Επειδή το καλοκαίρι, βιβλία που μυρίζουν καλοκαίρι, διαβάζουν κυρίως αυτοί που δεν διαβάζουν, θα προτείνω κάποια βιβλία που διαβάζονται όλες τις εποχές, δηλαδή βιβλία που μυρίζουν αναγνωστική απόλαυση αλλά και αφηγηματική βάσανο. Και συγκεκριμένα θα περάσω το σελιδοκείκτη μου σε οκτώ βιβλία πρωτοεμφανιζόμενων πεζογράφων, που μας αιφνιδίασαν ευχάριστα τον τελευταίο καιρό με την αφηγηματική πολυτροπία τους, την επεξεργασμένη γλώσσα τους, αλλά και τον υπαρξιακό και κοινωνικό προβληματισμό τους.
Πρόκειται για τους: Ιάκωβο Ανυφαντάκη («Αλεπούδες στην πλαγιά», νουβέλα, Πατάκης), Λευτέρη Καλοσπύρο («Μοναδική οικογένεια», μυθιστόρημα, Πόλις), Χριστίνα Καράμπελα («Καιροί τέσσερεις», μυθιστόρημα, Πόλις), Αλέξανδρο Κυπριώτη («Μ’ ένα καλό ακονισμένο μαχαίρι», μικρές ιστορίες, Ίνδικτος), Χρίστο Κυθρεώτη («Μια χαρά», διηγήματα, Πατάκης), Νικόλα Σεβαστάκη («Γυναίκα με ποδήλατο», Πόλις), Αλέξανδρο Στεφανίδη («Το χάδι», αφήγημα, Άγρα) και Γιάννη Τσίρμπα («Η Βικτώρια δεν υπάρχει», νουβέλα, Νεφέλη).
Από τις δοκιμασμένες γραφές, πάλι, θα πρότεινα το συναρπαστικό τέλος της επιβλητικής τριλογίας, της λεπτοδουλεμένης ιστορικής τοιχογραφίας της Μάρως Δούκα «Έλα να πούμε ψέματα» (Πατάκης), τα ευφάνταστα, πυκνά και λοξά διηγήματα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη «Νοέμβριος» (Πατάκης), την πολυπρισματική και μουσικότροπη νουβέλα του Αχιλλέα Κυριακίδη «360» (Πατάκης), το αισθησιακά θρυμματισμένο και γλωσσοκεντρικό αφήγημα του Στρατή Χαβιαρά «Άχνα» (Κέδρος) και, τέλος, το φαντασμαγορικά εσωστρεφές και ειρωνικό μυθιστόρημα του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη «Ελάχιστο ίχνος» (Το Ροδακιό).
* Τα βιβλία του Μισέλ Φάις κυκλοφορούν από τις εκδ. Πατάκη. Τελευταία του βιβλία το μυθιστόρημα «Κτερίσματα» (2012), η συλλογή διηγημάτων «Από το ποτήρι και άλλες ιστορίες» (2012), η νουβέλα «Aegypius monachus» (2013), ενώ το θεατρικό κείμενο «Το παγκάκι του κανένα» (2014) ανέβηκε το χειμώνα στο Θέατρο 104, σε σκηνοθεσία Αλεξίας Καλτσίκη.
22°
