Ο Dj Mr.Z, aka Ζώης Χαλκιόπουλος εξέδωσε μόνος του το πρώτο του βιβλίο «Σήμα» με τα περισσότερα κείμενα να έχουν γίνει πρώτα Ιnstagram stories.
Μια τρυφερή ιστορία ανάμεσα σε πομπούς και δέκτες. Μόνο έτσι θα μπορούσα να περιγράψω το πρώτο βιβλίο του Ζώη Χαλκιόπουλου, που οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουν με την ιδιότητα του Dj κάτω από το label Mr.Z, ιδρυτικού μέλος του δραστήριου mobile party της πόλης Needless, συλλέκτη βινυλίων και μύστη της anadolu pop και rock των ‘70s και λάτρη της βέσπας. Το «Σήμα» έσκασε ξαφνικά την αρχή του καλοκαιριού και έκτοτε έχει ταξιδέψει σε ένα σωρό μέρη εντός και εκτός Ελλάδας, σε θάλασσες, βουνά, μπαλκόνια, κρεβατοκάμαρες.
«[το Σήμα] συγκεντρώνει όλα αυτά τα γλυκανάλατα, γλυκούλια, πικρά, σκοτεινά και αγαπησιάρικα που σας πολιορκώ κατά καιρούς. Όλα αυτά που αφορούν τα μέσα και τα έξω μου. Όλα αυτά που γίνονται με κάποια αφορμή και κάποιο ερέθισμα και απλά μεταφράζονται σε λόγια σε μια οθόνη και τώρα στο χαρτί. Καμία εκατοσταριά ποιήματα - κείμενα σε ένα μαύρο βιβλιαράκι τσέπης με το artwork ανάποδα, χωρίς αρίθμηση με διάφορα περίεργα μέσα, επαναλήψεις και κενά, one take τυπωμένο, αληθινά όμορφα», κάπως έτσι περιγράφει ο ίδιος το Σήμα στο mail που ανακοινώνει την κυκλοφορία του.
Καμία εκατοσταριά ποιήματα - κείμενα σε ένα μαύρο βιβλιαράκι τσέπης με το artwork ανάποδα, χωρίς αρίθμηση, αυτό είναι το Σήμα
Τα περισσότερα από τα κείμενα του Σήματος ο Ζώης τα «εξέπεμψε» μέσα από Instagram stories, τον πλέον δημοφιλή τρόπο διάδρασης στο εξίσου δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο. Προσωπικά τον φαντάζομαι να παίζει σε κάποιο μπαρ, να εμπνέεται από ένα τραγούδι, μία εικόνα, την εμπειρία της μέρας που μόλις άφησε πίσω και να πληκτρολογεί πάνω από αφηρημένες εικόνες όλα τα συναισθήματα που μπόρεσε να χωρέσει σε λίγες – και καμιά φορά περισσότερες – λέξεις.
Ζώη, τι είναι εκείνο που σε κινεί να γράφεις; Η βασική κινητήριος μου δύναμη είναι η καθαρή ψυχή που δεν φοβάται σκοτάδια γιατί τρέφεται απο αυτά. Δεν φοβάται το φώς γιατί είναι διάφανη. Δεν φοβάται την αλήθεια γιατί την μασάει. Δεν φοβάται την αγάπη και τον έρωτα γιατί γι’αυτά γράφει και ζεί.
Δεν φοβάσαι να εκτίθεσαι τόσο πολύ; Δεν φοβάσαι ότι αν δει κάποιος αυτές τις σκέψεις σου γραμμένες θα καταλάβει πράγματα για σένα που ενδεχομένως να μη θες να μοιραστείς ή ακόμη να νομίζει ότι τον αφορούν; Τα μπερδέματα θα μπορούσαν να είναι πολλά και δυσάρεστα πολλές φορές. Για κάποιο πολύ ιδιαίτερο λόγο, όλοι αυτοί που με ακολουθούν και με έχουν κομμάτι της καθημερινότητας τους έχουν καταλάβει πως λειτουργεί η μηχανή μέσα μου. Όχι, δεν φοβάμαι όσο η όρεξη και η δημιουργικότητα μου καλπάζει. Γιατί αυτό απο μόνο του τρομάζει ακόμα και αυτούς που ενδεχομένως με διαβάζουν για να μάθουν για μένα. Το κόλπο είναι απλό. Εγώ ανατινάζομαι μέσα μου, γράφω και μετά πλαισιώνω τα γραπτά μου, είτε είναι σε κάποιο στόρυ, είτε αλλού εκφράζομαι ανοιχτά. Τόσο ανοιχτά που αυτό καλύπτει κάθε κακό. Όσον αφορά αυτά που αφορούν τα πρόσωπα που τα έχω γραψει, θα φτάσουν στον προορισμό τους μόνο και άν οι ίδιοι αισθάνονται «Σήμα». Άσε που στην καλύτερη των περιπτώσεων κάποιος θα δανειστεί γραπτά μου και σκέψεις για να εκφραστεί και αυτός με την σειρά του. Υπέροχος κύκλος. Ζωή.
Έχει τύχει βλέποντας κάποιο από τα κείμενα αυτά τυπωμένα να τα μισήσεις ή έστω να νιώσεις ότι δε σε εκφράζουν πια; Αν ναι, γιατί συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο παρόλα αυτά; Έχει τύχει, αρκετές φορές αλλά, πρώτον δεν μετανιώνω ποτέ και δεύτερον δεν θα χάλαγα την φυσική σειρά των πραγμάτων. Έιναι όπως στις ταινίες με ταξίδι στο χρόνο. Αν ο ταξιδιώτης αλλάξει κάτι πριν και μετά, θα του επηρρεάσει άμεσα το παρόν. Το πιο σημαντικό πράγμα στην σειρά της ζωής του. Το βιβλίο, παρότι διάλεξα να μην έχει κεφάλαια που να αναφέρονται κανονικά, έχει. Αν εμβαθύνεις θα τα δείς μπροστά σου.
Κάποια typos έχω καταλάβει σωστά ότι έχουν διατηρηθεί αυτούσια όπως γράφτηκαν εκείνη τη στιγμή εν θερμώ στα stories, για να κρατήσουν την αυθεντικότητα και τον παρορμητισμό που χαρακτηρίζουν τα κείμενά σου; Τα typos έγιναν και απο μένα και απο τον άνθρωπο που έστησε το βιβλίο. Διατηρήθηκαν για να κρατήσουν τον τρόπο μου ζωντανό στο βιβλίο. Παρότι τα είδαμε τα κράτησα. Όπως μια ουλή, μπορεί κάποιος να την αφαιρέσει απο το σώμα του. Αν το κάνει όμως δεν θα είναι πια το ίδιο. Δεν θα υπάρχει τίποτα να του θυμίζει πως έζησε πριν και πως ένιωσε τότε. Παρολαυτά στην δεύτερη έκδοση αποφάσισα να διορθωθούν όλα. Μόνο και μόνο για να διαφέρει συλλεκτικά το ένα απο το άλλο. Ακόμα μου ζητάνε την αδιόρθωτη πρώτη έκδοση κάποιοι, το προτιμουν γιατί έχουν πιάσει τι παίζει.
Τι ήρθε πρώτο, η μουσική ή το κείμενο; Πολύ το μπέρδεμα. Και τα δύο μαζί. Η μουσική έφερνε λόγια και λέξεις. Τα γραπτά πάλι, μελωδία. Απλά κάποια στιγμή τα κείμενα άρχισαν να με πνίγουν, και εκεί αποφάσισα να τα εκδόσω. Παρολαυτά μερικά κείμενα απο το Σήμα υπάρχουν σε κομμάτια μου σε σπικάζ. Αλλιώς θα χάλαγε η σειρά των πραγμάτων. Η μουσική έδωσε ζωή σε αυτά.
Αν το Σήμα ήταν τραγούδι ποιο θα ήταν αυτό; Μαλάκα όχι αυτή η ερώτηση, πραγματικά! Μάλλον το ‘’Baby’’ των Donnie and Emerson.
Πόσο τολμηρή ή απελευθερωτική κίνηση ήταν να εκδόσεις μόνο σου το βιβλίο σου; Απίστευτα απελευθερωτική δεδομένου του ότι σίγουρα κάποια έκπτωση θα έκανα σε κάποιον εκδοτικό οίκο. Το σημαντικότερο είναι όμως η αυτοέκδοση και το πόσο underground αλλά και άμεση μπορεί να είναι. Όπως στους δίσκους, τα private - self releases που πάντα με γοήτευαν. Απο τον μουσικό, καρφί στον μουσικόφιλο. Το ήθελα ακριβώς όπως το ήθελα και όπως έγινε. Συν το ότι η επαφή με τον κόσμο που το πήρε σταλμένο απο μένα, ή σε κάποια συνάντηση, ήταν το ζητούμενο. Κάθε φορά εγω είμαι εκεί στην συναλλαγή. Όπως η αισθητική, που ήθελα να θυμίζει ανεξάρτητο βιβλιαράκι, εξαρχιώτικο του '80. Τολμηρό όχι ωστόσο, καθότι όσα λεφτά έβαλα απο την τσέπη μου για την έκδοση του μου ήρθαν πίσω πουλώντας το και ευχαριστώ πολύ γι’αυτό όλους.
Μπορείς να περιγράψεις το συναίσθημα όταν κράτησες στα χέρια σου το πρώτο αντίτυπο; Έιναι το ίδιο ακριβώς με όταν έβγαλα την Επανάληψη. Δεκαέξι τραγούδια που είχα σχεδόν βαρεθεί πριν κυκλοφορήσουν και όταν τα άκουσα στο βινύλιο απλά ένιωσα μεγάλη χαρά. Ήταν σα να πήραν άλλη υπόσταση, σα να έγιναν κάτι άλλο. Στην περίπτωση του Σήματος το διαφορετικό είναι ότι κάποια κομμάτια του ήταν ήδη σε κοινή θέα μέσω των σόσιαλ. Αυτό όμως έπρεπε. Έτσι έγινε. Στο χαρτί οι λέξεις είναι πιο γαμηστερές απ’οτι είναι κανονικά. Όχι σε βαρύτητα και νόημα, σε αίσθηση.
Υπάρχει περίπτωση να δούμε 2ο Σήμα ή μήπως κάτι σε μεγαλύτερη φόρμα; Ναι, μάλλον υπάρχει. Δεν ξέρω αν θα λέγεται Σήμα αλλά ναι. Πήρα φόρα. Το επόμενο σίγουρα θα είναι κάτι πιο μεγάλο, αφηγηματικό και σε άλλη φόρμα γραφής.
