Δείτε το trailer της ταινίας «Κυνηγοί κεφαλών» που θα προβάλλεται από 12/7 και στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Jo Nesbo. Αν και τον βασικό ήρωα Ρόγκερ Μπρόουν -διαβάζοντας το βιβλίο-, δύσκολα να τον φανταστείς με το πρόσωπο του νορβηγού πρωταγωνιστή (Askel Hennie – μετράει ένα θεατρικό βραβείο και βραβείο σκηνοθεσίας για την ταινία Uno), δεν συμβαίνει το ίδιο με τους άλλους 2 ήρωες. Ο Nikolaj Coster-Waldau δείχνει ιδανικός στο ρόλο του πανέμορφου/ πανέξυπνου/ σούπερ επιτυχημένου και αρκούντως σκοτεινού τύπου Κλας Γκρέβε (τον έχεις δει στο Kingdom of Heaven, Firewall, αλλά και στη σειρά Game of Thrones), όπως και η δίμετρη Synnove Macody Lund στο ρόλο της συζύγου του Μπρόουν.
Το trailer δείχνει πως ο σκηνοθέτης έχει ακολουθήσει το βιβλίο σελίδα- σελίδα - ίσως, να μην επέμεινε στην «απεικόνιση» των κυνικών σκέψεων του ήρωα, σκέψεις για τις οποίες αξίζει πολύ να διαβάσει κάποιος το βιβλίο. Αν και θα ήταν ιδανικό να μεταφερθεί στον κινηματογράφο από τους αδελφούς Κοέν - λόγω της ανελέητης κριτικής του στο γιάπικο στιλ, αλλά κυρίως για το υποδόριο χιούμορ και τις ανατροπές του-, δεν παύει να προσφέρει μια καθαρόαιμη, δροσιστική (γυρισμένη στη Νορβηγία), αλά Χίτσκοκ, διασκέδαση. Ακούγεται ιδανική για να πολεμηθεί ο καύσωνας.
Εντυπώσεις από το βιβλίο
Η νίκη του κυνισμού
Ένα χιτσκοκικό εύρημα χρησιμοποιεί, με αριστοτεχνικό τρόπο, ο Jo Nesbo στο βιβλίο του «Κυνηγοί κεφαλών» (εκδ. Μεταίχμιο), ανεβάζοντας έτσι στα ύψη το σασπένς Το επάγγελμα του βασικού ήρωα δάνεισε τον τίτλο στο βιβλίο (δες κυνηγός επιχειρησιακών ταλέντων). Είναι ο τύπος που ντρέπεσαι να ομολογήσεις πως τον ζηλεύεις και τον θαυμάζεις, αλλά και που αγαπάς να μισείς. Σε διαγωνισμό κυνισμού θα έπαιρνε χωρίς αμφιβολία το πρώτο βραβείο, ενώ δίπλα στο λήμμα «αμοραλισμός» υπάρχει φωτογραφία του. Μόνο που έχει ένα πάθος και ένα κόμπλεξ.
Το πρώτο ακούει στο όνομα Ντιάνα: δίμετρη Nορβηγίδα σύζυγος, από αυτές που προκαλούν απανωτές ονειρώξεις στον πληθυσμό. Το δεύτερο έχει να κάνει με το ύψος του: δεν τον λες και πρώτο μπόι. Τη μειονεξία του την καλύπτει με την οξύνειά του και τα κόλπα του στιλ. Για το πάθος του όμως είναι υποχρεωμένος να ζει πέρα των οικονομικών δυνατοτήτων του, αν και για να καλύψει τα τεράστια οικονομικά ανοίγματα έχει βρει το κόλπο. Κλέβει πανάκριβα έργα τέχνης – να το χιτσκοκικό εύρημα, γνωστό και ως MacGuffin.
Μέχρι την 117 σελίδα έχεις την εντύπωση πως το βιβλίο αφορά έναν έξυπνο κλέφτη («συγγενικής έμπνευσης» με τον επιχειρηματία ληστή του Ίαν Ράτκιν στο «Με τις πόρτες ανοιχτές», εκδ. Μεταίχμιο) και πως θα τον παρακολουθήσεις να διαπράττει τη ληστεία του αιώνα, για ν’ ανατραπεί άρδην η υπόθεση. Ο ήρωας θα βρεθεί από τη θέση της γάτας στη θέση του εγκλωβισμένου ποντικιού, με μια σειρά πτωμάτων φορτωμένη στην πλάτη του, ένα θανάσιμο εχθρό στο κατόπι του και με τη λαβωματιά της προδοσίας να του καίει την καρδιά.
Ο πολιτικοποιημένος Nesbo καταφέρνει στα μικρά κενά της δράσης να κάνει τα κοινωνικά του σχόλια: «Όχι, οι άσοι και οι ρηγάδες πρέπει να παραμείνουν στα χέρια που βρίσκονται τώρα: η αβεβαιότητα βλάπτει την εμπιστοσύνη του επενδυτή, ενώ οι σταθερές οικονομικές συνθήκες εξασφαλίζουν την παραγωγικότητα, που με τη σειρά της εξυπηρετεί την κοινότητα. Πρέπει να δημιουργήσεις πρώτα κάτι για να μπορέσεις μετά να το διανείμεις», κριτικάροντας με σφοδρότητα μια νορβηγική κοινωνία εθισμένη στην ευδαιμονία και στο θεαθήναι.
Αυτά είναι στο δεύτερο αναγνωστικό επίπεδο (που λέμε). Γιατί στο πρώτο (επίπεδο) υπάρχει γερό σασπένς και σερί ανατροπών, να ’χεις να χαίρεσαι και να μην αφήνεις το βιβλίο από τα χέρια. Η αλήθεια είναι πως ο συγγραφέας φαίνεται πως έγραφε αλληθωρίζοντας λίγο και σε μια πιθανή κινηματογραφική απόδοση του βιβλίου (όπερ έδει δείξαι, αφού σκάει μύτη και στους ελληνικούς κινηματογράφους η ομώνυμη ταινία).
Δεν το νιώθεις μόνο εξαιτίας του καταιγισμού των αιματηρών περιπετειών, αλλά και από το μοντάζ των σκηνών, ειδικά λίγο πριν το τέλος, όταν συνεχίζεις να διαβάζεις με λανθασμένες εντυπώσεις. Χαλάλι του, όμως. Όχι μόνο δεν προδόθηκε η απόλαυση, αλλά και γουστάρεις την ιδέα πως θα έχεις να συγκρίνεις τη δική σου «κινηματογραφική» απόδοση με αυτή που θα βγει στις αίθουσες. (Η μετάφραση είναι της Γωγώς Αρβανίτη.)
Ο Nikolaj Coster-Waldau με το καλοκάγαθο σκυλί του λίγο πριν τη σκηνή που θα έκανε τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ ευτυχισμένο και τα ευαίσθητα στομάχια έτοιμα να εκραγούν
19°
