Υπόθεση: Νέα Υόρκη, 2012. Ο λογοτεχνικός ατζέντης Πίτερ Κατς λαμβάνει ένα χειρόγραφο και μια συνοδευτική επιστολή που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του. Αποφασίζει να το διαβάσει και σύντομα διαπιστώνει πως η ιστορία που πραγματεύεται είναι αληθινή και αφορά την άγρια δολοφονία του γνωστού ψυχολόγου και καθηγητή Τζόζεφ Βίντερ στο Πρίνστον, το 1987. Ο συγγραφέας Ρίτσαρντ Φλυν φέρεται να εμπλέκεται προσωπικά με την υπόθεση και όσα αποκαλύπτει είναι συνταρακτικά.
Όμως το χειρόγραφο δεν είναι ολοκληρωμένο και ο Κας αναζητεί τον Φλυν και την άκρη του νήματος σε αυτήν την περίεργη υπόθεση. Στο παιχνίδι θα μπουν σύντομα ένας δημοσιογράφος καθώς και ένας πρώην αστυνομικός, αλλά οι διαφορετικές όψεις της αλήθειας δεν θα διευκολύνουν το έργο τους. Οι αναμνήσεις θολώνουν το τοπίο επικίνδυνα και ο πραγματικός δολοφόνος κρύβεται με ευελιξία στις αντιφάσεις των μαρτύρων. Άραγε, θα καταφέρει η αλήθεια να βρει τον δρόμο της;
Συγγραφέας: Ο Γιουτζίν Κίροβιτς γεννήθηκε στην Τρανσυλβανία, σε μια οικογένεια με ρουμανικές, ουγγρικές και γερμανικές ρίζες. Η πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία έγινε με μία συλλογή διηγημάτων, ενώ το πρώτο του μυθιστόρημα "Η σφαγή", πούλησε 100.000 αντίτυπα στη Ρουμανία. Το "Βιβλίο των κατόπτρων" πρωτοκυκλοφόρησε στην Αγγλία τον Ιανουάριο του 2017 και μεταφράζεται σε 40 γλώσσες.
Σύμφωνα με το σημείωμα του συγγραφέα στο τέλος του βιβλίου, ο Robert Peett, ιδρυτής και διευθυντής του Holland House Books στο Νιούμπερι, του απάντησε πολύ γρήγορα, όταν διάβασε το βιβλίο, και όταν συναντήθηκαν του είπε ότι ήταν υπερβολικά καλό για τον εκδοτικό του οίκο! «Αναρωτήθηκα μήπως με δούλευε», γράφει ο Κίροβιτς. «Με ρώτησε γιατί δεν είχα στείλει το χειρόγραφο σε λογοτεχνικούς ατζέντηδες. Του είπα ότι το είχα στείλει, όμως είχε απορριφθεί επανειλημμένως. Με έπεισε να δοκιμάσω ξανά».
Σε ποιους απευθύνεται: Αν είσαι λάτρης του νουάρ και σε ιντριγκάρει να ανακαλύψεις τις πραγματικές αιτίες ενός εγκλήματος και όχι απλά να μάθεις την ταυτότητα του δολοφόνου, τότε το μυθιστόρημα του Κίροβιτς θα ικανοποιήσει απόλυτα τους αναγνωστικούς σου κάλυκες.
Θα σε συνεπάρουν:
Η πολυπρισματική αλήθεια. Η πλοκή στηρίζεται στο παιχνίδι των κατόπτρων και καταφέρνει να σε συνεπάρει από την πρώτη στιγμή. Ο κάθε εμπλεκόμενος παρουσιάζει τη δική του οπτική και εσύ χάνεσαι στο λαβύρινθο των αντιφατικών καταθέσεων. Καταθέσεων απόλυτα πειστικών που δεν σου αφήνουν περιθώρια να τις αμφισβητήσεις.
Ο αγώνας σκυταλοδρομίας των αφηγητών. Ο συγγραφέας έχει επιλέξει ευφυώς να μοιράσει την αφήγηση σε τρία ίσα μέρη, σε τρία διαφορετικά πρόσωπα. Ένας λογοτεχνικός ατζέντης, ένας δημοσιογράφος και ένας πρώην αστυνομικός δίνουν ο ένας τη σκυτάλη στον άλλον σε μια ξέφρενη κούρσα που επιτυγχάνει να διατηρήσει την αδρεναλίνη σου στα ύψη και να σε κρατήσει σε αγωνία μέχρι το φινάλε. Η χρήση του α’ ενικού προσώπου προσθέτει σε κάθε κομμάτι την προσωπική σφραγίδα του εκάστοτε αφηγητή.
Η κεντρική ιδέα της ιστορίας: οι αναμνήσεις μας δεν ανταποκρίνονται συχνά στην πραγματικότητα. Ο συγγραφέας στηρίζει το οικοδόμημα της υπόθεσης του βιβλίου στην παραδοχή πως πολλές φορές ένα γεγονός, που έχουμε ακούσει ή έχουμε δει, μπορεί, με την πάροδο του χρόνου, να ενωθεί με τα βιώματα του παρελθόντος και να μετουσιωθεί σε μια ανάμνηση που είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι πως είναι αληθινή! Συνεπώς, κανείς δεν ψεύδεται, αν απλά το μυαλό του του παίζει παιχνίδια.
Η ωραία, καθαρή γραφή σε συνδυασμό με τις ανατρεπτικές εξελίξεις. Ο λιτός λόγος του συγγραφέα κατορθώνει να αναδείξει την ουσία του μυθιστορήματος –που είναι φυσικά η πολυεπίπεδη ιστορία και οι ιδιαίτεροι χαρακτήρες– και να διατηρήσει τον κινηματογραφικό ρυθμό που είναι απαραίτητος για να μη χαθεί το στοιχείο του αιφνιδιασμού.
Κορυφαία στιγμή: Το σημείο που σταματά το χειρόγραφο του Φλυν. Η αγωνία χτυπάει κόκκινο και το αδιέξοδο που εμφανίζεται ξαφνικά, σε εθίζει να μάθεις τι πραγματικά συνέβη το βράδυ της δολοφονίας Αν μπορούσα θα άλλαζα: Την επιφανειακή προσέγγιση κάποιων χαρακτήρων που έχουν σημαίνοντα ρόλο. Θέλεις να νιώσεις πιο έντονα τις ψυχολογικές διακυμάνσεις τους και τις διεργασίες που τους φέρνουν στα όριά τους. Φράσεις που ξεχώρισα: «Ξέρεις, προτιμώ να διατηρώ τις αναμνήσεις μου, όσο οδυνηρές κι αν είναι. Μερικές φορές τις χρησιμοποιώ όπως οι καθολικοί τις τρίχινες ζώνες: είναι τραχιές και τις δένεις στη μέση ή στον μηρό σου. Με βοηθάει να μην ξεχνάω ποτέ τι είναι ικανοί να κάνουν ορισμένοι φαινομενικά φυσιολογικοί άνθρωποι και ότι, πίσω από αυτό που φαίνεται, μερικές φορές καραδοκεί ένα τέρας».
«Πόσοι από μας είμαστε πραγματικά ικανοί να χαρούμε για την επιτυχία των άλλων, χωρίς να ονειρευόμαστε κρυφά να τους κάνουμε να πληρώσουν κάποια στιγμή για όσα έχουν; Ρίξτε μια ματιά στις ειδήσεις, φίλοι μου». Μετάφραση: Ανήκει στον Αντώνη Καλοκύρη και είναι εξαιρετική. Ενδιαφέρουσα πληροφορία: Οι ειδικοί σε θέματα μνήμης υποστηρίζουν ότι όντως οι μνήμες μεταβάλλονται με τα χρόνια, και ότι πολλές από τις αναμνήσεις μας είναι ψευδείς ή κατά πολύ διαστρεβλωμένες.
22°
