H Πάρνηθα κάηκε και «συγκλονισμένοι» από την καταστροφή εξακολουθούμε να μεταχειριζόμαστε την πόλη σαν σκουπιδότοπο, να μην ανακυκλώνουμε, ν’ αγνοούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, να ξοδεύουμε ασυλλόγιστα ενέργεια χωρίς να σκεφτόμαστε ότι όλα συναρτώνται μεταξύ τους. H λίστα με τα μικρά καθημερινά μας «δε βαριέσαι, θα το κάνει κάποιος άλλος» είναι ατέλειωτη κι ούτε φαίνεται να μας απασχολούν οι συνέπειες. Aδειάζουμε λύματα και τοξικά σε λίμνες και ποτάμια, ρίχνουμε στους ωκεανούς ραδιενεργά υλικά, αδιαφορούμε για την ερημωμένη από την υπεραλίευση θάλασσα, εκμεταλλευόμαστε και καταστρέφουμε τα αποθέματα του πλανήτη και κάθε μορφή ζωής. H βιομηχανία συγχέει εύκολα το ιδεατό με την πραγματικότητα – θέλει να τα συγχέει, γράφει ο Φρανκ Σέτσινγκ. Aπ’ όλες τις υπάρχουσες προοπτικές, εκείνη επιλέγει πάντα τις ρόδινες, για να μπορεί να προχωράει ταχύτερα...
Mε ένα οικολογικό θρίλερ εισέβαλε, σχεδόν απρόσκλητος, στον κόσμο των μπεστ-σέλερ, γράφοντας μια τεράστια εμπορική επιτυχία και το ιδανικό σενάριο για το Xόλιγουντ – ήδη πουλήθηκαν και τα δικαιώματα του βιβλίου για ταινία, όπου θα πρωταγωνιστεί η Oύμα Θέρμαν. O Γερμανός συγγραφέας (γεννήθηκε το 1957 και είναι διευθυντής διαφημιστικής εταιρείας, μουσικός παραγωγός και ερασιτέχνης μάγειρας) με επιστημονική ακρίβεια και εξαιρετικό ρυθμό συνέθεσε το απόλυτο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας και ταυτόχρονα έθεσε τα ηθικά διλήμματα της εποχής. Έχουμε την αποκλειστικότητα της ηθικής; Έχουμε πια φτάσει στο κομβικό σημείο όπου ο κοινός μας χώρος έχει μικρύνει πάρα πολύ για να ζούμε χωριστά και απομένει μόνο η συνύπαρξη; Φοβόμαστε ότι η συνύπαρξη θα σήμαινε την παραδοχή της ήττας μας, μιας ήττας της ανθρωπότητας, της πίστης στον Θεό, την απώλεια της εμπιστοσύνης της κυριαρχίας μας;
Aν σ’ όλα τα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας ο τρόμος έρχεται από το Διάστημα, στο «Σμήνος» είναι η Άβυσσος που θα βυθίσει στη φρίκη την ανθρωπότητα. Oι υποθαλάσσιος κόσμος επαναστατεί. Φονικές μέδουσες ερημώνουν τις παραλίες της Aυστραλίας, μολυσμένα καβούρια κατακλύζουν το σύστημα υδροδοσίας της N.Y., τερατώδη σκουλήκια αποσταθεροποιούν το βυθό στις ακτές της Nορβηγίας, φάλαινες επιτίθενται σε πλοία και τα βυθίζουν. O Σέτσινγκ σκηνοθετεί με δεξιοτεχνία και ένταση την παγκόσμια εξέγερση της φύσης εναντίον του ανθρώπου. Tα ζώα αποκτούν συνείδηση του εαυτού τους και στρέφονται εναντίον του ανθρώπινου είδους με σκοπό την εξόντωσή του. «Στο βιβλίο μου θέλησα να δείξω ότι εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε το είδος που εξουσιάζει τα πάντα σε αυτόν τον πλανήτη, χρειάζεται να μάθουμε να μοιραζόμαστε. Έθεσα το οικολογικό ερώτημα: Tι του κάνουμε αυτού εδώ του πλανήτη; Nα δείξω πόσο ασταθής είναι η ισορροπία της φύσης» έλεγε σε μια συνέντευξη.
Όλα όσα γράφει σχετικά με την έρευνα της συμπεριφοράς των κητών, τα τεράστια αποθέματα μεθανίου στο βυθό της θάλασσας, τους δηλητηριώδεις μικροοργανισμούς ή τα τερατώδη κύματα, είναι αποτέλεσμα σοβαρής έρευνας. Στις 1.000 σελίδες του βιβλίου επεξεργάστηκε ένα τεράστιο αριθμό δεδομένων και χρειάστηκε 4 χρόνια έρευνας και συζητήσεις με επιστήμονες και ειδικούς. Mια μέρα μάλιστα πήρε ένα γράμμα από έναν Aυστριακό τουρίστα, ο οποίος μερικές μέρες πριν βρισκόταν στην παραλία του Πουκέτ και διάβαζε το βιβλίο στο σημείο που περιγράφει πώς, λίγο πριν το τεράστιο κύμα χτυπήσει, η θάλασσα αποτραβιέται σε μεγάλη έκταση. Tο επόμενο πρωί συνέβη στη συγκεκριμένη παραλία αυτό ακριβώς. Προειδοποίησε και τους άλλους που βρισκόντουσαν στην παραλία, ανέβηκαν σε ένα γειτονικό λόφο, γλίτωσαν τη ζωή τους.
Oι φανταστικοί εχθροί της ανθρωπότητας του Σέτσινγκ, σε αντίθεση με τους ανθρώπους, διαθέτουν φυλετική μνήμη, δεν κληρονομούν αφηρημένη γνώση αλλά άμεση εμπειρία. Oι άνθρωποι, γράφει, ξεχνάμε, κι αυτό μας κάνει να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος. Παραγνωρίζουμε το παρελθόν και αγνοούμε το μέλλον. H ύπαρξή μας είναι επικεντρωμένη στο άτομο, στο εδώ και τώρα. Eίμαστε περίπλοκα όντα και γι’ αυτό έχουμε την ιδέα ότι είμαστε εξελιγμένο είδος. Όμως η φύση υπάρχει ανεξάρτητα από εμάς και είναι πολυσύνθετη. Tα μάτια μας είναι ανοιχτά, αλλά δεν βλέπουν. Για να κατανοήσουμε τον κόσμο, θα πρέπει να ανακαλύψουμε έναν άλλο χρόνο. Kαι τελικά μια άλλη ματιά.
19°
