O Nick Cave κυκλοφόρησε το παιδικό βιβλίο «The Little Thing» με κείμενα και ζωγραφιές του - Τι δηλώνει για την ιδέα, την έμπνευση και τη δημιουργία του.
Ένα πολύχρωμο παιδικό βιβλίο με κείμενο και ζωγραφιές του Nick Cave. Ένα βιβλίο που ακούγεται με τη φωνή του Cave και τη μουσική του Cave και του Warren Ellis. Ένα βιβλίο παράλληλο με την υψηλή τέχνη του ee cummings.
Το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόσουν είναι ότι αν ο Nick Cave έγραφε ένα παιδικό παραμύθι, αυτό θα ήταν ένα σκοτεινό παραμύθι. Και δεν είναι καθόλου ψέμα ότι έζησε για πολλά χρόνια μέσα στο σκοτάδι, αγάπησε τον σκοτεινό ήχο που κληρονόμησε και δημιούργησε μερικές από τις πιο σκοτεινές στιγμές της μουσικής από τα eighties μέχρι σήμερα.
Ο Cave είναι ένας χορτασμένος άνθρωπος. Έχει χορτάσει χρήμα, δόξα, εμπειρίες, έχει πάρει σε υπέρμετρο βαθμό οτιδήποτε θα μπορούσε να ονειρευτεί ένας pop star, χωρίς μάλιστα να ξεπουλήσει καμία από τις θεμελιακές του αντιλήψεις. Έχουμε δει στον κόσμο της pop κουλτούρας χορτασμένους μουσικούς -και καλλιτέχνες υπό την ευρύτερη έννοια- να βυθίζονται σε πολλές περιπτώσεις στον κόσμο των ναρκωτικών ή της κατάθλιψης και να πεθαίνουν από overdose ή από το δικό τους χέρι. Κι έχουμε δει περιπτώσεις μουσικών -και καλλιτεχνών υπό την ευρύτερη έννοια- να παίρνουν δρόμους βαθιάς ενδοσκόπησης και σοβαρών στοχασμών.
Αν και όσοι αγάπησαν τον Cave των Birthday Party και των πρώτων προσωπικών δίσκων, φοβήθηκαν ότι θα έπαιρνε τον πρώτο δρόμο, εκείνος -χορτασμένος όπως αποδείχτηκε ΚΑΙ από ναρκωτικά- τα τελευταία χρόνια δείχνει να παίρνει τον δεύτερο. Ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι τα τελευταία χρόνια οι δίσκοι που κυκλοφορεί δεν είναι τα μεγάλα αριστουργήματα της μουσικής -ούτε καν της προσωπικής του καριέρας- ο δημόσιος λόγος που αρθρώνει, σε συνεντεύξεις ή σε συζητήσεις με fans στην προσωπική του σελίδα είναι προσεκτικός, ενδιαφέρων και στοχαστικός.
«Το “The Little Thing” είναι μια ιστορία που έγραψα για την τρίχρονη γειτόνισσά μου, την Esme. Ζωγράφισα και τις εικόνες, στην περίπτωση που αναρωτιέστε. Είναι η ιστορία ενός μικρού πράγματος που μπαίνει στην επική περιπέτεια να γνωρίσει την πραγματική φύση της ταυτότητάς του. «Τι πραγματικά είμαι;», ρωτάει το μικρό πράγμα. Και στην περιπέτεια αυτή συναντάει μια τομάτα, ένα ρολό χαρτιού τουαλέτας, ένα τηλέφωνο ντους κι ένα cupcake που το βοηθούν να οδηγηθεί στη διαπίστωση της χαρούμενης φύσης της ταυτότητάς του», λέει ο Cave για το βιβλίο του.
Και θα ήταν όλα απλούστερα, αν τελικά η εύρεση της πραγματικής φύσης της ταυτότητάς μας δεν ήταν μια απολύτως φιλοσοφική διαδικασία και δεν προέκυπτε από μια επίπονη διαδικασία ενδοσκόπησης και στοχασμού. Θα ήταν επίσης όλα απλούστερα, αν το μικρό αυτό παραμύθι του Cave δεν πλησίαζε τόσο πολύ το απόλυτα στοχαστικό –και αδύνατον να μεταφραστεί- παραμύθι του ee cummings με τίτλο “The Little Girl Named I”. Είναι εντυπωσιακό και την ίδια στιγμή υπέροχο να επιβεβαιώνεις αυτό που υποπτευόσουν όλο και πιο έντονα τα τελευταία χρόνια: ότι ο ποιητής που οδηγεί τα βήματα του όψιμου Cave, ο πατέρας-ποιητής, όπως θα σημείωνε ο Harold Bloom στην προσπάθειά του να καταγράψει τη διαδικασία του «κλίναμεν» σ’ ένα για πάντα ανοιχτό βιβλίο, όπως είναι η «Αγωνία της Επίδρασης» (Εκδόσεις Άγρα, μετάφραση Δημήτρης Δημηρούλης), δεν είναι άλλος από τον μεγάλο ποιητή του μοντερνισμού, τον ee cummings.
15°
