Χρειάζεται είτε μεγάλο αφηγηματικό θράσος είτε υπέρτατο σκηνοθετικό νταηλίκι για να καταστήσεις αξιολάτρευτο ένα σύμπαν αποτελούμενο από γκεσταπίτες εβραιοφάγους, guerilla κεφαλοκυνηγούς, εκδικητές του Ολοκαυτώματος, παραστρατιωτικούς κοινωνούς της σβάστικας και αιμοσταγείς σειριακούς δολοφόνους ενδεδυμένους την ιδιότητα του παρτιζάνου.
Καθώς όμως ο Κουέντιν Ταραντίνο διαθέτει σε επάρκεια όλα τα παραπάνω, συν μια ακαταμάχητη αίσθηση του καλώς εννοουμένου κακού χιούμορ, η νέα του ταινία είναι ό,τι καλύτερο συμβαίνει φέτος το φθινόπωρο στον κινηματογράφο.
Αν μάλιστα βγαίνοντας από την αίθουσα οι «Άδωξοι Μπάσταρδη» σου λείψουν, μάθε πως ο σκηνοθέτης υπογράφει και τη λογοτεχνική εκδοχή του. Μια σκηνή προς σκηνή και από διάλογο σε διάλογο αναπαράσταση του φιλμ που μεταφράστηκε στα ελληνικά ταυτόχρονα με την έξοδο της ταινίας. Έτσι, για να εκτιμήσεις το πώς σερβίρεται σωστά ένα στρούντελ, για το πόσο ευθύνεται για το διαιτολόγιο ενός Standartenführer των SS ένα ποτήρι φρέσκο γάλα ή για να εμβαθύνεις σε κάποιο από τα σχοινοτενή λογύδρια του χαρακτήρα-αποκάλυψη της ταινίας Χανς Λάντα.
19°
