Τα καλά αστυνομικά είναι ιδανικό καλοκαιρινό ανάγνωσμα (και χειμωνιάτικο, και ανοιξιάτικο, και παντός καιρού). Φέτος λοιπόν θα διαβάσω το καινούργιο μυθιστόρημα του Φίλιπ Κερ, «Άνθρωπος χωρίς ανάσα» (μτφ. Α. Αποστολίδη, Κέδρος), καθότι δηλώνω φανατική θαυμάστρια του αστυνόμου Μπέρνι Γκούντερ. Επίσης, περιμένω με ανυπομονησία να διαβάσω το καινούργιο μυθιστόρημα «Τίτλοι τέλους» του Πέτρου Μάρκαρη (Γαβριηλίδης) Στον επίλογο, που κυκλοφορεί οσονούπω, ο αστυνόμος Χαρίτος καλείται να ανακαλύψει ποιοι είναι οι «Έλληνες του ’50» που διαπράττουν σειρά από δολοφονίες στην Αθήνα της κρίσης.
Χωρίς να είναι αμιγώς αστυνομικό, θα ξαναδιαβάσω την καινούργια έκδοση των «Θεατρίνων» του Γκράχαμ Γκριν (μτφ. Κ. Παπαμιχαήλ, Πόλις), ενός μελαγχολικού, πικρού και άκρως προφητικού πολιτικού μυθιστορήματος το οποίο διαδραματίζεται στην Αϊτή επί δικτατορίας Φρανσουά Ντιβαλιέ. Για όσους αντέχουν τη βία και την αλλόκοτη αμερικάνικη επαρχία συστήνω ανεπιφύλακτα το «Πάντα ο διάβολος» του Ντόναλντ Ρέι Πόλοκ (μτφ. Β. Τζανακάρη, Μεταίχμιο), με ήρωες ένα ζευγάρι θρησκόληπτων κατά συρροή δολοφόνων που μοιάζουν βγαλμένοι από τις πιο σκοτεινές σελίδες του Τρούμαν Καπότε και της Φλάνερι Ο’Κόνορ.
Τέλος, να υπενθυμίσω μια περυσινή κυκλοφορία, το «Arab Jazz» του Karim Miske, (μτφ. Α. Τσέλιου, Πόλις). Πρόκειται για ένα φόρο τιμής στη «Λευκή Τζαζ» του Τζέιμς Ελρόι, ένα βιβλίο πλημμυρισμένο από τις μουσικές και τις μυρωδιές του Παρισιού των αράβων μεταναστών.
Τα αστυνομικά μυθιστορήματα της Χίλντας Παπαδημητρίου «Για μια χούφτα βινύλια» και «Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς» κυκλοφορούν από τις εκδ. Μεταίχμιο.
14°
