Δημοσιευμένα κατά κύριο λόγο στην e «Μεταρρύθμιση» (τα εκτενέστερα) και στο «Έθνος» (τα συντομότερα), τα σχεδόν αμιγώς πολιτικά αυτά άρθρα του κ. Καρακώτια –που εγώ τουλάχιστον τον ήξερα βασικά σαν εξαίρετο βιβλιοκριτικό– υπομνηματίζουν την ταραγμένη πενταετία 2012-2017.
Ο τρόπος του αρθρογράφου είναι υποδειγματικά κοφτός, χωρίς κανένα υφολογικό φτιασίδι, σχεδόν «ασθματικός» (το λέει κι o ίδιος) –η θεματολογία του είναι σταθερά αρθρογραφική, εμμένει στο σχολιασμό της επικαιρότητας και δεν εκτρέπεται προς το δοκίμιο, αν και ενίοτε «σκάβει» σε όσο βάθος επιτρέπει ο περιορισμένος χώρος–, τέλος η σκοπιά του συγκεράζει, αν το «πιάνω σωστά», τον κοινό νου, μια ορισμένη μετα-Αριστερά και τις κύριες αστικοδημοκρατικές αξίες.
Υπάρχει ένας πρόλογος, που θέτει τα βασικά του χώρου, του χρόνου και των επιδιώξεων του αρθρογράφου, υπάρχει και μια μακρά εισαγωγή, που αποτελεί συνάμα μια πυκνή ιστόρηση της ελληνικής μνημονιακής περιόδου με το μάτι μάλλον του πολιτικού αναλυτή.
Υπάρχουν, κυρίως, δεκάδες άρθρα, συνήθως πολύ ενδιαφέροντα και συνήθως καλά τεκμηριωμένα, ομαδοποιημένα στις εξής κατηγορίες: Πολιτικά - Κι άλλα πολιτικά (τα δεύτερα αυτά ένα κλικ πιο γενικά από τα εντελώς συγκυριακά πρώτα) - Κοινωνιολογικά - Πολιτισμικές διαμάχες - Εκκλησιαστικά - Ακραία ακροδεξιά - Τρομοκρατικά - Προσφυγικά / Μεταναστευτικά - Ευρωπαϊκά - Ισλάμ και Δύση.
Τέλος, υπάρχει ένας επίλογος –θεμελιωμένος πάνω σ’ ένα εκτεταμένο απόσπασμα του Μπένγιαμιν, που με τη σειρά του στηρίζεται σ’ έναν πίνακα του Κλέε– ο οποίος, αποτιμώντας τα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, τονίζει την απόσταση της χώρας από την πραγματικότητα και, διερωτώμενος για το αν θα καταφέρει η χώρα να συγκροτήσει ένα νέο, ρεαλιστικό «παράδειγμα» (με την επιστημολογική έννοια), καταλήγει σ’ ένα «Ίδωμεν», που είναι η ακροτελεύτια λέξη στο καθαυτό κείμενο του βιβλίου. Μακάρι να ισχύει έστω κι αυτό.
Ινφο
Κώστας Καρακώτιας
«Πολλαπλές εκπτώσεις - Σχόλια για μια παράδοξη εποχή», εκδ. Ποικίλη Στοά
18°
