Ο Άρης Σφακιανάκης προτείνει τα βιβλία που θα διαβάσουμε το καλοκαίρι του 2020
Κρούζο Λουτς Ζάιλερ, εκδ. Πατάκη
Κι όμως, ένας ποιητής μπορεί να γίνει εξαίρετος μυθιστοριογράφος (βλέπε Γιώργος Σεφέρης: «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη»). Στο βιβλίο του ο Ζάιλερ, βραβευμένος Γερμανός ποιητής, στήνει έναν μαγικό κόσμο γκρο μπετόν πραγματικότητας σ’ ένα απόμακρο νησί της Βαλτικής όπου ο ήρωάς του Κρούζο, ένας Ζορμπάς του βορά, γίνεται ο γκουρού και μύστης ενός ιδιότυπου σχολαρχείου όπου διδάσκεται η οδός προς την ελευθερία. Άριστα!
Αντίο τώρα, τα λέμε αύριο Γουίλιαμ Μάξγουελ, εκδ. Gutenberg
Η αμερικάνικη λογοτεχνία στα καλύτερά της. Το ίδιο και η μοιχεία που ανθίζει στις εσχατιές του Ιλινόι, την εποχή λίγο πριν το Κραχ. Και καθώς το απαγορευμένο τιμωρείται στη βαθιά προτεσταντική καρδιά του έθνους, έτσι ένα όμορφο πρωινό κάποιοι πυροβολισμοί ταράζουν την ησυχία της υπαίθρου και παρασύρουν τον αναγνώστη στην απόλαυση που αποζητά ενώ πίνει το καμπάρι του πλάι στην πισίνα πολυτελούς ξενοδοχείου έρημου από τουρίστες. (Διαβάστε κριτική για το βιβλίο εδώ)
Ο μαύρος οβελίσκος Έριχ Μαρία Ρεμάρκ, εκδ. Κέδρος
Είναι το μυθιστόρημα που έχω δωρίσει στους περισσότερους φίλους μου. Το αγαπώ, το λατρεύω, ήθελα να το έχω γράψει εγώ. Η ιστορία ξετυλίγεται στον μεσοπόλεμο κι ο συγγραφέας του, εκείνος που όλοι γνωρίζουμε από το «Ουδέν νεώτερο από το δυτικό μέτωπο», βάζει τον νεαρό ήρωά του να προσπαθεί να επιβιώσει δουλεύοντας σ’ έναν οίκο ταφικών μνημείων. Τι καλύτερο ανάγνωσμα για έναν θανατολάγνο σαν κι εμένα.
Περιστατικά στο εγγύς εξωπραγματικό Μαξ Μπλέχερ, εκδ. LOGGIA
Και μόνο από τον τίτλο αντιλαμβάνεται κάποιος ότι ο συγγραφέας φλερτάρει με το μεταφυσικό. Και πώς αλλιώς, αφού ο ίδιος αρρωσταίνει από φυματίωση των οστών στα δεκαεννιά του και πεθαίνει δέκα χρόνια αργότερα. Προλαβαίνει ωστόσο να γράψει αυτό το μικρό –στο δέμας– αριστούργημα που προκαλεί ηδονικές ανατριχίλες στον αειθαλή αναγνώστη.
Η ανθρώπινη μοίρα Αντρέ Μαλρό, εκδ. Μεταίχμιο
Αυτή την εποχή που μονάχα να ονειρευτούμε πια τα ταξίδια μπορούμε, το διαβόητο αυτό μυθιστόρημα μας μεταφέρει στη μακρινή Σαγκάη όπου ζούμε μαζί με τους επαναστάτες ιδεολόγους ήρωες την ορμή και την κάψα της νιότης, την αναζήτηση μια δικαιότερης κοινωνίας και τη σιδερένια λαβίδα της μοναξιάς. Αυτό που μ’ άλλα λόγια ο συγγραφέας αποκαλεί: Ανθρώπινη μοίρα.
Ουλάν Μπατόρ Ρένος, εκδ. Τα Νέα Ελληνικά
Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη και χαστουκίζω τον εαυτό μου. Πώς γίνεται να μην είχα διαβάσει μέχρι σήμερα αυτό το καταπληκτικό μυθιστόρημα; Πρόκειται για την αυτοβιογραφία του γνωστού για τις ανθολογίες ποίησης και διηγήματος Ρένου Αποστολίδη. Ο ίδιος το ονομάζει αντι-μυθιστόρημα και εμείς μέσα από τις σελίδες του καταβυθιζόμαστε σε ολόκληρη την νεότερη ιστορία της φυλής από τον εμφύλιο έως το τέλος του αιώνα. Η εμβάπτιση ηδονική, ο καθαρμός απόλυτος. (Διαβάστε κριτική για το βιβλίο εδώ)
Ο θάνατος είναι ζόρικη δουλειά Χάλιντ Χαλίφα, εκδ. Καστανιώτη
Όποιος διαβάσει αυτό το μυθιστόρημα θα δει με άλλη ματιά τους πρόσφυγες που αναζητάνε την ειρήνη μακριά από την χώρα τους, μια χώρα που ταλαιπωρείται τόσα χρόνια από τον εμφύλιο. Είναι ένα οδοιπορικό στην καρδιά της Συρίας συντροφιά με το πτώμα του πατέρα. Ένα ταξίδι στην ψυχή του ανθρώπου – όπου δίπλα στον θάνατο, ενεδρεύει το χιούμορ.
Καλυψώ Ντέιβιντ Σεντάρις, εκδ. Μελάνι
Οι περιπλανήσεις του Ελληνοαμερικάνου συγγραφέα στις αναγνώσεις των βιβλίων του ανά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Απολαυστικά περιστατικά όπως η αφαίρεση ενός όγκου για να ταϊστεί μια χελώνα και μια κρίση γαστρεντερίτιδα εν μέσω αεροπορικών ταξιδιών. Δεν λείπουν τα εξόχως ψυχαγωγικά ερωτικά καβγαδάκια με τον σύντροφό του και μια αδελφή που αυτοκτονεί. Με δυο λόγια, το ιδανικό ανάγνωσμα υπό τον ήχο των αθλοπαιδιών στην παραλία.
Ιδού εγώ Τζόναθαν Σάφραν Φόερ, εκδ. Κέδρος
Ο μονάχα σαράντα τριών ετών συγγραφέας (αυτό δεν μπορώ να το χωνέψω), μέσα από την εξαιρετική γραφή του μας προσφέρει την ιστορία του έγγαμου βίου του μαζί με την αμερικάνικη σάγκα του καιρού του και ολίγη δόση από Ισραήλ. Όσοι φίλοι μου το διάβασαν (μόνο αναγνώστες έχω φίλους) μίλησαν με ενθουσιασμό για την συγκίνηση αλλά και το χιούμορ που διαποτίζει κάθε σελίδα του. Προσυπογράφω.
Τα μάτια του σκότους Ντιν Κουντζ, εκδ. Ψυχογιός
Ξεκίνησα να το διαβάζω, όταν ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι ήταν νύχτα κι ότι ήμουν μόνος στο σπίτι. Άρχισα να ακούω περίεργους θορύβους από την κουζίνα. Το ψυγείο θρηνούσε λυγμικά. Ή μήπως δεν ήταν το ψυγείο; Μήπως ήταν κάποια άλλη παρουσία στο δίπλα δωμάτιο; Κατάλαβα ότι αν συνέχιζα την ανάγνωση, ο μαιτρ του τρόμου Ντιν Κουντζ θα μου στερούσε άσφαλτα τον ύπνο. Σήκωσα το τηλέφωνο να καλέσω βοήθεια. Ήταν νεκρό.
15°
Ουλάν Μπατόρ
Ιδού εγώ
