Όλα ξεκίνησαν από ένα κάθαρμα. Συγκεκριμένα ένα «Όμορφο κάθαρμα», αποτέλεσμα της φαντασίας δύο κοριτσιών, της Κριστίνα και της Λόρεν. Το κοκτέιλ σκηνών παθιασμένου σεξ, προκλητικής γλώσσας και έντονου συναισθήματος οδήγησε κατευθείαν στις λίστες των best sellers, για να ακολουθήσουν και άλλα βιβλία στην ίδια σειρά («Όμορφη σκύλα», «Όμορφος ξένος», «Όμορφη αμαρτία»).
Εδώ ένα κορίτσι, η Χάνα, χωμένο στο μεταπτυχιακό της, πείθεται από τον αδελφό της να κυκλοφορήσει έξω και να γνωρίσει άνδρες. Ο τελευταίος θα τη φέρει σε επάφη με έναν πλέιμπόι, τον επενδυτή Γουίλ Σάμερ. Ο Γουίλ δεν δείχνει πρόθυμος να ενδώσει, αλλά όπως συμβαίνει –σχεδόν– πάντα, «το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται». Μια άγρια νύχτα η Χάνα θα τον παρασύρει στο κρεβάτι και ο Γουίλ θα μάθει, για πρώτη φορά, πώς είναι η ζωή με μια γυναίκα που φιλοδοξεί να μείνει αξέχαστη…
«…Ξαφνικά θυμήθηκα όλα τα μπλαζέ σχόλια που είχα κάνει στον Μαξ και στον Μπένετ για τον έρωτα και τη δέσμευση. Όχι πως δεν πίστευα σε αυτές τις έννοιες· απλώς δεν είχα ποτέ καταφέρει να ταυτιστώ με αυτές, να τις νιώσω. Για μένα, ο έρωτας ήταν πάντα κάτι το οποίο θα έβρισκα κάποτε στο μέλλον, όταν θα είχα κατά κάποιον τρόπο “στρώσει” ή θα ήμουν λιγότερο ριψοκίνδυνος. Η ιδέα ότι θα έπρεπε κάποια στιγμή να σταματήσω να παίζω με τις γυναίκες δεν μου είχε περάσει καν απ’ το μυαλό, ακριβώς όπως κανένας δεν νοιάζεται για τα ιζήματα που δημιουργούνται σ’ ένα ποτήρι νερού με την πάροδο του χρόνου, παρά μόνο όταν τα δει ν’ αρχίσουν να κατακάθονται.
“Απ’ ό,τι βλέπω, μάλλον όχι”, ψιθύρισε χαμογελώντας. Κουνώντας το κεφάλι μου της είπα: “Δεν έχω πει ποτέ “Σ’ αγαπώ”, αν αυτό εννοείς.” Μέσα μου ήξερα ότι η Χάνα δεν μπορούσε να ξέρει ότι της το έλεγα σιωπηρά, σχεδόν κάθε φορά που χαϊδεύαμε ο ένας τον άλλο.
“Ναι, αλλά το έχεις νιώσει ποτέ;”
Χαμογέλασα. “Εσύ;”
Σήκωσε αδιάφορα τους ώμους της κι έκανε μια χειρονομία προς την πόρτα του κοινού μπάνιου που φαινόταν να συνδέει το δωμάτιό μας με το γειτονικό δωμάτιο του Έρικ…»
18°
