Άσφαλτος

Ένας γεροπαράξενος άντρας, μια ηθοποιός που έχει χάσει τη λάμψη της, μια γυναίκα από την Αλγερία η οποία επισκέπτεται το γιο της που βρίσκεται στη φυλακή, μια νυχτερινή νοσοκόμα, ένας παραμελημένος έφηβος, ένας Αμερικάνος αστροναύτης, α... κι ένας παράξενος ήχος που κανείς δεν γνωρίζει την πηγή αλλά ούτε και τη σημασία του, συνθέτουν μία από τις πιο ευχάριστες, σχεδόν μαγικές κινηματογραφικές εκπλήξεις της φετινής χρονιάς. Βασισμένη σε μια σειρά ιστοριών που έγραψε ο ίδιος ο Μπενσετρί,  η «Άσφαλτος» ανακαλύπτει το σουρεαλισμό στο καθημερινό και προσθέτει γερές δόσεις τρυφερότητας στον τρόπο με τον οποίο κοιτάζει τις ζωές μιας ομάδας μοναχικών ανθρώπων. Απόλυτα ευρηματική οπτικά μα κυρίως με μια μεγάλη καρδιά να αποτελεί το βασικό προσόν της, η ταινία προσγειώνει κάτι που θα μπορούσε να βγαίνει από το σινεμά του Ρόι Άντερσον στα προάστια του Παρισιού και φαίνεται να ανακαλύπτει την ομορφιά στα πιο απρόβλεπτα σημεία και ανθρώπους.