«Κάποτε θα γράψω ένα βιβλίο» (Ποταμός). Η δημοσιογράφος Ρέα Βιτάλη το ’πε και το ’κανε.
Διάβασα τον «Κλόουν» του Χάινριχ Μπέλ στα 15 μου σε μετάφραση Γιάννη Λάμψα (Ζάρβανος) κι έκτοτε, για να κρατήσω την αίσθηση της τσεκουριάς ατόφια, δεν το ξανάπιασα. Σκέφτομαι να το κάνω τώρα, πριν ανεβεί στο Εθνικό ως θεατρικό. Το ’χω και στης Τζένης Μαστοράκη (Γράμματα).
«Θα μπορούσε κανείς να τον συγκρίνει με μια καλοκαιρινή μέρα… Η εντύπωση που έδινε ήταν σαφώς νιότης, σπορ και ήπιου καιρού». Ιδού ο «Κολυμβητής», στην άκρη μιας πισίνας, μια Κυριακή στα προάστια που σηκώνει περιπλανήσεις και πιοτό, όπως τον περιγράφει ο Τζον Τσίβερ πριν ακόμα αρχίσει να υπαινίσσεται τα ζόρια του. Τα best of του σπουδαίου Αμερικανού διηγηματογράφου, το καλύτερο δώρο του Καστανιώτη για τις διακοπές.
Στο πλευρό του Φιτζέραλντ και του Απντάικ, ως ηθογράφος της λευκής, προνομιούχου Αμερικής, ο Τσίβερ, ο επονομαζόμενος και «Δάντης των κοκτέιλ πάρτι», υπήρξε συμπότης του Ρέιμοντ Κάρβερ για ένα φεγγάρι αλλά πέθανε ολόστεγνος το 1982, φορτωμένος διακρίσεις και συμφιλιωμένος με την αμφισεξουαλικότητά του. Η βιογραφία του έκανε πάταγο. Την υπέγραφε ο Μπέικ Μπέιλι, ο ίδιος που ετοιμάζει και τη βιογραφία του Φίλιπ Ροθ.
Σύμφωνα με τον Χανίφ Κιουρέισι, ο Τσίβερ είναι λιγότερος ζοφερός από τον Κάρβερ και πιο ευρύς, πιο ειρωνικός, πιο παιχνιδιάρης από τον Χέμινγουέι. Παρεμπιπτόντως, ο συγγραφέας του «Βούδα των προαστίων» περνά κάτι ανάλογο με το δράμα του «Κολυμβητή»: χρεοκόπησε. Εμπιστεύτηκε χρηματιστή που του έταζε θεόρατους τόκους κι έμεινε πανί με πανί.
«Κάποτε θα γράψω ένα βιβλίο» (Ποταμός). Η δημοσιογράφος Ρέα Βιτάλη το ’πε και το ’κανε. Κόρη του πρόωρα χαμένου Κώστα Κασιδόπουλου –αντιπροσώπου της Toyota μέσω Δοκομού, παρακαλώ– πιάστηκε από την ιστορία των γονιών της και των παιδικών της χρόνων και ζωντάνεψε έναν κόσμο ολόκληρο. Στοιχεία για τις δεκαετίες ’60 και ’70, με νοσταλγία, χιούμορ και λαχανιαστή γραφή.
23°
