο ευρωπαϊκός πολιτισμός;
Για να ξεφύγουμε από την «ορθολογιστική λογική» του Καρτέσιου και του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού, πρέπει να μπει στη σκέψη το όνειρο, το αίσθημα, το συναίσθημα, το ένστικτο, ο άνθρωπος - αυτός ο τόσο αδύνατος και τόσο δυνατός. Πρέπει να κάνουμε αυτό που ποθούμε, να κάνουμε αυτό που αγαπάμε! Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στη ζωή, για να μας οδηγήσει, «πάρεξ η αγάπη».
Μια συμβουλή ως δάσκαλος του έρωτα και της τέχνης.
Ακούστε μια γνώμη του Σεζάν και του Αλευρά: «Κάνε την κάθε μέρα σου πιο δυνατή σε ένταση και σε σοφία με κύριο άξονα τον έρωτα και την αγάπη που δημιουργεί τα ΠΑΝτα»! Και μια σπουδαία λύση για ηρεμία του Εγγονόπουλου: «Μην ασχολείστε με τα δυσάρεστα και τα άσχημα, μόνο με τα όμορφα και την αγάπη»! Και τέλος, η πιο σημαντική συμβουλή του δασκάλου μου, του Εμπειρίκου: «Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια, σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη»!
Ολόκληρη η ταινία στηρίχτηκε στο παρακάτω Μανιφέστο ΓΝΩΣΤΟ-ΠΟΙΗΣΗ (τι ωραία η ελληνική συνώνυμη λέξη, που περιλαμβάνει τη γνώση και την ποίηση)
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ, ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.
Πιστεύω απόλυτα ότι μπορώ να κάνω έναν ανεξάρτητο, εναλλακτικό, ποιητικό, φιλοσοφικό, ανθρώπινο και αληθινό κινηματογράφο.
Πιστεύω ότι μπορώ να «γράφω»- κινηματο-γραφώ ποιήματα, δοκίμια, συγκεκριμένες και αφηρημένες σκέψεις.
Πιστεύω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, ότι ονειρευόμουνα και ότι ονειρεύομαι, μέσα από τον κινηματογράφο.
Ανεξάρτητος, μόνος, αυτόνομος, με μια ψηφιακή μηχανή, γυρίσματα σε φυσικούς χώρους, με φυσικό φωτισμό και ήχο, με ανθρώπους και πράγματα ζωντανά που να καίνε, να πονάνε και ν' αγαπάνε, με μόνο σκοπό την αλήθεια και την αρμονία της ψυχής μου και του σύμπαντος κόσμου.
Κάμερα στυλό του Αστρύκ, κινηματογράφος αλήθεια του Βερτώφ, με οδηγό τη σκέψη και την ψυχή μου και όχι το αναπαραστατικό σενάριο, σαν προέκταση του μυθιστορήματος, με αρχή, μέση και τέλος, την κατάντια του κινηματογράφου και του πολιτισμού.
Το θέαμα (το «εντυπωσιακό» στήσιμο, η «καλή» σκηνοθεσία, το «καλό» σκηνικό, οι «άψογοι» ηθοποιοί, το «γρήγορο» μοντάζ και τέλος το «καλό» σενάριο με το «σωστό» ιδεολογικό μήνυμα) λειτούργησε και λειτουργεί ιμπεριαλιστικά (κατακτητικά) και μόνο για εμπορικούς λόγους (καμιά σχέση με την αλήθεια).
Η αναπαράσταση-μίμηση, το θέαμα, άρχισε και τελείωσε στον Όμηρο.
Όλα τα άλλα, μέχρι σήμερα, είναι επαναλήψεις.
Πιστεύω ότι μπορώ να κάνω ένα αληθινό κινηματογράφο, με αυτούς που αγαπώ και μ' αυτούς που μ' αγαπάνε, με ότι ρυθμό θέλω, συστηματικά, γρήγορα, αλλά με ηρεμία, όπως όταν γράφεις ένα ποίημα, όπως όταν τραγουδάς ένα αγαπημένο τραγούδι, όπως όταν αναπνέεις, όπως όταν αγαπάς, όπως όταν ζεις, δηλαδή όπως ΠΑΝΤΑ.
«Τα μυστικά του σινεμά είναι σαν της ποιήσεως τη μαγεία, είναι σαν ποταμός που ρέει…εικών εικών και άλλες εικόνες».
Έτσι λειτουργεί το μυαλό μας, μοντάζ (σύνθεση) εικόνων, σκέψεων, λέξεων, συναισθημάτων και πάει λέγοντας… «σαν της ποιήσεως τη μαγεία».
«Τα μυστικά του σινεμά δεν είναι στο νόημα, μα στην αλήθεια που έχουν».
Το σινεμά είναι ακόμα στην αρχή του.
Η χρυσή εποχή αρχίζει τώρα… που μπορεί κανείς να γυρίζει ταινίες όπως γράφει ποιήματα.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΑΛΗΘΕΙΑ.
Τους καιρούς της παγκόσμιας εξαπάτησης, το να λες την αλήθεια είναι επαναστατική πράξη. ΤΖΩΡΤΖ ΟΡΓΟΥΕΛ.
12°
