Στις 3 Ιουλίου του 1991 το ψυχαγωγικό σινεμά άλλαξε για πάντα. Η πιο ακριβή ταινία για την εποχή της έκανε πρεμιέρα, μία μέρα πριν την εθνική εορτή των ΗΠΑ για τη «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας». Επτά χρόνια μετά την πρώτη εμφάνισή του, ο «Εξολοθρευτής» επέστρεφε στις σκοτεινές αίθουσες και οι θεατές έφευγαν από τους κινηματογράφους με το στόμα ανοιχτό. Είχαν μάθει πως στις 29 Αυγούστου του 1997 η Γη θα απειλούταν με αφανισμό. Είδαν αδιανόητα εφέ να συμβαίνουν μπροστά τους. Έζησαν τον ακήρυχτο πόλεμο μηχανών και ανθρώπων. Ήταν η «Ημέρα της Κρίσης». Είναι ή όχι ένα κλασικό φιλμ;
Το μεγαλούργημα του Τζέιμς Κάμερον συμπληρώνει αυτό το καλοκαίρι 25 χρόνια από την πρώτη του προβολή και αποδείχτηκε αξεπέραστο. Ο «Εξολοθρευτής» σημάδεψε μετά τα 80s και τα 90s, επιβεβαίωσε πως το εμπορικό σινεμά απαιτεί ενίοτε μεγαλύτερες ικανότητες από κάθε Ταχακάνο Ταινιάκι σκηνοθέτη και τις «Ματωμένες Μπεκάτσες» του. Ο «Εξολοθρευτής» είναι κάτι παραπάνω από μια επιτυχία του Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ. Είναι μια ταινία που δεν την ξεχνάς. Όσες φορές κι αν τον δεις, σου αφήνει την ίδια συναρπαστική αίσθηση. Υπερβολή;
Λίγα σίκουελ έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν τον προκάτοχό τους. Το «Terminator 2: Judgment Day» είναι ένα από αυτά. Το πρώτο φιλμ κόστισε 6,4 εκατομμύρια δολάρια. 102 εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για την επιστροφή της ανθρωπόμορφης μηχανής. Αν το 1984 ο «Εξολοθρευτής» ερχόταν ως b-movie, το 1991 επέστρεψε ως ορόσημο του ποπ σινεμά. Κλειστοφοβικά ατμοσφαιρικός, συναρπαστικά μελλοντολογικός. Πεσιμισμός, τεχνολογικός ντετερμινισμός, η διαρκής αίσθηση πως «δεν μπορείς να γλιτώσεις με τίποτα».
Σε μια εποχή που ο ηλεκτρονικός υπολογιστής έμπαινε σε κάθε σπίτι, οι παιχνιδομηχανές αντικαθιστούσαν τα παραδοσιακά παιχνίδια και η δεκαετία που ξεκινούσε αναβόσβηνε προιωνίζοντας την άνθιση της Silicon Valley, ένα sci-fi σενάριο όπου οι μηχανές θα αποκτούσαν νοημοσύνη και θα διεκδικούσαν τον έλεγχο του πλανήτη είχε τις πιθανότητες περισσότερο από ποτέ με το μέρος του.
Λένε πως όταν δεν έχεις τι να πεις, επικεντρώνεσαι στο τι έχεις να δείξεις. Πηγαίνοντας το CGI σε άλλο επίπεδο, ο Τζέιμς Κάμερον παρέδωσε μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες περιπέτειες επιστημονικής φαντασίας, δράσης και καταδίωξης. To «morphing» για τον Τ-1000, που την ίδια χρονιά χρησιμοποιήθηκε στο βιντεοκλίπ «Black or white» του Μάικλ Τζάκσον, προφήτευε την αλματώδη εκτίναξη των ειδικών εφέ. Μια μηχανή συναντούσε ένα ελικόπτερο στον αέρα. Η καταδίωξη νταλίκας στους δρόμους του Λος Άντζελες και οι αληθινές εκρήξεις δεν ήταν μια τυπική μέρα στο green screen εργαστήριο. Τέσσερα Όσκαρ για μακιγιάζ, ήχο, οπτικά εφέ και μοντάζ ηχητικών εφέ. Ένας Πίτερ Τζάκσον να ομολογεί πόσο πολύ τον επηρέασε η ανάπτυξη των εφέ. Το φιλμ που κατέστη πολύ σύντομα ένα ανεξάντλητο manual τεχνικών επιτευγμάτων.
Το πολιτισμικό μπλέντερ της γενιάς του MTV χτυπούσε ετερόκλητες εικόνες και ήχους καταργώντας τα όρια και τις φυλές. Από το t-shirt Public Enemy του Τζον Κόνορ, το «You Could Be Mine» των Guns N' Roses και το «Bad To The Bone» του George Thorogood μέχρι τη σκηνή καταδίωξης σε ουφάδικο και το «μια πίστα να βγάλω ακόμα» κόλλημα με τα video games.
Ίδιοι πρωταγωνιστές, διαφορετικοί χαρακτήρες. Η επινόηση του Τζέιμς Κάμερον να μεταμορφώσει τον Τ-800 και τη Σάρα Κόνορ αποδείχτηκε πετυχημένη. Ο «Άρνι» αυτή τη φορά δεν ήταν μια φονική μηχανή αλλά ένα cyborg-προστάτης και αμείφθηκε με 15 εκατομμύρια δολάρια, σε ένα φιλμ που εκστόμισε συνολικά 700 λέξεις. 21.479 δολάρια για κάθε λέξη, αν κάνετε τη διαίρεση. Φλύαρος, αν σκεφτείτε πως στην πρώτη ταινία βγήκαν από το στόμα του 70 λέξεις σε 17 προτάσεις. Η Λίντα Χάμιλτον, συμβία τότε του Τζέιμς Κάμερον, ως αγνώριστη Σάρα Κόνορ. Από φοβισμένη, άβγαλτη, σερβιτόρα, συστήθηκε ξανά ως τρόφιμη ψυχιατρείου με βλέμμα που κάνει κουκουρούκου και σιλουέτα που στέλνει κάθε Λάρα Κροφτ για επαναλήψεις στο γυμναστήριο. Έχασε μόνιμα την ακοή της στο ένα αφτί όταν δεν φρόντισε να φορέσει τα ειδικά ακουστικά στα γυρίσματα της σκηνής καταδίωξης στο ασανσέρ.
Το μέλλον θα είναι πάντα άγνωστο και γοητευτικό. Αν η πρώτη ταινία ακολουθούσε το φουτουρισμό που πραγματεύτηκε με τις εντυπωσιακές εικόνες του το «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» και ανέπτυξαν τα «Alien» και «Blade Runner», μιλώντας για τα cyborgs, το «Terminator 2: Judgment Day» προλόγισε την έκρηξη του διαδικτύου με το Skynet, εν τη γενέσει του, αγγίζοντας μια ολόκληρη γενιά από geeks. Άραγε τι να λένε σήμερα, όσοι υποστήριζαν πως «τέτοιες βλακείες μόνο στο Χόλιγουντ θα δεις;». Το «ταξίδι στο χρόνο», τα causal loops και η τεχνητή νοημοσύνη πήγαν ως έννοιες ένα βήμα παραπέρα.
Όσο κι αν σας φαίνεται αστείο, ο «Εξολοθρευτής» τις έχει τις...ψαγμενιές του. Έθιξε, πάντα με όρους μπλοκμπάστερ, το ζήτημα του πυρηνικού ολέθρου. Χάραξε με κυνηγετικό μαχαίρι σε ένα τραπέζι της ερήμου τη φράση «no fate», εξηγώντας αργότερα πως τίποτε δεν είναι προκαθορισμένο. Ψιθύρισε την ακόρεστη δίψα των εταιρειών για ανάπτυξη με κάθε κόστος. Διερωτήθηκε αν ακόμα και τα τελειότερα κατασκευάσματά μας καταλήγουν να είναι ατελή. Έδειξε πως, ενδεχομένως, ο μεγάλος κίνδυνος για την καταστροφή των ανθρώπων ελοχεύει στη μεγαλομανία τους να γίνουν μικροί θεοί. Και όπως υπενθυμίζει στο δραματικό τέλος του, αν μία μηχανή, ένας «Εξολοθρευτής», μπορεί να καταλάβει την αξία της ανθρώπινης ζωής, ίσως μπορέσουν και οι άνθρωποι.
Λόγια γεμάτα σοφία. Όταν λέμε «Ι’ll be back» ή «Hasta la vista, baby!» καταλαβαίνουμε όλοι για τι μιλάμε.
Θρίαμβος στο box-office. Ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία τόσο στις ΗΠΑ όσο και παγκοσμίως για το 1991.
Άγνωστες λεπτομέρειες. Η δίδυμη αδερφή της Λίντα Χάμιλτον, Λέσλι, υποδύεται τη ρέπλικά της στο χυτήριο, όπου ο T-1000 θέλει να τερματίσει την αποστολή του μια και καλή. Η σκηνή εισόδου στο μπαρ γυρίστηκε κοντά στο σημείο και τη νύχτα όπου συνέβησαν τα θλιβερά γεγονότα της υπόθεσης ξυλοδαρμού του Ρόντνεϊ Κινγκ, σύμφωνα με τον Τζέιμς Κάμερον. Η αρχική επιλογή του σκηνοθέτη για τον ρόλο του κακού T-1000 ήταν ο Billy Idol, ενώ φημολογείται και το όνομα του Blackie Lawless των χεβιμεταλάδων WASP. Τελικά, κατέληξε στον Ρόμπερτ Πάτρικ, ο οποίος κινδύνεψε να χωρίσει με τη γυναίκα του επειδή όταν επέστρεφε στο σπίτι «δεν έβγαινε από το πετσί του ρόλου». Το mini gun που κραδαίνει ο «Εξολοθρευτής» είναι το ίδιο μοντέλο με τον «Ανώδυνο» στο «Predator». Δεκαεπτά λεπτά εξτρά, δύο κομμένες σκηνές και ένα διαφορετικό τέλος στο μυαλό του Τζέιμς Κάμερον, συμπεριλήφθηκαν στις συλλεκτικές dvd εκδόσεις που ακολούθησαν. Η ημερομηνία για την «Ημέρα της Κρίσεως», ήτοι 29 Αυγούστου 1997, παραπέμπει στην αντίστοιχη μέρα του 1949 όπου η Σοβιετική Ένωση προέβη στην πρώτη δοκιμή ατομικής βόμβας. Χολιγουντιανά μεταψυχροπολεμικά παιχνιδάκια.
H χειρονομία-φινάλε του T-800 θα μπορούσε να είναι έμπνευση για το like button του facebook. Λίγο τραβηγμένο; Δείτε και κρίνετε μόνοι σας. Thumbs up!
Το score του Μπραντ Φίντελ παραμένει μια χαρακτηριστική industrial συνθετική σπουδή, με το κλασικό θέμα της ταινίας να σου κολλάει στο μυαλό.
Μια 3D εκδοχή του φιλμ, στην οποία φέρεται να είναι αναμεμειγμένος και ο Τζέιμς Κάμερον, λέγεται πως θα προβληθεί στην Κίνα τον ερχόμενο Οκτώβριο. Εκεί που δεν προβλήθηκε ποτέ η ταινία.
25 χρόνια μετά, ο «Εξολοθρευτής» κυνηγά ακόμα τους πρωταγωνιστές και το κοινό του. Ο Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ «εξαργύρωσε» τη δημοφιλία του σε μια αμφιλεγόμενη θητεία ως κυβερνήτης της Καλιφόρνια, ο Έντουαρντ Φέρλονγκ, παρά το «American History X» ταυτίστηκε με τον Τζον Κόνορ, η Λίντα Χάμιλτον χώρισε με τον Τζέιμς Κάμερον, οι τρεις επόμενες ταινίες που κυκλοφόρησαν δεν κατάφεραν να σταθούν στο απαιτούμενο ύψος των προσδοκιών που τα δύο πρώτα φιλμ δημιούργησαν. Ένα είναι σίγουρο. He’ll be back.
22°
