Η Άννα Πατάκη των εκδόσεων Πατάκη αποκαλύπτει ποια βιβλία διάβασε εν μέσω καραντίνας
Διάβασα, διαβάζω και ξαναδιαβάζω μεταξύ άλλων, τις τελευταίες σαράντα μέρες:
Το «Spillover» του David Quammen, που η πανδημία με έκανε να το προσέξω και η ανάγνωσή του με συνεπήρε. Ένα βιβλίο του 2012 για τις ζωονόσους και την προοπτική του 21ου αιώνα, ακριβές, ανατριχιαστικά οξυδερκές και αναπάντεχα απολαυστικό. Θα το εκδώσουμε ως το τέλος του χρόνου, ελπίζω.
Το «Από τον Μονταίνιο στον Μονταίνιο» του Claude Levi-Strauss (μτφρ Άγγελος Μουταφίδης, εκδ. Πόλις) παράλληλα με κεφάλαια της Άγριας σκέψης, που επανεκδώσαμε πέρυσι σε νέα μετάφραση της Εύας Καλπουρτζή.
Τον «Επαναστατημένο άνθρωπο» του Καμύ (μτφ. Νίκη Ντουζέ, Μαρία Ρομπλέν)
Την «Αρχαία σκουριά» της Μάρως Δούκα, που είχα να την διαβάσω πάνω από 15 χρόνια.
Την «Ξένη του 1854» του Εμμανουήλ Λυκούδη. Μιλάει για την επιδημία χολέρας στον Πειραιά και στην Αθήνα μετά τον πόλεμο της Κριμαίας. Το είχαμε εκδώσει το 1998 στα Μικρά κλασικά (υπό τη διεύθυνση του Σπύρου Τσακνιά), το ξαναανακάλυψε ο πατέρας μου αυτές τις μέρες και επανακυκλοφορεί από βδομάδα που ανοίγουν τα βιβλιοπωλεία με το καλό.
12°
