Με τον Μάρκο είμαστε μαζί 10 χρόνια. Πέντε χρόνια σχέσης, πέντε παντρεμένοι. Είμαστε και οι δυο δημοσιογράφοι. Αυτός στην Καθημερινή και εγώ στο Madame Figaro. Πάντα ήθελα να δουλέψω στην Καθημερινή, αλλά δεν τα έχω καταφέρει μέχρι στιγμής. Εκείνος ήταν τυχερός. Τέλειωσε το Εργαστήρι Δημοσιογραφίας και αμέσως τον πήραν για πρακτική στο Κ. Είναι καλός δημοσιογράφος. Πάθος του το ποδόσφαιρο, η μουσική και το αστυνομικό ρεπορτάζ. Εγώ είμαι του κοινωνικού, αλλά πάντοτε ήθελα να μεταπηδήσω στο αστυνομικό ρεπορτάζ, αλλά δεν το κατάφερα ποτέ.
Γνωριστήκαμε σε μια παρουσίαση βιβλίου ενός κοινού μας φίλου. Εγώ βαριέμαι αυτές τις συγκεντρώσεις. Μαζευόμαστε όλοι του συναφιού και συζητάμε όλη την ώρα για δουλειά, ενώ μέσα ο κόσμος χαίρεται τη ζωή του. Πίνει, τρώει, ρεύεται, ονειρεύεται. Και εμείς πρέπει να πιούμε κάμποσα ποτά για να ονειρευτούμε. Είχα πιεί αρκετά εκείνο το βράδυ. Τον είχα προσέξει από νωρίς. Ψηλόλιγνος με μικρά μάτια που έμοιαζαν σαν τελείες πάνω στο στρογγυλό πρόσωπο του. Όλο το βράδυ χαριεντιζόταν με μια κοκκινομάλλα με μεγάλο στήθος. Αυτή είναι η τάδε, που πηδιέται με τον τάδε, μου είπε η φίλη μου η Μαίρη όταν με είδε να τους κοιτάζω. Ο Μάρκος δεν ήταν ωραίος. Αλλά είχε κάτι. Μάλλον αυτό το κάτι με τράβηξε εκείνο το βράδυ και κοιμήθηκα μαζί του. Το επόμενο πρωί ανταλλάξαμε τηλέφωνα και κάρτες και είπαμε να βρεθούμε. Δε με πήρε ποτέ, δεν τον πήρα ποτέ. Τότε ήθελα τον Ορέστη έναν φωτογράφο από την Ελευθεροτυπία. Ζούσα το δράμα μου, την Ορεστειάδα όπως έλεγε η Μαίρη. Τον Μάρκο τον είδα ύστερα από δυο μήνες τυχαία σε ένα μπαρ του κέντρου. Ήπιαμε πολύ και κοιμηθήκαμε ακόμα περισσότερο. Το πρωί του έφτιαξα καφέ και είπαμε και δυο κουβέντες παραπάνω. Εγώ τότε δούλευα στη City Press του Κύρτσου, εκείνος σταθερά από τότε στην Καθημερινή. Ο Ορέστης είχε φύγει για Αμερική και εγώ ένιωθα μόνη. Ο Μάρκος δεν έβλεπε πια την τάδε που πηδιόταν με τον τάδε και έτσι συμφωνήσαμε να βγούμε για φαγητό. Από εκείνη τη μέρα σχεδόν κάθε μέρα όταν δεν έχω μαγειρέψει παραγγέλνουμε γύρο, πίτσες και σουβλάκια.
Τον Μάρκο τον ερωτεύτηκα σιγά σιγά. Κάποιοι έρωτες έρχονται αργά, κάποιοι άλλοι είναι σίφουνες, εμφανίζονται από εκεί που δεν το περιμένεις και σου αναστατώνουν το μέσα και το έξω σου. Με τον Μάρκο ήξερα που πατούσα. Τα βήματα ήταν κάπου ανάμεσα στην κρεβατοκάμαρα και την κουζίνα. Και αυτή η διαδρομή για εμένα είναι ασφαλής. Παντρευτήκαμε ύστερα από πέντε χρόνια σχέσης. Νομίζω στα πέντε χρόνια πρέπει κάτι να κάνει το ζευγάρι. Να παντρευτεί ή να χωρίσει. Εμείς παντρευτήκαμε σε ένα ξωκλήσι σε ένα χωριό στη Μάνη. Στην τελετή ήταν οι γονείς του και οι γονείς μου και οι κουμπάροι μας, η Μαίρη και ο Ανδρέας. Εγώ ήθελα να παντρευτούμε στην Αμοργό. Εκείνος ήθελε στη Μάνη. Παίξαμε κορώνα γράμματα και κέρδισε αυτός. Την Κυριακή ήταν ο γάμος, τη Δευτέρα δουλεύαμε. Εγώ ήθελα να πάω μετά το γάμο ένα ταξίδι. Ήθελα να φύγω μερικές μέρες από την Αθήνα. Εκείνος πάλι ήθελε να καλύψει μια σημαντική δίκη. Έτσι λοιπόν αναβάλλαμε το ταξίδι για μετά, για το καλοκαίρι. Τελικά το καλοκαίρι πήγαμε χωριστά διακοπές, εγώ στην οικογένεια μου στο Γαλαξίδι και εκείνος για ψαροτούφεκο κάπου στην Εύβοια.
Με τον Μάρκο όλα ήταν σωστά υπολογισμένα. Προσθέσεις, αφαιρέσεις, διαιρέσεις και πολλαπλασιασμοί κάπως έτσι ήταν η ζωή μας τοποθετημένη σε κουτάκια. Στα πέντε χρόνια γάμος και στο έκτο προσπαθήσαμε για παιδί. Εγώ στα 34 και αυτός στα 35 ένα σκαλοπάτι πάνω από εμένα. Εγώ δεν ήθελα να κάνω παιδί. Δεν ήμουν έτοιμη για αυτό το παραπάνω σκαλοπάτι. Εκείνος τα είχε όλα υπολογίσει. Θα έμενα έγκυος στο πρώτο παιδί και δε θα πέρναγε ένας χρόνος και θα πηγαίναμε για το δεύτερο. Πριν μείνω έγκυος ο Μάρκος είχε φροντίσει να νοικιάσουμε ένα μεγαλύτερο σπίτι στο Κουκάκι. Τρία υπνοδωμάτια, κουζίνα μπάνιο και ένα σαλόνι. Το ένα δωμάτιο το μετέτρεψε σε γραφείο, πήρα μια βιβλιοθήκη από τα ΙΚΕΑ, την έστησε και έβαλε όλους τους δίσκους και τα βιβλία του. Το υπνοδωμάτιο μας το επιμελήθηκα εγώ. Διάλεξα ένα διπλό κρεβάτι με αποθηκευτικό χώρο για να βάζω τα σεντόνια, πήρα και δυο κομοδίνα και δυο πορτατίφ σε γκρι μπλε χρώμα. Τον τοίχο τον ένα τον έβαψα γκρι και τους υπόλοιπους άσπρους. Του Μάρκου δεν του άρεσε η διακόσμηση του δωματίου, είχε μια ησυχία που την έβρισκε σχεδόν ενοχλητική. Ο Μάρκος κοιμάται με μουσική και διαβάζοντας στο iPad ειδήσεις. Εγώ πάλι θέλω ησυχία, απόλυτη ησυχία, ίσως για αυτό το τελευταίο χρόνο ο Μάρκος κοιμάται στο σαλόνι…
19°
