Αρκετά ως εδώ

Μτφ. Γωγώ Αρβανίτη, εκδ. Μεταίχμιο

Κανείς δεν θέλει να πονάει με δική του πρωτοβουλία, έλα όμως που το μυθιστόρημα τείνει να σε σέρνει εξακολουθητικά στα μονοπάτια της οδύνης. Έχοντας την προηγούμενη εμπειρία του «Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν» (Μεταίχμιο, 2010), ενός βιβλίου που σου σήκωνε την τρίχα ενώ ταυτόχρονα δεν μπορούσες να το αφήσεις από τα χέρια, το τελευταίο βιβλίο της Λάιονελ Σράιβερ δεν το ξεκινάς αν φαντασιώνεσαι αναπαυτικές νύχτες στον καναπέ με ποτάκι και μεζέδες. Το γράψιμό της είναι ένα «ροτβάιλερ που προσπαθεί να χωρέσει σε φουστάνι», η γλώσσα της παράφορη, λυσσαλέα, οι θεματικές της προσανατολισμένες στην επικράτεια του δυσάρεστου, πάντοτε όμως εμφορούμενες από βαθιά ανθρωπιά και επαρκείς δόσεις αισιοδοξίας. Ο «…Κέβιν» υπήρξε μεγάλο χιτ, χαρίζοντας στην Αμερικανίδα συγγραφέα, που κατοικεί την τελευταία δεκαπενταετία στο Λονδίνο, το βραβείο Orange και μια κινηματογραφική μεταφορά με την Τίλντα Σουίντον, γεγονός που ενδεχομένως αιτιολογεί την απόφασή της να βουτήξει σε ακόμη σκοτεινότερα νερά – ξέρει ότι διαθέτει το ταλέντο να μας πάρει μαζί της και στο τέλος να βγούμε όλοι μαζί στην επιφάνεια, με κάποιο τρόπο.

«Στη μικροσκοπική γκαρσονιέρα μου, με μια εξάδα μπίρες, καταστρώναμε σχέδια μες στην καλή χαρά, σίγουρες πως θα ήμασταν πάντα οι καλύτερες φίλες, ακόμα και όταν θα ήμασταν “παλιόγριες με καρκίνο”» διαβάζουμε κάπου. «Προσοχή στα αστεία της ανέμελης, αθάνατης νιότης».

Το «Αρκετά ως εδώ» είναι η ιστορία μιας βαριάς αρρώστιας. Είναι το χρονικό μιας σπανιότατης ασθένειας, του μεσοθηλιώματος. Είναι το χρονικό ενός καρκίνου που κατατρώει μια ανθεκτική φιλία, ο αντίκτυπος μιας νόσου στις ανθρώπινες σχέσεις, μια περιγραφή της κατάρρευσης του αμερικάνικου συστήματος υγείας, του χάσματος στην ποιότητα ιατροφαρμακευτικών υπηρεσιών ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, αλλά πρωτίστως είναι η ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων ανεπανόρθωτα απογοητευμένων από τη ζωή. Είναι επίσης ένα αφήγημα που κάνει το προηγούμενο μπεστ σέλερ της Λάιονελ Σράιβερ να μοιάζει με μια απλή υποσημείωση μπροστά σε αυτό εδώ το φιλόδοξο έργο, που ανταμείβει γενναιόδωρα, παρά τη φαινομενική του δυσανεξία.