Αυτές είναι οι νέες εκδόσεις που ετοιμάζει ο εκδοτικός οίκος Βακχικόν για τον Μάιο του 2020 μετά την καραντίνα.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
«Οι γρίλιες», Πέτρος Φούρναρης
Οι ήρωες, σε αυτά τα είκοσι διηγήματα, είναι πλασμένοι από ανθρώπινο υλικό, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους: διαλλακτικοί και συνάμα εμμονικοί, δειλοί και ταυτόχρονα γενναίοι. Αν τους ενώνει κάτι, είναι η δυσκολία τους να συμφιλιωθούν με την πραγματικότητα. Στέκονται στο ημίφως ενός δωματίου, μπροστά στις γρίλιες μιας κλειστής πόρτας κι αναρωτιούνται αν πρέπει να βγουν στο άπλετο φως, όπου παραμονεύουν η ματαιότητα και η φθορά. Με την ελπίδα να εξιλεωθούν και με το χέρι απλωμένο προς την έξοδο, δημιουργούν -μόνο για μια στιγμή- ένα δικό τους κόσμο φτιαγμένο στα μέτρα τους.
Κατασκευάζουν σωσίες, επικαλούνται φαντάσματα από το παρελθόν, κρύβονται σε καταφύγια, επαναστατούν αλλά δεν ξεφεύγουν από την πραγματικότητα, αφού αργά ή γρήγορα, η πόρτα θα ανοίξει και κανείς τους δεν θα την αποφύγει.
Ο Πέτρος Φούρναρης, χρησιμοποιώντας μια λιτή κι ακριβόλογη πρόζα που συνδέει το ατομικό με το συλλογικό και το προσωπικό βίωμα με τη φαντασία, προτρέπει τον αναγνώστη να κοιτάξει μέσα από τις γρίλιες, πριν το φως περάσει για να βρει το δρόμο του στη σκοτεινή κάμαρα.
Αφηγήματα
«70 μέρες στη Νότια Αμερική», Θάνος Αλεξόπουλος
Ήταν ένα ταξίδι που το είχα βάλει στο μυαλό μου από τότε που επισκέφτηκα πρώτη φορά αυτή την ήπειρο. Ένα ταξίδι που απαιτούσε μεγάλη προσπάθεια για να ολοκληρωθεί, λόγω του περιορισμένου χρόνου και των λίγων χρημάτων. Η δύναμη, όμως, που κρύβει ο κάθε άνθρωπος μέσα του είναι μεγάλη, όπως και η πίστη του ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Έτσι συνέβη και στη δική μου περίπτωση.
Ένα οδοιπορικό από την Αργεντινή στην Ουρουγουάη, την Παραγουάη, τη Βολιβία… Και μετά στο Περού, το Εκουαδόρ και πάλι πίσω στην Αργεντινή, για το αεροπλάνο της επιστροφής στην Αθήνα. Ένα ταξίδι-περιπέτεια με ατελείωτες ώρες μέσα σε λεωφορεία, πολλή κούραση, αγωνία και μερικές φορές μοναξιά, αλλά πάντα με την αποζημίωση όλων αυτών που βίωνα να παίρνει την πρώτη θέση.
Το βιβλίο 70 μέρες στη Νότια Αμερική «γεννήθηκε» τελείως τυχαία. Το ξεκίνησα για να περνάω την ώρα μου στις παραλίες της Ίου που είχα κατέβει να παίξω μουσική ως dj το ίδιο καλοκαίρι και κατέληξε σε αυτό που έχουμε τώρα στα χέρια μας, χωρίς να έχω κρατήσει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ούτε μία σημείωση. Τόσο έντονα ήταν όλα. Hasta el proximo hermanos.
«Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα», Ανθούλα Δανιήλ
Θα μπορούσα να ονομάσω το βιβλίο Προσωπική μυθολογία, όμως προτίμησα τον τίτλο Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα, επειδή ο χρόνος υπακούει σε ένα συνεχές φλας μπακ για να φέρει στο παρόν ό,τι ανήκει στο παρελθόν. Εκ των πραγμάτων η αφήγηση ακολουθεί τεθλασμένη πορεία, εκκινώντας από ένα επεισόδιο της παιδικής ηλικίας ή της μετέπειτα νεανικής ή της τωρινής, που ετεροχρονισμένα επαναξιολογείται και επανεκτιμάται κάτω από άλλο φως.
Αυτά που με απασχολούν μπορεί να αφορούν ένα ιστορικό απόσπασμα, έναν πίνακα ζωγραφικής, ένα γλυπτό, μια μουσική σύνθεση, ένα κινηματογραφικό έργο, ένα θεατρικό. Ό,τι όμως και αν είναι, θα αναφερθεί με τα καλλιτεχνικά του ανάλογα. Για παράδειγμα, ένα ποίημα του Μαλαρμέ που γίνεται μουσική σύνθεση από τον Ντεμπισί και μπαλέτο που χορεύει ο Νιζίνσκι και μετά ποίημα από τον Σεφέρη.
Με γοήτευε πάντα, με άλλα λόγια, αυτή η σύμπλεξη τεχνών, βιβλίων, έργων τέχνης και ανθρώπων-δημιουργών. Και συχνά μια απορία των μαθητικών μου χρόνων, ανενεργή στα χρόνια που κύλισαν, έβρισκε κάποια στιγμή την απάντησή της σαν από θαύμα. Κι άλλοτε μια παρόρμηση, πάλι σαν από θαύμα, φώτιζε κάτι που μου ήταν σκοτεινό. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων θα μπορούσε να είμαι εγώ.
Ελληνική ποίηση
«Ήχοι και σιωπές», Νικολέττα Αλεξάνδρου
Δεν μας ορίζουν όσα οι άλλοι κάνουν.
Δεν μας προσδίδουν ιδιότητες των αλλωνών οι υποθέσεις, οι
αντιλήψεις, τα λογικά τους άλματα (συνειδητά ή ασυνείδητα).
Η δική μας αλήθεια είναι οι δικές μας πράξεις.
Μας ορίζει το πώς φερόμαστε, όχι το πώς μας φέρονται… αυτό
ορίζει εκείνους!
Δεν αρνούμαι την πραγματικότητα των εύκολων
συμπερασμάτων, ούτε των κακόβουλων κακομοίρηδων.
Δεν θέλω να φτιάξω εγώ τον κόσμο αυτόν, θα ήταν ό,τι
πιο ανώριμο και αγαθό θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί.
Ένα μοντέλο με «κατασκευαστικό λάθος από το εργοστάσιο»
δεν το επισκευάζεις… το αποσύρεις!
Στη σκιά του κόσμου τούτου
με τις χαρές και τις λύπες του
με τους άρχοντες και τους κατατρεγμένους
στις γειτονιές τις όμορφες,
τις νοσταλγικές και τις ταλαίπωρες.
Μόνοι ή και πολλοί μαζί
στην ποθητή αναζήτηση
του χτες, του σήμερα, του αύριο
στην επιδίωξη της ειρήνης
μακριά απ’ τον καταστροφέα
πόλεμο ή και μαζί του,
αεί με οδυνηρό αντίπαλο
τον πανδαμάτορα χρόνο.
Άντε να δούμε πόσο θα διαρκέσει
το ταξίδι, πόσο θ’ αντέξουμε
πού θα φτάσουμε, τι θα ζήσουμε…
«Οι πικροδάφνες θέλουν κούρεμα», Αγγέλα Καϊμακλιώτη
Άνυδρο θαλασσόκρινο νησί μου,
αρχαίος βολβός στην άμμο
του παλιού καιρού.
Έφυγαν τα καράβια τους και πάλι.
Δεν έφεραν κρασί και λάδι να γεμίσουν τα πιθάρια.
Μόνο στα λαδιασμένα σώματα με δείχτες αντηλιακούς
νυχτόβιες πεταλούδες ανασαίνουν.
Αντέχεις;
«Η κρεμμυδαποθήκη»
,Κατερίνα Λιάτζουρα
Το κρύο είναι τσουχτερό απόψε. Σε διαπερνά όπως ο κάθε Λαύκος, όπως ο κάθε θάνατος. Η πλατεία σε αποχαιρέτησε στροβιλίζοντας τα πλατανόφυλλά της. Στρώμα υπόκωφων ήχων στο πέρασμά μου. Κάνει κρύο μέσα στην εκκλησία. Είμαστε παγωμένες, Κατίνα. Η καμπάνα ηχεί πένθιμα. Ποια από τις δυο μας πεθαίνει; Το χώμα μυρίζει μούχλα. Καιρό είχε να αεριστεί. Να που ήρθε η ώρα. Για όλα έρχεται η γαμημένη η ώρα.
Τα κοράκια δεν βλέπουν την ώρα να αποδημήσουν.
Το Πήλιο φόρεσε τα γιορτινά του.
Ποίηση απ’ όλο τον κόσμο
«Ψάρι», Ιμμάνουελ Μισφούντ
Στις σελίδες της συλλογής Ψάρι, ταξιδεύουμε με τον Μιφσούντ ενώ εκείνος εξερευνά το μυαλό μας μέσα από τα κανάλια του κόσμου — από τις μεγάλες θάλασσες μέχρι τα πλημμυρισμένα λούκια. Από την Ευρώπη και τη Μεσόγειο μέχρι την Αμερική. Στην πορεία αυτού του ταξιδιού — που εμείς επιλέξαμε — συναντάμε εκείνους για τους οποίους μια τέτοια διαδρομή δεν ήταν επιλογή. Κάποιοι έχασαν τη βάση τους και γλίστρησαν σε αυτά τα νερά. Άλλους τους έσπρωξαν εκεί. Κι έμειναν χωρίς πυξίδα, χωρίς χάρτη, χωρίς αξιόπιστους οδηγούς. Να τα καταφέρνουν με το ζόρι, μέρα τη μέρα. Να διατηρούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μια αίσθηση αξιοπρέπειας. Κάποιες φορές είναι φοβισμένοι, συχνά χαμένοι, περιστασιακά οργισμένοι. Σπαρταράνε.
Παράξενο ψάρι. Ψάρι έξω από το νερό. Ψάρι που σπαρταράει.
Είναι και αυτή η ωμή παλιά ψαρίλα. Η μυρωδιά που φανερώνει ότι κάτι έχει πάει στραβά.
Η δυσοσμία ενός συγκεκριμένου ψαριού που χάλασε.
Η συλλογή «Ψάρι» έλαβε το Εθνικό Βραβείο Ποίησης της Μάλτας το 2016.
«Θα μπορούσε να γίνει και ωραίο»
, Μαρτίνα Χέφτερ
Στον γερμανόφωνο γλωσσικό χώρο, η Μαρτίνα Χέφτερ, γεννημένη το 1965, έχει αναλάβει κάτι σαν πρωτοποριακό ρόλο. Στη νέα της ποιητική συλλογή Θα μπορούσε να γίνει και ωραίο, περιγράφει, βασισμένη στην προσωπική εμπειρία της με ένα πρόσωπο του οικογενειακού της περιβάλλοντος, την καθημερινότητα και την ατμόσφαιρα ενός γηροκομείου. Ή μάλλον: Αναζητά και βρίσκει ποιητικά εκφραστικά μέσα για το αναπότρεπτο και δήθεν ανείπωτο, που οι περισσότεροι από εμάς φοβούνται και γι’ αυτό αποσιωπούν. Μια ιδιαίτερη κατάσταση προκύπτει από το γεγονός ότι ένα μέρος της ιστορίας (ή της ποιητικής σύνθεσης, αναλόγως τον τρόπο θεώρησης) έχει συλληφθεί ως κείμενο για σκηνική παράσταση. Διότι η Μαρτίνα Χέφτερ, που κατάγεται από το Άλγκοϊ και ζει από τη δεκαετία του 1990 στη Λειψία, και η οποία πριν από τις τέσσερις ποιητικές συλλογές της δημοσίευσε τρία μυθιστορήματα, δεν είναι μόνο συγγραφέας αλλά και χορεύτρια, και δουλεύει, ως περφόρμερ της ποίησής της, πάνω στο σημείο τομής μεταξύ κίνησης και γλώσσας.
ΑΝΘΟΛΟΓΙΕΣ ΝΕΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ
«Ανθολογία Νέων Γαλλόφωνων Ελβετών Ποιητών», Αλίξ Παροντί, Δίγλωσση έκδοση.
Βενσάν Γιερσίν, Μπατίστ Γκαγιάρ, Μελό Ζενέ, Μπενζαμέν Ζιχλίνσκι, Αλεξάντρ Καλνταρά, Αναΐς Καρόν, Oντίλ Κορνού, Ζουλιέν Μαρέ, Λιν Μολινό, Αν-Σοφί Ντιμποσόν, Πιερίν Ποζέ, Ρενό Ριντλισμπαχέρ, Στεφανί ντε Ρογκάν, Λορέν Σεναμό, Μαρίνα Σκάλοβα, Κλεά Σοπάρ.
Η έκδοση υποστηρίχθηκε από το Iνστιτούτο Pro Helvetia. Σε συνεργασία με το PEN Centre Suisse Romand. Μέγας υποστηρικτής του πρότζεκτ είναι το Jan Michalski Foundation.
Ντάνιελ Ρότενμπυλερ, Δίγλωσση έκδοση.
Μπετίνα Βολφέντερ, Σάσα Γκαρτσέτι, Μέρετ Γκουτ, Αριάνε φον Γκράφενριντ, Μεράλ Κουρέισι, Σιμόν Λάπερτ, Εύα Μαρία Λοενμπέργκερ, Μάρτιν Μπιέρι, Πάτρικ Σαβολάινεν, Εύα Σεκ, Άνια Νόρα Σούλτχες, Γιούργκ Χάλτερ.
Η έκδοση υποστηρίχθηκε από το Iνστιτούτο Pro Helvetia. Σε συνεργασία με το Deutschschweizer PEN Zentrum. Μέγας υποστηρικτής του πρότζεκτ είναι το Jan Michalski Foundation.
16°
