Μικρασιατική Καταστροφή

Οι μελέτες για τη Μικρασιατική Καταστροφή που φιλοξενούνται στην έκδοση αυτή, επιχειρούν να φωτίσουν αφενός τις αιτίες της Ήττας και αφετέρου τους λόγους που κάνουν σχεδόν αδύνατη τη διαμόρφωση ενός κοινού ερμηνευτικού αφηγήματος. Η αδυναμία αυτή, αλλά και τα ενοχικά σύνδρομα, δημιούργησαν μια «κατασκευασμένη λήθη», ως απόρροια της ανάγκης των δυνάμεων που οδήγησαν στη Μικρασιατική Καταστροφή, για κοινωνική αμνησία. Οι διάφορες προσεγγίσεις κινούνται ακόμα σε ανταγωνιστικές κατευθύνσεις. Παρότι μας χωρίζουν σχεδόν εκατό χρόνια από τα γεγονότα που συνέβησαν στο χώρο της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης κατά την τελευταία φάση της οθωμανικής κατάρρευσης (κίνημα Νεότουρκων το 1908 - καταστροφή Σμύρνης τον Σεπτέμβρη του 1922) η αναζήτηση των αιτιών της ασυμφωνίας αποτελεί μια πρόκληση. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την παρουσίαση του συνόλου των παραμέτρων που διαμόρφωσαν τη σύνθετη εξίσωση εκείνης της εποχής. Στο πρώτο κεφάλαιο με τίτλο «Όταν ο Γληνός “συνάντησε” τη Λούξεμπουργκ: Προσεγγίζοντας το Ζήτημα της Ανατολής και το κίνημα των Νεότουρκων», συγκρίνονται οι απόψεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Δημήτρη Γληνού για το Ανατολικό Ζήτημα, καθώς και άλλων Ελλήνων σοσιαλιστών εκείνης της περιόδου, όπως ο Γεώργιος Σκληρός και ο Νίκος Γιαννιός. Στο δεύτερο κεφάλαιο: «Από τον Δραγούμη στον Μπεναρόγια: Το αντιπολεμικό – αντιμικρασιατικό συναίσθημα στην Ελλάδα και η συμβολή του στη Μικρασιατική Καταστροφή», επιχειρείται η αποτύπωση των συγκλίσεων και αποκλίσεων των πολιτικών δυνάμεων. Τέλος, στο τρίτο κεφάλαιο, που έχει ως τίτλο «Η άρνηση της προσφυγικής Μνήμης», διερευνάται το φαινόμενο της αντίδρασης προς τα πολιτικά και ιστορικά ζητήματα που έθεσαν οι προσφυγικές οργανώσεις από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80.