Ο Βασίλης Ι. Μπενόπουλος μιλάει για το δεύτερο βιβλίο του «Αστραπές χωρίς βροντή» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αρμός.
Ο Βασίλης Ι. Μπενόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1998. Ζει στο Λονδίνο και σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες, Φιλοσοφία και Δίκαιο (LLB) στο King’s College London. Το δεύτερο βιβλίο του, το μυθιστόρημα «Αστραπές χωρίς βροντή», κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αρμός. Είχε προηγηθεί η συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Σε μια στιγμή» από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Ο Βασίλης Ι. Μπενόπουλος μιλάει για το βιβλίο «Αστραπές χωρίς βροντή», την δύσκολη περίοδο που βιώνουμε και αφήνει μία νότα αισιοδοξίας για το μέλλον.
«Το βιβλίο γράφτηκε πριν από την πανδημία, αναφέρεται σε γεγονότα πριν το κλείσιμο της προηγούμενης δεκαετίας, και κλείνει με την αισιόδοξη προσμονή της επόμενης. Ίσως έτσι να υπογραμμίζει πώς στη ζωή δεν ξέρεις ποτέ τί θα σου έρθει μετά. Φυσικά, η καινούργια δεκαετία μόλις άρχισε. Είμαι αισιόδοξος ότι θα είναι καλή. Χαίρομαι όμως που κατάφερα να αποτυπώσω μια εικόνα του Λονδίνου που, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, δεν υπάρχει».
«Είναι μια προσπάθεια να αποτυπώσω και να αναδείξω τα χαρακτηριστικά μιας γενιάς και μιας συγκυρίας. Ο αφηγητής ακολουθεί την πορεία της επανένταξής του στο Λονδίνο – ανακατασκευάζει τα γεγονότα, προσπαθεί να επιβάλει μια φόρμα. Παρουσιάζει σταδιακά μια εικόνα του Λονδίνου και της πολιτικής και κοινωνικής συγκυρίας. Ο αφηγητής καθρεφτίζει τον Proust – παίζει με την έννοια της λέξης «χαμένος» - χρόνος που έχει χαθεί, αλλά και χρόνος που πιθανόν να έχει σπαταληθεί. Διαπιστώνει, τελικά, ότι δεν υπάρχει χαμένος χρόνος, υπάρχει απλά χρόνος, και άρα κάθε βήμα, κάθε στάδιο, έχει αξία.
Υπάρχει ένας καθαρός παραλληλισμός με τη χαμένη γενιά του 1920, των ατόμων που γεννήθηκαν στη στροφή του αιώνα, που έζησαν την αμφισβήτηση των θεσμών και που ενηλικιώθηκαν σε μια μεταβατική περίοδο αμέσως μετά από μια παγκόσμια κρίση. Αυτό το μοτίβο επανέρχεται. Κάθε γενιά νιώθει άβολα στο πλαίσιο που έχει οικοδομήσει η προηγούμενη - και έτσι οι χαρακτήρες νιώθουν άβολα σε όλο το βιβλίο. Αυτή η φάση της αμφισβήτησης και της αβεβαιότητας όμως δεν κρατάει για πάντα, είναι ένα στάδιο, μια φάση, και μέσα από αυτή τη φάση ζυμώνονται οι χαρακτήρες, οι στόχοι και οι ιδέες και αναδύεται ο Picasso, ο Fitzgerald, η Woolf.
Εξ ου και ο τίτλος – γιατί αν υπάρχουν αστραπές χωρίς βροντή αυτό είναι γιατί η βροντή έπεται της αστραπής»
11°
